ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΗΘΟΠΟΙΟ ΣΤΕΦΑΝΟ ΠΑΠΑΤΡΕΧΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΕΛΑ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ»

της Νίκης Ράπτη

Πρωταγωνιστείς στο θεατρικό έργο «Έλα να παίξουμε» της Γεωργίας Πιερρουτσάκου, στη σκηνή Black Box του Θεάτρου Επί Κολωνώ. Θα ’θελα να μου μιλήσεις για αυτήν την παράσταση.
Νιώθω πολύ τυχερός που παίζω σε αυτήν την παράσταση. Κατ’ αρχάς είναι η τρίτη δουλειά που κάνω φέτος στο Επί Κολωνώ, μετά την «Υγρασία στους τοίχους» ως ηθοποιός και το «Αγόρι της οδού Αμερικής» ως βοηθός σκηνοθετών, και τα δύο σε κείμενο του Αναστάση Πινακουλάκη και σε συνσκηνοθεσία του ίδιου με το Λάζαρο Βαρτάνη. Επίσης συγκινητικό για μένα είναι πως ξαναβρέθηκα στο θέατρο αυτό μετά από δέκα σχεδόν χρόνια, καθώς βγαίνοντας από τη σχολή είχαμε ανεβάσει εδώ με συμφοιτητές και φίλους την «Ανιούτα», στο οποίο ήμουν ένας εκ των συγγραφέων και ηθοποιός, όπου κερδίσαμε τότε στο off-off festival του Επί Κολωνώ. Τώρα βρίσκομαι να παίζω στο «Έλα να παίξουμε» της Γεωργίας Πιερρουτσάκου. Είναι μία ιστορία για τον έρωτα, όπου δύο αφηγητές ο Ο και η Η, αιώνιοι εραστές φτιάχνουν ένα ζευγάρι τον Εκείνο και την Εκείνη και μέσω αυτών ερωτεύονται πάλι, ανταγωνίζονται, παθιάζονται, παίζουν. Για μένα, πέρα από ένα υπέροχο έργο, αυτή η παράσταση είναι μία ευτυχής συνύπαρξη με ταλαντούχους ανθρώπους: τη Γεωργία Πιερρουτσάκου, το Λάζαρο Βαρτάνη, την Ευγενία Μακαντάση, την Ηλένια Δουλαδίρη, τον Πάτροκλο Σκαφίδα. Ένα παζλ δημιουργίας.
 
Τι σε γοήτευσε στο συγκεκριμένο κείμενο;
Αρχικά με συγκίνησε και εξακολουθεί να με συγκινεί πολύ. Μέσα από τις πρόβες, μπορώ να πω, πως προβληματίστηκα αρκετά πάνω στο θέμα του έρωτα και με έβαλε σε σκέψεις για το εάν και πόσο μάταιο είναι το παιχνίδι αυτό, πόσος εγωισμός ενυπάρχει, πόση ανάγκη έχουμε τον έρωτα. Πιστεύω, πως σε όποια φάση ζωής και να βρίσκεται κανείς, θα βρει σκηνές και κομμάτια στην παράσταση, που θα ταυτιστεί και θα νιώσει πως τον αφορούν άμεσα. Το έργο σε παρασύρει, σε γραπώνει, σε συγκινεί. Μιλάμε για ένα πολύ ωραίο και έξυπνο κείμενο.
 
Μίλησε μου για τον χαρακτήρα  που ενσαρκώνεις.
Μέσα στην παράσταση καλούμαστε να παίξουμε δύο ρόλους: τον Ο και τον Εκείνο εγώ και την Η και την Εκείνη η Γεωργία. Από τη μία δηλαδή έχουμε τους αφηγητές και από την άλλη τους χαρακτήρες που οι αφηγητές φτιάχνουν και αρχίζουν να παίζουν. Έχουμε επομένως θέατρο μέσα στο θέατρο. Όσο αφορά στον Ο, είναι σε αιώνιο έρωτα, ανταγωνισμό με την Η. Σαν να παίζουν ένα παράξενο σκάκι, που αντί για πιόνια έχει φράσεις και ιστορίες ερωτευμένων ζευγαριών, μέσω των οποίων ο καθένας προσπαθεί να κερδίσει, να επιβληθεί. Έχει κύρος, πυγμή, πάθος, αλλά και εγωισμό, που τον ωθεί να συνεχίζει χωρίς  τέλος αυτό το παιχνίδι. Από την άλλη μεριά υπάρχει ο Εκείνος, ένας απλός άνδρας που γνωρίζει, ερωτεύεται την Εκείνη και ζει όλες τις φάσεις που περνάει ένα ζευγάρι.
 
Μια αγαπημένη σου ατάκα ή σκηνή από το έργο;
Σε όλο το έργο υπάρχουν στιγμές που με αγγίζουν πολύ και με συγκινούν. Και σκηνές ολόκληρες που είναι πολύ έντονες. Θα μπορούσα να ξεχωρίσω τρεις φράσεις : «Θα έπρεπε να με αγαπήσεις περισσότερο» «Δε γινόταν περισσότερο» «Τότε θα έπρεπε να με αγαπήσεις καλύτερα».
 
Είσαι ένας λαμπρός ηθοποιός με σημαντικές ερμηνείες και συνεργασίες. Θα ’θελα να μου ξεχωρίσεις κάποια στιγμή πολύ αγαπημένη από τη θεατρική σου ζωή που σε έχει συγκινήσει και να μου μιλήσεις για αυτήν.
Ευχαριστώ πολύ για τα ωραία αυτά λόγια. Η αλήθεια είναι πως έχω την τύχη να έχω κάνει δουλειές και συνεργασίες που με έκαναν πιο πλούσιο συναισθηματικά. Σχεδόν κάθε συνεργασία είναι ξεχωριστή, διότι σου δίνει κάτι ακόμα, κάποιο εφόδιο για παραπέρα. Δεν μπορώ, όμως, να μην ξεχωρίσω τον Δημήτρη Μαυρίκιο, τον οποίο από τη σχολή ακόμη εκτίμησα και αγάπησα. Σημαντική για μένα ήταν και η παράσταση με τον Γρηγόρη Χατζάκη στον «Πουπουλένιο». Ήμουν 19 χρονών, στο δεύτερο μόλις έτος της σχολής και μου δόθηκε ένας τόσο ωραίος και δύσκολος ρόλος. Με δυνάμωσε πολύ αυτή η εμπειρία και λόγω του ότι έπαιζα με πολύ αγαπημένους φίλους, την έχω στο μυαλό μου ως μία πολύ έντονη και δυνατή περίοδο. Τέλος, δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω την «Υγρασία στους τοίχους» και τη γνωριμία μου με τον Αναστάση Πινακουλάκη και τον Λάζαρο Βαρτάνη. Ξέρεις, όποτε αναλογίζομαι όλα αυτά τα χρόνια, το τι συνέβη και πως, σκέφτομαι πως η τύχη ήταν πολύ καλή μαζί μου και μου έχει φέρει πολύ ωραίους ανθρώπους στη ζωή μου. Γιατί πολλά πράγματα έγιναν τυχαία, όπως η γνωριμία μου με τον Αναστάση, αλλά και η πρόταση της Γεωργίας να συνεργαστούμε στο «Έλα να παίξουμε».

Ο Στέφανος Παπατρέχας με τη Γεωργία Πιερρουτσάκου
​πρωταγωνιστές της παράστασης "Έλα να παίξουμε"

Τι είναι αυτό που απολαμβάνεις περισσότερο στο θέατρο, ως ηθοποιός, ως αναγνώστης και ως θεατής;
Αυτό που θέλω είναι να παρασυρθώ. Να μπω τόσο στην ιστορία που να ξεχάσω πως βλέπω ή διαβάζω ένα έργο. Να με συνεπάρει. Παρομοίως, αυτός είναι και ο στόχος μου ως ηθοποιού: να πω την ιστορία όσο καλύτερα γίνεται, ώστε να προκαλέσω στο θεατή αυτό που εγώ ένιωσα διαβάζοντας το έργο.
 
Παραστάσεις που ως θεατή σε έχουν αγγίξει βαθιά;
Οι «Βρυκόλακες» του Ίψεν σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα. Έφυγα εκστασιασμένος! Το ίδιο με ενθουσίασε και το «Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα» του Πιραντέλο σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαυρίκιου. Και στις δύο παραστάσεις ήμουν ακόμη σχολείο και, παρότι ήθελα ήδη από τότε να ασχοληθώ με το θέατρο, νομίζω πως έκαναν αυτή την επιθυμία ακόμη πιο έντονη.
 
Η πρώτη φορά που ανέβηκες στη σκηνή;
Η πρώτη μου παράσταση ως επαγγελματία πια ηθοποιού είναι στη «Φρεναπάτη» του Κορνέιγ στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαυρίκιου. Εντελώς ψαρωμένος να βρίσκεσαι δίπλα σε ηθοποιούς όπως ο Γιώργος Γάλλος, ο Χρήστος Λούλης, η Έμιλυ Κολιανδρή και να παίζεις σε αυτήν την τεράστια σκηνή του Τσίλλερ. Μαγική εμπειρία. Παρόλ’ αυτά έπαιξα σε παραστάσεις όντας ακόμη φοιτητής στη δραματική σχολή, όπως στον «Πουπουλένιο» που ανέφερα πιο πριν.
 
Ηθοποιοί και σκηνοθέτες που σε έχουν εμπνεύσει;
Θαυμάζω πολλούς ανθρώπους σε αυτή τη δουλειά. Τον Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο, τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο, τον Γιώργο Γάλλο, τον Χρήστο Λούλη. Ως σκηνοθέτες έχω τεράστια εκτίμηση στον Θωμά Μοσχόπουλο, στον Μαρμαρινό, στον Μαυρίκιο, στον Χουβαρδά, στον Δημήτρη Καρατζά, στην Κατερίνα Ευαγγελάτου. Σίγουρα ξεχνάω πολλούς!
 
Αγαπημένος ρόλος που έχεις ενσαρκώσει;
Μέχρι στιγμής θα ξεχώριζα τον Κατούριαν από τον «Πουπουλένιο» του Martin McDonagh και τον * από την «Υγρασία στους τοίχους» του Αναστάση Πινακουλάκη.
 
Ένας ρόλος που ονειρεύεσαι να υποδυθείς στο μέλλον;
Η αλήθεια είναι πως περισσότερο ονειρεύομαι συνεργασίες, δουλειές με ανθρώπους που θαυμάζω ή/και που ξέρω πως επικοινωνούμε. Χίλιες φορές να παίζω σε μία παράσταση καλοδουλεμένη, με ανθρώπους με τους οποίους μας δένει αμοιβαία εκτίμηση και κοινή αισθητική, παρά να έχω ένα μεγάλο και σπουδαίο ρόλο σε ένα κακό ή πρόχειρο πλαίσιο. Αν, τώρα, μπορούσα να τα συνδυάσω θα ήθελα πολύ κάποια μέρα να παίξω τον Ιππόλυτο και τον Όσβαλντ από τους «Βρυκόλακες» του Ίψεν.
 
Έλληνες συγγραφείς που θαυμάζεις;
Φέτος είχα την ευκαιρία να παίξω σε δύο έργα, γραμμένα από νέους ανθρώπους τη Γεωργία και τον Αναστάση. Τους θαυμάζω και τους δύο πολύ και η γραφή τους είναι εξαιρετική! Προσπαθώ να ενημερώνομαι και να διαβάζω όσο μπορώ. Έλληνες συγγραφείς. που Θαυμάζω πολύ είναι οι Άκης Δήμου, Βαγγέλης Χατζηγιαννίδης,  Δημήτρη Δημητριάδης.
 
Τι προκαλεί το ενδιαφέρον σου στη σημερινή θεατρική Αθήνα;
Μου αρέσει που υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα να δει κανείς. Χαίρομαι που γίνονται τόσα και που υπάρχουν καλαίσθητες παραστάσεις από νέους ανθρώπους. Γράφονται νέα έργα, ανεβαίνουν όμορφα πράγματα, ψαγμένα και δουλεμένα με λεπτομέρεια.
 
 
Μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης που θαυμάζεις πολύ και σε συγκινούν, εκτός από το θέατρο;
Αγαπώ πολύ τη μουσική και το τραγούδι. Μου αρέσει πολύ να τραγουδάω και για το λόγο αυτό χαίρομαι διπλά όταν σε κάποια παράσταση υπάρχει μουσική και τραγούδι. Φυσικά ο χορός και η ζωγραφική με εντυπωσιάζουν και με συγκινούν βαθιά, όπως και οι ταινίες. Τέλος, αγαπώ πολύ τα βιβλία και προσπαθώ να διαβάζω όσο περισσότερο μπορώ. Ειδικά σε δύσκολες ή κουραστικές περιόδους με βοηθάει πολύ. Όσο ήμουν φαντάρος, να φανταστείς, διάβασα πάνω από 60 βιβλία!
 
Μελλοντικά καλλιτεχνικά σχέδια που θα μπορούσες να μοιραστείς μαζί μας;
Για την ώρα είμαι αφοσιωμένος ψυχή και σώμα στο «Έλα να παίξουμε». Το καλοκαίρι θα αρχίσω πρόβες, μα δυστυχώς δεν είναι ακόμη ανακοινώσιμη η παράσταση.
 

​Σκηνή Black Box/Επί Κολωνώ
Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός
τηλ. 210 5138067
Σκηνοθεσία: Γεωργία Πιερρουτσάκου, Λάζαρος Βαρτάνης 
Σκηνικά: Ηλένια Δουλαδίρη 
Κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη 
Φωτισμοί: Ευγενία Μακαντάση 

Παίζουν: 
Στέφανος Παπατρέχας, Γεωργία Πιερρουτσάκου 
Διάρκεια: 70 λεπτά 
Τιμές Εισιτηρίων: Κανονικό: 10 ευρώ, Φοιτητικό/Ανέργων: 10 ευρώ, Ατέλειες: 5 ευρώ 
Διάρκεια Παραστάσεων: Από 14 Απριλίου έως 13 Μαΐου 2018 

Πληροφορίες: 
Προπώληση: www.epikolono.gr, Viva.gr, 11876, Seven Spots, Reload, Media Markt, Ευριπίδης, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Αθηνόραμα.gr, Viva Kiosk Σύνταγμα 
Παραστάσεις: Παρασκευή 21:30, Σάββατο 19:00, Κυριακή 21:30 
Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας