 της Μαρίας Σούμπερτ Οι κατασκευαστές τους τα φτιάχνουν και τα αφήνουν στην τύχη τους, μας λέει ο Αντώνης Δημητρακόπουλος ήδη από την αρχή του παραμυθιού του, και ο νους μου πάει σε όλα αυτά τα παιδιά που βρίσκονται εξαρχής αφημένα στην τύχη τους. Είτε επειδή τα έχουν παρατήσει, σαν τα χάρτινα καραβάκια που πλέουν μόνα τους και όπου τα βγάλει, είτε επειδή δεν τους δίνουν σημασία, τα παιδιά –χάρτινα καραβάκια το μόνο που θέλουν είναι την κίνηση εκείνη, την βοήθεια που θα τα σπρώξει να γνωρίσουν τον κόσμο. Και αν είναι τυχερά, κάποιος θα βρεθεί στο δρόμο τους σαν κυματάκι απαλό, να τα σπρώξει, τους δώσει την ώθηση, ώστε να αρχίσουν κι εκείνα να πλέουν. Παιδιά που το μόνο που αναζητούν είναι να ταξιδέψουν, να δουν και να μάθουν, μέχρι που κουράζονται μόνα τους και γίνονται ένα με τη θάλασσα. Όπως το χάρτινο καραβάκι –που κανείς δεν ασχολήθηκε να του αδιαβροχοποιήσει τα πλαϊνά- τα παιδιά αρχίζουν να βαραίνουν, μουλιάζουν σε μια θάλασσα που είναι υπερβολικά μεγάλη και για τα ίδια, που δεν έχουν χώρο και χρόνο να την εξερευνήσουν με ασφάλεια. Αφού περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός, αφού δουν και ρουφήξουν εμπειρίες και καταστάσεις, κουράζονται. Δεν υπάρχει όμως λιμάνι εκεί κοντά. Δεν υπάρχει απάγκιο να αράξουν. Εκεί και τότε θα βουλιάξει, θα παραδοθεί το καραβάκι στο απέραντο υγρό και θα αρχίσει να ονειρεύεται. Θα ονειρευτεί πως θα βρεθούν κι άλλοι να του δώσουν ώθηση, να το ταξιδέψουν. Μέχρι που θα ονειρευτεί πως θα γίνει θάλασσα και το ίδιο. Την μελαγχολική μου αίσθηση αφού διάβασα το παραμύθι ανατρέπει η τελευταία εικόνα της εικονογράφου Sandra van Doorn, όπου η θάλασσα θα μπορούσε να είναι και μια μεγάλη μπανιέρα, και όλο αυτό ένα παιδικό παιχνίδι. Το ξαναπιάνω τότε και το ξαναδιαβάζω. Και αυτή τη φορά η ίδια η θάλασσα είναι η μεγάλη μητέρα και το καραβάκι άφοβο εξερευνά τον κόσμο της, μέχρι αποκαμωμένο να κοιμηθεί στην αγκαλιά της. Ο Αντώνης Δημητρακόπουλος γράφει ένα παραμύθι που έχει την μαγική ικανότητα να διαβαστεί με άπειρους τρόπους. Είτε απλώς ως παραμύθι και ταξίδι στον κόσμο της φαντασίας, ως ύμνο στο μπλε του ουρανού και της θάλασσας, ως βιβλίο για την παραμέληση και την εγκατάλειψη, αλλά και την εξερεύνηση του κόσμου. Δεν το λες και λίγο! ---------------------------------------------------------------------------------------------------- Αντώνης Δημητρακόπουλος Ένα παραμύθι… από χαρτί και θάλασσα Εικονογράφηση: Sandra van Doorn εκδόσεις Πάπυρος ISBN: 9789604861415 Τιμή: 12,00€ Comments are closed.
|
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ 
This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
July 2024
|
|
|
CS MEDIA Ι.Κ.Ε.
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
[email protected]
[email protected]
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
[email protected]
[email protected]
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος
Web design: Essential Pixels