Η «ΛΟΥΝΑ» ΤΗΣ ΛΗΔΑΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣΗ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ

της Μαρίας Σούμπερτ

Ένας από τους πιο κλασικούς τσακωμούς ανάμεσα σε μικρά παιδιά είναι το μη μοίρασμα των παιχνιδιών. Όταν επισκεπτόμαστε με την κόρη μου την ξαδέρφη της, γίνεται ο κακός χαμός. Η μια θέλει να δοκιμάσει όλα τα παιχνίδια της άλλης και η άλλη δεν την αφήνει. Η Ειρήνη κλαίει. Όταν όμως έρχεται η Άσπα στο σπίτι και θέλει να δει εκείνη τώρα τα παιχνίδια της Ειρήνης, η Ειρήνη δεν την αφήνει.

Παράλογο;

Όχι ιδιαίτερα αφού τα παιδιά έχουν έντονη την αίσθηση της κτητικότητας, του τι είναι δικό τους –άλλωστε δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από την συνειδητοποίηση του τι είναι «εγώ» και τι «μη-εγώ». Είναι ακόμα στην ηλικία που μαζί με τον παιδικό σταθμό και το προνήπιο ξεκινούν να κοινωνικοποιούνται, να μαθαίνουν να μοιράζονται. Και παρ’ ότι τα παιδιά σε αυτή την ηλικία έχουν μια εγγενή τάση να παρηγορήσουν και να υποστηρίξουν, είναι γεγονός πως χρειάζονται κι εκείνα λίγη βοήθεια σε αυτό το ζήτημα.

Εδώ έρχεται η Λούνα, η σειρά βιβλίων της Λήδας Βαρβαρούση και της Agnes Verboven, που απευθύνεται σε παιδιά από δύο ετών και με πρωταγωνίστρια την Λούνα –την σκυλίτσα της Λήδας δηλαδή- φέρνει στο προσκήνιο τις δυσκολίες που βιώνουν τα παιδιά σε αυτές τις ηλικίες. Στο πρώτο βιβλίο η Λούνα ντρεπόταν να προσεγγίσει τα άλλα παιδιά. Τώρα θέλει να κάνει κι εκείνη ποδήλατο. Ο φίλος της ο Λίο όμως δεν της το δίνει. Η Λούνα λοιπόν πρέπει να γίνει δημιουργική. Θα του προτείνει να παίξουν οικογένεια, να «πάει αυτός στο γραφείο» και εκείνη να βγει για εξωτερικές δουλειές, να ψωνίσει για να μαγειρέψει. Και εκεί που τα στερεότυπα δείχνουν τα δόντια τους, οι δημιουργοί του βιβλίου σημειώνουν πολύ σωστά «Αύριο θα είναι η σειρά μου». Τη μια μέρα οικιακές δουλειές η Λούνα, την άλλη ο Λίο και αντίστροφα.

Γιατί έτσι παίζονται τα παιχνίδια –αλλά και η πραγματική ζωή. Πρέπει καθένας να έχει τη σειρά του, καθένας να μπορεί να παίξει πολλούς ρόλους και να τους ευχαριστιέται όσο το δυνατόν περισσότερο, αλλά και όταν αυτό δεν είναι εφικτό, πάντα υπάρχει η λύση να παίξουν όλοι μαζί ταυτόχρονα.

Πήραμε λοιπόν την άδεια από τη μαμά Λήδα και παρουσία της, μιλήσαμε με τη Λούνα και τις κάναμε όλες τις ερωτήσεις που μας έρχονταν στο μυαλό.

​- Ποιο είναι το αγαπημένο σου παιχνίδι;
Το αγαπημένο μου παιχνίδι είναι η κούκλα μου και ο δεινόσαυρός μου. Φυσικά μου αρέσει και η μπάλα και το ποδήλατο!

- Ποιος σου το πήρε;
Η κούκλα μου είναι δώρο από τον μπαμπά μου. Δεν τον έχετε γνωρίσει ακόμα. Μου την έδωσε δώρο στα γενέθλιά μου.

- Το μοιράζεσαι; Αν ναι με ποιον;
Την κούκλα μου όχι, τον δεινόσαυρό μου τον δίνω καμιά φορά στον καλύτερό μου φίλο, τον Λίο.

- Ποιοι είναι οι καλύτεροί σου φίλοι;
Ο Λίο και παίζω και με τα παιδιά της γειτονιάς, δυο σκύλους και ένα γάτο.

-Μοιράζονται τα παιχνίδια τους μαζί σου;
Ο Λίο με δυσκολεύει, τα θέλει όλα για τον εαυτό του. Καμιά φορά τον κοροϊδεύω λιγάκι για να πάρω ένα παιχνίδι του, όπως τότε με το καινούργιο του κατακόκκινο ποδήλατο! Μα γιατί δεν μου δίνει;

- Είναι πιο ωραίο να παίζεις μόνη ή με παρέα;
Σίγουρα με παρέαααα!!!! Αλλά και μόνη μου δεν είναι άσχημα. Βάζω την φαντασία μου να λειτουργήσει πιο πολύ!

Και αν δεν το έχετε καταλάβει κι εσείς, η Λούνα είναι μικρούλα. Είναι ίσως τριών; Όσο και η κόρη μου όταν άρχισε να τσακώνεται για τα παιχνίδια της, να αποζητά τα άλλα παιδιά και να ντρέπεται μερικές φορές να τα πλησιάσει. Όσοι λοιπόν δεν έχετε καταφέρει να μιλήσετε πολύ με τα παιδιά σας, ή δε σας έχουν πει πολλά, ρωτήστε τη Λούνα. Κάτι ξέρει παραπάνω.

Λήδα Βαρβαρούση & Agnes Verboven

ΛΟΥΝΑ: ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΠΟΛΥ ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΟ!

Εικονογράφηση: Λήδα Βαρβαρούση

Εκδόσεις Παπαδόπουλος

ISBN: 978-960-569-974-1
Τιμή: 8,99 €
Ηλικία: 2+