«ΤΟ ΜΑΤΙ ΒΛΕΠΕΙ ΟΤΙ ΣΚΕΦΤΕΙΣ»

της Μαρίας Σούμπερτ

Σε ένα Λονδίνο παλιό, σκοτεινό και μαύρο, με τις καπνοδόχους να ξεφυσάνε όλη μέρα, τα σοκάκια να λιώνουν από την υγρασία και τον πλανόδιο μουσικό να τραγουδά για το Γκρότλιν που έρχεται τα βράδια, τα πράγματα δείχνουν δυσοίωνα. Δύσκολα θα κοιμηθεί η μικρή Ρουμπίνη, γιατί ακούει θορύβους. Κάποιος της κλέβει μια λάμπα λαδιού και φεύγει σκαρφαλώνοντας πάλι στην καμινάδα. Η ιστορία εξελίσσεται, το Λονδίνο των αρχών του 20ου αιώνα συνεχίζει να είναι σκοτεινό και γεμάτο υγρασία. Χάνονται και άλλα αντικείμενα, οι κάτοικοι της πόλης είναι σε πανικό –σε έναν εγγλέζικο πανικό που δεν δημιουργεί τρόμο, απλά σουφρώνει χαριτωμένα το στόμα. Λοιπόν, για να δούμε, τι χάθηκε; Τυρί, μαντήλια από μετάξι, μπισκότα, καρούλια με κλωστή, σκοινί, βιβλία, μια ρόδα και η λάμπα της Ρουμπίνης. Μα τι μπορεί να τα κάνει κανείς αυτά; Και μάλιστα τι μπορεί να τα κάνει αυτή η τρομερή φιγούρα που περιδιαβαίνει στις στέγες κάθε βράδυ;  
           
Ο συγγραφέας και εικονογράφος των βιβλίων «Ο Νόι και η φάλαινα» δημιουργεί ένα εξαιρετικό βιβλίο σε «Τιμ-Μπαρτονική» ατμόσφαιρα, που σε προετοιμάζει ίσως για έναν νέο Sweeney Todd, για να ανατρέψει εν τέλει όλη την θριλερική ατμόσφαιρα και να κλείσει το βιβλίο αποφεύγοντας τους νυχτερινούς εφιάλτες. Τι σημαίνει όμως αυτό; Αυτό σημαίνει πως η εξαιρετική εικονογράφηση μπορεί να βάζει τις προϋποθέσεις για ένα καλοστημένο θρίλερ, στην ουσία όμως μιλάει για το πώς το μυαλό είναι αυτό που δημιουργεί αυτές τις προϋποθέσεις. Φοβάμαι το σκοτάδι, γιατί πιστεύω πως κάτω από το κρεβάτι θα βγει ένα χέρι και θα μου αρπάξει το χέρι. Δεν έχω καμία σοβαρή ένδειξη ή απόδειξη πως κάτι τέτοιο θα συμβεί. Απλώς είναι μια εικόνα που έχω δημιουργήσει στο κεφάλι μου. Σίγουρα έχει μια πραγματική αφορμή –όπως η Ρουμπίνη ακούει το τραγούδι για το Γκρότλιν και μπορεί σε πρώτο επίπεδο να μην την επηρεάζει, αλλά αυτό είναι που την κρατάει ξάγρυπνη τη νύχτα, να φτιάχνει μορφές και τέρατα στη φαντασία της.

«Αλλιώς τα βλέπεις κι αλλιώς είναι», λέει ο Benji Davies και στην ουσία απευθύνεται τόσο στους γονείς όσο και στα παιδιά. Διαβάζοντας ένα παιδί το εικονογραφημένο παραμύθι, θα νιώσει την ένταση που όμως θα απελευθερωθεί στο τέλος. Θα δει πως αυτό που δεν λέγεται, αυτό που υπονοείται, στην πραγματικότητα είναι πολύ λιγότερο απειλητικό απ’ όσο νομίζαμε αρχικά. Άλλωστε αυτό δεν κάνουμε όλοι μας; Μεγαλοποιούμε καταστάσεις μέσα στο κεφάλι μας, φτιάχνουμε σενάρια, ίσως και διαλόγους, κρατάμε μυστικά, κλείνουμε τα μάτια φοβούμενοι αυτό που θα αντικρύσουμε. Στην ουσία όμως ο φόβος αυτός είναι μέσα στο κεφάλι μας και μόνο. Φοβόμαστε εν τέλει το φόβο.
​
Από την άλλη δεν μπορώ να μην σταθώ στο γεγονός πως η ιστορία ξεκινά από κάτι που τυχαία ακούει η Ρουμπίνη στο δρόμο. Πόσες φορές δεν επιτρέπουμε στα παιδιά μας να ακούσουν ή να δουν κάτι στην τηλεόραση με τη λογική πως εντάξει, δεν είναι και τόσο τρομακτικό, στα ψέματα είναι. Τα παιδιά όμως δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν το γεγονός από τη φαντασία, μέχρι κάποια ηλικία είναι εύκολο να μπερδέψουν την τηλεοπτική βία με την καθημερινή βία. Αφού η τηλεοπτική επιτρέπεται, γιατί να μην μπορούν να φέρουν εν τέλει και ένα όπλο στο σχολείο; Σκέφτομαι λοιπόν, πως το Γκρότλιν λέγοντάς μας πως «τα φαινόμενα απατούν» υπονοοεί πολύ περισσότερα από το φόβο για το σκοτάδι. Μας μιλάει για έναν ολόκληρο τρόπο λειτουργίας μιας κοινωνίας που ενώ γινόμαστε υπερπροστατευτικοί με τα παιδιά μας, αδυνατούμε να τα προστατεύσουμε από εμάς τους ίδιους.
 ----------------------------------------------------------------------------------------------------
BenjiDavies
Το Γκρότλιν
Απόδοση: Αντώνης Παπαθεοδούλου
εκδόσεις Ίκαρος
ISBN:978-960-572-203-6
Τιμή: 12,90 €
Ηλικίες: από 4 ετών