Η ΝΕΑ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΛΙΣ ΑΝΟΙΞΕ

του Χρήστου Σούτου

Το 1453, σύμφωνα με την ιστορία και την παράδοση, η άλωση της Κωνσταντινούπολης έγινε από την είσοδο γενιτσάρων στην Πόλη από μια μικρή πόρτα που βρισκόταν στα τείχη κοντά στο Παλάτι και άνοιξε εκ των έσω δίνοντας την ευκαιρία στους πολιορκητές της να διασπάσουν την άμυνα της και να την κατακτήσουν. Σήμερα, όπως φαντάζομαι γνωρίζετε άπαντες, είναι σε εξέλιξη η επίσκεψη του  Πρόεδρου της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, στη χώρα μας, η πρώτη μετά από 65 ολόκληρα χρόνια. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς είδατε ή ακούσατε την συνέντευξη του Τούρκου Προέδρου σε ελληνικό τηλεοπτικό δίκτυο αλλά και τις σημερινές του δηλώσεις στο Προεδρικό Μέγαρο στην κοινή τους παρουσία με τον Προκόπη Παυλόπουλο που ήταν συνέχεια των προηγουμένων.

Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Ερντογάν έθεσε μπροστά στον Έλληνα  Πρόεδρο δύο πολύ σοβαρά ζητήματα, που καταδεικνύουν στον απόλυτο βαθμό τις σκέψεις, τις επόμενες ενέργειες και την ξεκάθαρη στόχευση της τούρκικης εξωτερικής πολιτικής. Το πρώτο είναι η διάθεση των γειτόνων μας να θέσουν κάποια στιγμή θέμα αναθεώρησης, ή επικαιροποίησης όπως είπε, της Συνθήκης της Λωζάνης. Το δεύτερο είναι η αναφορά του σε τούρκικη και όχι μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη μιλώντας  ευθέως για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μέλη της στην προσπάθεια τους να ασκήσουν ομαλά τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, αλλά και για το επίπεδο διαβίωσης τους.

Το να αναλύσουμε σε ένα άρθρο τι ακριβώς περιλαμβάνει η συνθήκη της Λωζάνης, η οποία παρεμπιπτόντως υπογράφτηκε πριν από 94 χρόνια οριοθετώντας πρακτικά τα όρια της σύγχρονης Τουρκίας και η οποία μιλά ξεκάθαρα για μουσουλμανική και όχι τουρκική μειονότητα, δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα. Επίσης υπάρχουν καταλληλότεροι εμού για να σας μιλήσουν γι' αυτά τα ζητήματα.

Αυτό που έχει αξία όμως είναι, να κατανοήσουμε και να προβληματιστούμε για το τι ακριβώς σηματοδοτεί η επίσκεψη του Τούρκου Προέδρου το διήμερο που διανύουμε στην πατρίδα μας. Αξίζει να σταθούμε σε τρία σημεία. Πρώτον, στο γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση έδωσε βήμα σε έναν άνθρωπο ο οποίος στη χώρα του ενεργεί και σκέφτεται ως δικτάτορας. Η σύγχρονη Τουρκία, ειδικά μετά το πραξικόπημα (;) του καλοκαιριού του 2016, απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί δημοκρατική. Δεύτερον, ότι η ελληνική κυβέρνηση έδωσε στον Ερντογάν την ευκαιρία να κάνει το προσωπικό του διάγγελμα εντός της Ελλάδας γεμάτο από εθνικιστικές κορόνες και επεκτατικές ιδεοληψίες, το οποίο και απευθύνεται ξεκάθαρα στα ένστικτά του εσωτερικού του ακροατηρίου. Τρίτον, ότι η ελληνική κυβέρνηση δίνει την ευκαιρία σε έναν ηγέτη, που όπου σταθεί και όπου βρεθεί δείχνει να μη σέβεται τις διεθνείς συνθήκες, να μεταβεί σε μια εξαιρετικά ευαίσθητη περιοχή, σε μια περίεργη χρονικά περίοδο, κάνοντας το προσωπικό του σόου το οποίο και θα παρουσιαστεί από την τούρκικη προπαγάνδα ως η επίσκεψη του λυτρωτή και απελευθερωτή Σουλτάνου στο δοκιμαζόμενο λαό της Θράκης. 

Η αμηχανία του Προέδρου της Δημοκρατίας μπροστά στις κάμερες την ώρα που ο Τούρκος ομόλογός του έλεγε όσα αναφέραμε περί Λωζάνης και μειονότητας, αλλά και για το ζήτημα της Κύπρου, ήταν έκδηλη και αποτύπωνε ξεκάθαρα την έλλειψη προετοιμασίας από ελληνικής πλευράς για την επίσκεψη αυτή. Η ελληνική κυβέρνηση δεν μέτρησε σωστά τις παραμέτρους και θεωρώ ότι βάζει σε κίνδυνο κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας. Δεν μπορεί να δέχεσαι ως συνομιλητή σου κάποιον που παραβιάζει συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα του και μάλιστα να λες ότι εσύ μια ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα, θέλεις να αποτελέσεις το παράθυρο του στην ευρωπαϊκή του προοπτική. Δεν μπορεί να ανέχεσαι να μιλά για τουρκική μειονότητα, να του επιτρέπεις να παίζει το παιχνίδι του στο εσωτερικό σου χρησιμοποιώντας δικούς σου πολίτες και να θέτει επί τάπητος ζητήματα που έχουν λήξει χρόνια τώρα. Δεν μπορεί να συνομιλείς με έναν άνθρωπο που δίνει εντολές για παραβιάσεις στην αεροπορία του του εθνικού σου εναέριου χώρου. Αλήθεια η επίσκεψη αυτή ποιου ακριβώς τα συμφέροντα εξυπηρετεί; Τι προσδοκά να κερδίσει η ελληνική πλευρά; Υπήρχε λόγος σε μια περίοδο που ο "Σουλτάνος" είναι στριμωγμένος και απομονωμένος από τη διεθνή κοινότητα να του δώσεις βήμα και παράθυρο προς τη Δύση; Υπήρχε λόγος σε μια εποχή που οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται στο χειρότερο σημείο της ιστορίας τους να δείξεις εσύ ως χώρα ότι συμπαρίσταμαι στον γείτονα; Ποιον γείτονα ακριβώς, αυτόν που δεν σέβεται τα δικά σου κυριαρχικά δικαιώματα στη περιοχή; Ελπίζω να μη δούμε τα χειρότερα...