Η γωνιά του "κακούλη"

Ο μυστηριώδης "κακούλης" 
σχολιάζει την επικαιρότητα!

​Πρώτη εβδομάδα του Ιουνίου και παρόλο που δεν έχουν πιάσει ακόμα οι ζέστες τα νεύρα μου, από διάφορα γεγονότα, έχουν αρχίσει να τσιτώνονται. Άντε να δούμε...

• Πριν εξαπολύσω το "φαρμάκι" μου θα πω δυο θετικά έτσι για την αλλαγή και επειδή αφορούν τα “Φιλαράκια” και το πολυδιαφημισμένο reunion τους.

• Οι έξυπνοι σεναριογράφοι...δεν καίγονται. Οι δημιουργοί της σειράς ορθώς δεν έκαναν 11ο κύκλο, αλλά ένα φιλικό παρτάκι με τα πρόσωπα της σειράς και το κοινό να αναπολούν στιγμές και να μοιράζονται μαζί μας backstage εμπειρίες.

• Βλέποντας τους έξι πρωταγωνιστές πραγματικά νιώθεις ότι συναντάς μετά από καιρό τους φίλους σου, τους ανθρώπους που ήταν δίπλα σου σε διάφορες καταστάσεις της ζωής σου και που “εν αγνοία” τους σε βοήθησαν στις δυσκολίες σου. Τα Φιλαράκια παραμένουν ακόμα και σήμερα ένα πραγματικό τηλεοπτικό φαινόμενο.

• Θα πρότεινα να μην κάνετε παρέα όποιον δεν τους αρέσουν. Όχι γιατί δεν θα είναι καλός άνθρωπος, αλλά γιατί κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό θα στερείται του βασικού αλατοπίπερου της ζωής, του χιούμορ.

• Περί σεναριογράφων ο λόγος και πάμε λίγο στις Άγριες Μέλισσες. Πραγματικά ο γαλήνιος και "αξιοπρεπής" θάνατος της ηρωΐδας που ερμήνευσε η Κάτια Δανδουλάκη, μετά από κατάποση στρυχνίνης χρίζει σοβαρής και εμπεριστατωμένης μελέτης σε ιατρικό συνέδριο.

• Θα κάνω μία απόπειρα - και θα τα πούμε την επόμενη εβδομάδα – να δω τον Σιωπηλό Δρόμο. Ο λόγος είναι ότι ενώ από τα trailer εμένα μου φαίνεται κωμωδία επιστημονικής φαντασίας, όλοι μου λένε ότι πρόκειται για δράμα.

• Οι Οκτώ Λέξεις από την άλλη, πάνω κάτω όσες λέει κι ένα νήπιο στην αρχή της ζωής του, είναι ένα σήριαλ που ειλικρινά προσπαθώ να καταλάβω τι ακριβώς πραγματεύεται. Πήγε να θυμίσει Δυναστεία ή έστω Τόλμη και Γοητεία, αλλά κάπου χάθηκε η μπάλα. Αυτό που μου έχει μείνει και από την προηγούμενη σειρά των ίδιων συντελεστών είναι ότι στις μεγάλες εταιρείες που διακινούνται εκατομμύρια και δίνονται εντολές με ταχύτητα φωτός, δεν χρειάζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές.

• Κλείνω με μία παράκληση στους δασκάλους των δραματικών σχολών στην Ελλάδα, γιατί από εκεί ξεκινάει το κακό πιστέψτε με και μετά στους σκηνοθέτες της τηλεόρασης να πουν στους ηθοποιούς τους ότι η εσωτερικότητα είναι μεγάλο ατού στην απόδοση ενός χαρακτήρα, όπως και το να γεννάς το συναίσθημα του ρόλου σου στο θεατή, χωρίς να καταφεύγεις σε κραυγές, ξεκούρδιστες χειρονομίες και γενικά υπερβολές παντός τύπου. Less is more guys...less is more...