Ελίζα Βαβούρη: Εικονογράφος του Μήνα

Η Μαρία Σούμπερτ παρουσιάζει
τον "Εικονογράφο του Μήνα"

Έμπνευση αντλώ από τα πάντα γύρω μου.
Από τη μυρωδιά του ψωμιού που ψήνεται,
τα σχήματα που παίρνουν τα σύννεφα της καταιγίδας που πλησιάζει,
μέχρι τον γείτονα με το σκύλο του που συναντώ στη βόλτα μου.

Στις εικονογραφήσεις της Ελίζας Βαβούρη μου αρέσει το χρώμα. Ένα χρώμα έντονο, ζωντανό, που ρέει και κινείται –σα να δίνει μια απαλή σπρωξιά και να ζωντανεύει εικόνα και κείμενο μαζί. Αυτός είναι και ο λόγος που η εικονογράφος που έχει βρεθεί δύο φορές υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης (2005 και 2010) και ζει από το 2012 στη Γερμανία είναι η Εικονογράφος μας για τον Μάιο. Έναν μήνα που επίσης με τα χρώματά του δίνει μια σκουντιά στη Φύση, να ξεκινήσει κι αυτή απ’ την αρχή. 

«Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Από το σπίτι μου έβλεπα πάντα τη θάλασσα και η αίσθηση αυτή με συντροφεύει πάντα. Από μικρή ζωγράφιζα συνέχεια. Θυμάμαι, όταν μου χάριζαν βιβλία, το πρώτο και μόνο πράγμα που έκανα ήταν να βρω τις σελίδες με τις εικόνες. Οι εικόνες, ειδικά οι έγχρωμες με γοήτευαν παρά πολύ. Φανταζόμουν τον εαυτό μου να μπαίνει κυριολεκτικά μέσα στον κόσμο που απεικόνιζαν.

Η επαφή μου με την εικονογράφηση παιδικού βιβλίου ήρθε μετά τις σπουδές στη γραφιστική και την ζωγραφική, μέσα από ένα σεμινάριο εικονογράφησης παιδικού βιβλίου. Αυτό ήταν! Το παιδικό βιβλίο με κέρδισε.

Έμπνευση αντλώ από τα πάντα γύρω μου. Από τη μυρωδιά του ψωμιού που ψήνεται, τα σχήματα που παίρνουν τα σύννεφα της καταιγίδας που πλησιάζει, μέχρι τον γείτονα με το σκύλο του που συναντώ στη βόλτα μου.

Μου αρέσει πολύ η στιγμή που θα πάρω ένα καινούργιο κείμενο στα χέρια μου και θα το διαβάσω για πρώτη φορά. Οι εικόνες αρχίζουν να δημιουργούνται στο μυαλό μου και συχνά είναι τόσες πολλές που δυσκολεύομαι να διαλέξω. Δουλεύω με το χέρι, παραδοσιακά όπως λέγεται. Χρησιμοποιώ τον υπολογιστή, όσο δουλεύω τα προσχέδια. Τα τελικά έργα όμως γίνονται στο χέρι. Με ακουαρέλα. Στην αρχή αναζητώ τον ήρωα, τη μορφή του. Το βιβλίο το δουλεύω όλο μαζί σαν μια ενότητα. Έχει σημασία πως θα τρέχει το κείμενο και οι εικόνες στα σαλόνια. Θέλω να έχει μια ροή, έναν ρυθμό. Πάντα μπαίνει και το προσωπικό στοιχείο που συμπληρώνει το κείμενο. Έχοντας πάρει έγκριση για τα προσχέδια, φτάνει η ώρα να ξεκινήσω τα τελικά έργα με χρώμα. Αυτό είναι νομίζω το αγαπημένο μου σημείο στην εικονογράφηση. Χρησιμοποιώ διαφορετική χρωματική παλέτα σε κάθε εικόνα, μου αρέσει κάθε σαλόνι να έχει άλλη εντύπωση από το προηγούμενο και το επόμενο.

Το πρώτο βιβλίο που εικονογράφησα ήταν «Ο Άρης ο τσαγκάρης» του Ευγενιου Τριβιζά από τις εκδόσεις Μινωας. Θυμάμαι ποσό είχα ενθουσιαστεί όταν το αντίκρισα στην βιτρίνα ενός βιβλιοπωλείου. Από τότε έχω συνεργαστεί με πολλούς εκδότες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, κυρίως στη Γερμανία όπου και ζω τα τελευταία χρόνια».