Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΗ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΑ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

του Ευθύμη Παπαπάσχου

Τελευταία μέρα του Νοέμβρη σήμερα (που τυχαίνει να είναι και ο μήνας των γενεθλίων μου) και η μελαγχολία του φθινοπώρου αναμένεται να δώσει τη θέση της στη χαρά, τη λάμψη και την ελπίδα που πάντα γεννά ο εορταστικός Δεκέμβρης, ο οποίος σηματοδοτεί το  "φαντασμαγορικό"  φινάλε της χρονιάς.

Ως κεντρικό θεματικό άξονα της σημερινής ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣ επέλεξα τα φύλλα, τα κιτρινισμένα φύλλα του φθινοπώρου που στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου κίτρινα, αλλά ωχρά, φλερτάροντας παράλληλα  με όλη την παλέτα των γήινων χρωμάτων.

Φύλλα στο φως ενός θολού ήλιου, φύλλα πεσμένα στο βρεγμένο χώμα, φύλλα που ξεράθηκαν από τα πρώτα κρύα, φύλλα νωπά από τα πρωτοβρόχια..φύλλα που πέφτουν στο έδαφος και τρέφουν τη γη.

Οι φωτογραφίες που μοιράζομαι μαζί σας σήμερα τραβήχτηκαν κυρίως στις γειτονιές της Αθήνας και σε κάποια άλλα μέρη της Ελλάδας, όπως η Κρήτη.

Αυτό που μου αρέσει να φωτογραφίζω στα δέντρα είναι το μεταβατικό στάδιο που δεν είναι ούτε τελείως γυμνά όπως το χειμώνα, μα ούτε και καταπράσινα και ανθισμένα όπως την άνοιξη, αλλά βρίσκονται σε μια διαδικασία που αλλάζουν μέρα με την ημέρα φάσεις, ξεγυμνώνονται και περιμένουν να ξανανθίσουν κάτω από τις κατάλληλες – καιρικές – συνθήκες, όπως συμβαίνει και μ' εμάς. Αντίθετα με τα λουλούδια, που όσο όμορφα και χρωματιστά κι αν είναι, ο κύκλος της ζωής τους είναι για μία μόνο φορά, το δέντρο είναι εκεί, έχει ρίζες.  Με ή χωρίς φύλλα.