ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΕΙΔΕ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΠΟΘΗΚΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΠΑΤΕΡΑΣ» ΣΕ ΔΙΑΣΚΕΥΗ & ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Β. ΜΠΙΣΜΠΙΚΗ ΜΕ ΈΝΑ ΕΚΛΕΚΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΗΘΟΠΟΙΩΝ

της Λίλας Παπαπάσχου

Ο «Πατέρας» του Αύγουστου Στρίντμπεργκ προσγειώνεται...στην Ελλάδα της κρίσης! Ο καταξιωμένος δημιουργός  Βασίλης Μπισμπίκης, θέλοντας να παρουσιάσει στο αθηναϊκό κοινό (μετά το επιτυχημένο Άνθρωποι και Ποντίκια) ένα γνήσιο οικογενειακό δράμα, διεξάγοντας παράλληλα ένα πολύ ενδιαφέρον καλλιτεχνικό πείραμα για τα όρια του θεάτρου και της πραγματικής ζωής, στράφηκε στο ομότιτλο έργο του σπουδαίου Σουηδού θεατρικού συγγραφέα.

Υπογράφοντας τη διασκευή, τη δραματουργική επεξεργασία και τη σκηνοθεσία ο ίδιος, μας συστήνει ένα ακραία ρεαλιστικό έργο, που πατάει μεν στη δομή και συνδιαλέγεται με τα βασικά ερωτήματα που θέτει το αρχικό κείμενο, αλλά παράλληλα δημιουργεί μία εντελώς νέα αφηγηματική συνθήκη, ανάγοντας τους ήρωες (που φέρουν τα πραγματικά ονόματα των ηθοποιών) και την δράση του έργου στο δικό μας δια-ταραγμένο σήμερα.

Ο Βασίλης Μπισμπίκης, τοποθετεί τη δράση στο πρόσφατο παρελθόν, δηλαδή την Παραμονή Πρωτοχρονιάς του 2019, με το χρόνο να μετράει αντίστροφα για τους δύο κεντρικούς ήρωες του έργου, τον Τάσο/Τάσος Ιορδανίδης  και τη  σύζυγό του Μαρίνα/Μαρίνα Ασλάνογλου, αλλά και για όσους θα βρεθούν μέσα στη δίνη αυτής της, μέχρι τελικής πτώσεως, ενδοοικογενειακής διαμάχης που επωάζεται σαν το αυγό του φιδιού, για να σκάσει μπροστά στα – απροετοίμαστα; – μάτια μας σαν Πρωτοχρονιάτικο βεγγαλικό, αναγκάζοντας τον καθένα από εμάς να κάνει τις δικές του προβολές.

Οι ήρωες του έργου οικείοι και αναγνωρίσιμοι. Ο (φαινομενικά) παραιτημένος Τάσος,  σύζυγος και πατέρας που αδυνατεί να φανεί αντάξιος των υποχρεώσεων του λόγω κρίσης και λάθος επαγγελματικών επιλογών, η εξίσου ηττημένη Μαρίνα που έχοντας θάψει τα όνειρά της για μια καριέρα ως ηθοποιός τα ξαναζεί μέσα από την έφηβη, επαναστατημένη κόρη της Νικολέττα/Νικολέττα Χαρατζόγλου που θέλει να γίνει μουσικός, φροντίζοντας παράλληλα την ξεμωραμένη πεθερά της Γιάννα/Γιάννα Σταυράκη που συνομιλεί με τα φαντάσματα του παρελθόντος (και του παρόντος) και ο ολίγον σεξιστής, ολίγον άξεστος και πολύ μάτσο Σήφης/Ιωσήφ Ιωσηφίδης, αδερφός της Μαρίνας, συνέταιρος και φίλος -εκτός από γαμπρός- του Τάσου, που θα λειτουργήσει ως καταλύτης, πυροδοτώντας μία σειρά από αλυσιδωτές...εκρήξεις! (έχοντας ενσωματωθεί έντεχνα στο χαρακτήρα του τρεις ρόλοι από το εμβληματικό έργο του Στρίντμπεργκ).

Ο Τάσος/Τάσος Ιορδανίδης και η Μαρίνα/Μαρίνα Ασλάνογλου στην τελική μάχη ενός πολέμου...δίχως νικητή

Ο ταλαντούχος σκηνοθέτης εστίασε στην ανάδειξη τριών βασικών θεμάτων από το έργο του Στρίντμπεργκ  (ενδεχομένως των πιο διαχρονικών και οικουμενικών) δηλαδή την πατρότητα, την πάλη των φύλων και τη διαμάχη της ανατροφής του παιδιού, καταφέρνοντας εν τέλει να «φωτίσει» πολλά περισσότερα και οι πέντε συγκλονιστικά ακριβείς ηθοποιοί του, με ανατριχιαστική αμεσότητα, σοκαριστική ωμότητα και γλώσσα που κόβει σαν καλοακονισμένη λεπίδα, προ(σ)καλούν τους θεατές σε ένα ηδονοβλεπτικό παιχνίδι, ένα ιδιόμορφο, οικογενειακό ρεβεγιόν που μυρίζει αίμα, μπαρούτι, σήψη και περιττώματα.  Εμείς, ως άλλοι αμήχανοι καλεσμένοι, παρακολουθούμε παγωμένοι  να εκτυλίσσονται μπροστά μας  όσα δυστυχώς συμβαίνουν κατά κόρον πίσω από κλειστές πόρτες, με την κοινή γνώμη πάντα να....πέφτει από τα σύννεφα!

Στο εξαιρετικό από κάθε άποψη σκηνικό (πραγματικά ένας από τους πιο λειτουργικούς σκηνικούς χώρους που έχουμε δει φέτος), που δημιούργησε η χαρισματική Μαρία Καραθάνου, δεσπόζει – σαν τραγική ειρωνεία – ένα φωτισμένο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, μεγεθύνοντας τη μοναξιά, την απόγνωση, την απουσία χαράς και το συναισθηματικό αδιέξοδο των ηρώων. Η ίδια έντυσε τους πέντε χαρακτήρες του έργου με το κοστούμι που αναλογεί στην ηλικία, την ιδιοσυγκρασία, τη συναισθηματική κατάσταση, αλλά και τη χρονική συγκυρία των εορτών, που δεν επιλέχθηκε καθόλου τυχαία ως χρόνος δράσης (ειδικά η επίσημη αμφίεση μετά από όσα λέγονται και συμβαίνουν επί σκηνής, λειτούργησε ως εικαστική παραφωνία, αλλά και ως καυστικό σχόλιο απέναντι στην υποκρισία της έξωθεν καλής μαρτυρίας), με τον σκηνοθέτη να υπογράφει και τους φωτισμούς της παράστασης, χωρίς τη χρήση προβολέων ή άλλων φωτιστικών μέσων, πλην αυτών που υπάρχουν στο σπίτι, που έχτισε η Μαρία Καραθάνου.

Το μεγαλύτερο όμως επίτευγμα της συγκεκριμένης τραγικής κωμωδίας (ή κωμικής τραγωδίας) είναι οι καταιγιστικές, κινηματογραφικού ρυθμού και αμεσότητας ερμηνείες που απέσπασε ο Βασίλης Μπισμπίκης από τους ηθοποιούς του, με καθοριστική τη συμβολή της κινησιολόγου  Αγγέλας Πατσέλη  στη φυσικότητα και τη σκηνική άνεση των ηθοποιών,, που δεν μας έριξαν απλώς γροθιά στο στομάχι, αλλά κατευθείαν στο πρόσωπο, ξυπνώντας μας από το λήθαργο της δήθεν, καπιταλιστικής μας ευμάρειας.

"Πατέρας", σε διασκευή, δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη, ένα σκηνοθετικό, σκηνογραφικό και ερμηνευτικό επίτευγμα

Η Νικολέττα Χαρατζόγλου  μας έπεισε απόλυτα ως η εξεγερμένη έφηβη που συμμαχεί με τη μητέρα της, εναντίον ενός καταπιεστικού πατέρα που θέλει να την αναγκάσει να προδώσει τα καλλιτεχνικά της όνειρα, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζεται αν αυτά τα όνειρα είναι όντως δικά της ή αποτελούν απωθημένα της μητέρας της.

Η εκφραστικότατη και γεμάτη νεανική ενέργεια Γιάννα Σταυράκη, απέδωσε με συγκινητική προσήλωση το ρόλο της ηλικιωμένης γυναίκας που χάνει σταδιακά το μυαλό της, λέγοντας με το άλλοθι του ακαταλόγιστου τις μεγαλύτερες αλήθειες και θρηνώντας για τον εμφύλιο σπαραγμό που συντελείται στο σπίτι της (έχοντας ζήσει κι αυτόν της χώρας της...). 

Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης  που διαθέτει μία σπάνια σκηνική ευφυΐα, προσέδωσε στο  Σήφη  όλα τα χαρακτηριστικά του σύγχρονου νεοέλληνα, που εδώ λειτουργεί ως ο εναλλακτικός προστάτης μιας οικογένειας που έχει χάσει την πίστη της στο πατρικό πρότυπο. Αμφίθυμος και ευμετάβλητος, ο Σήφης άγεται και φέρεται από την αδερφή του, βάζοντάς άθελά του την ταφόπλακα  στην τελευταία ευκαιρία του γαμπρού του να βγει από το τέλμα. Αντίθετα ο ίδιος, είναι ο μόνος που θα διασωθεί, εγκαταλείποντας οριστικά το πλοίο που βουλιάζει.

Οι εκπληκτικοί και πρόσφατα βραβευμένοι για τις ερμηνείες τους Μαρίνα Ασλάνογλου και Τάσος Ιορδανίδης, έδωσαν το 100% της σωματικής ενέργειας και των ψυχικών τους αποθεμάτων για να υπηρετήσουν το αρχετυπικό δίπολο ανδρική λογική-γυναικείο ένστικτο, παρουσιάζοντας δύο εύθραυστους ψυχικά ανθρώπους, που βιώνουν την οικονομική - και αξιακή - κρίση στο πετσί τους, τρώγοντας τις σάρκες τους μέχρι το μεδούλι, μπροστά στα μάτια της μοναχοκόρης τους., που μοιραία καλείται να πάρει θέση, αναπαράγοντας τη βία που βιώνει είτε ως μάρτυρας, είτε ως τελικός αποδέκτης.

Η αμείλικτη, οργισμένη αλλά και βαθιά σπαρακτική Μαρίνα Ασλάνογλου, που ενσταλάζει στον άνδρα της το σπόρο της αμφιβολίας για την πατρότητα του παιδιού τους ως ύστατη πράξη εκδίκησης για τη ζωή που δεν έζησε, μας συνεπήρε με την εκρηκτική ερμηνεία της και ο μελαγχολικός, κυκλοθυμικός, γεμάτος βίαιες εξάρσεις, αλλά και στιγμές ψυχικού μεγαλείου Τάσος Ιορδανίδης, που χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του όταν πέφτει και το τελευταίο οχυρό του ανδρισμού του, μας έκανε να σπαράξουμε μαζί του, να βιώσουμε μαζί του τη συντριβή....και εν τέλει να τον συγχωρέσουμε για όλα....

Πέντε ταλαντούχοι ηθοποιοί σε πέντε συγκλονιστικές ερμηνείες, υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση  
​του Βασίλη Μπισμπίκη

Αρχέγονα παιχνίδια εξουσίας, οικονομική ανέχεια, εγωισμοί, απληστία, κατακρεουργημένα όνειρα και παντός τύπου ματαιώσεις, μετατρέπουν δύο ανθρώπους που κάποτε είχαν ερωτευτεί - και δυστυχώς- αγαπιούνται ακόμα (όσο οδυνηρά οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό), σε ορκισμένους εχθρούς που δηλητηριάζουν αργά και βασανιστικά ο ένας τον άλλο, μολύνοντας ό,τι αγγίζουν, μέχρι να έρθει ο θάνατος που μοιάζει αναπόφευκτος και στην προκειμένη περίπτωση λυτρωτικός, για να βάλει τους δικούς του τίτλους τέλους, υπενθυμίζοντας σε όλους πόσο προσωρινοί είμαστε σε αυτόν τον πλανήτη.

Από Τετάρτη έως Κυριακή στο  θέατρο Αποθήκη,  ο  Βασίλης Μπισμπίκης  και οι αξιόλογοι συνεργάτες του, μας ανοίγουν την πόρτα ενός μεσοαστικού σπιτιού για να υποδεχθούμε όλοι μαζί μία νέα χρονιά, σε μια παράδοξη γιορτή με αμφίσημο φινάλε, αφού καμιά φορά κάτι τόσο τελειωτικό και αναπόδραστο όπως ο βιολογικός θάνατος, μπορεί να γίνει η αφορμή για να αναλογιστούμε τι πραγματικά έχει σημασία στη ζωή και αν αυτό που ονομάζουμε ζωή μοιάζει τελικά με πολλούς, μικρούς ή μεγαλύτερους, καθημερινούς θανάτους.

​Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά):

Μαρίνα Ασλάνογλου, Τάσος Ιορδανίδης, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Γιάννα Σταυράκη, Νικολέττα Χαρατζόγλου.

Συντελεστές:
Διασκευή – Σκηνοθεσία – Δραματουργική επεξεργασία: Βασίλης Μπισμπίκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Μαρία Καραθάνου
Φωτισμοί: Βασίλης Μπισμπίκης
Επιμέλεια Κίνησης: Αγγέλα Πατσέλη
Βοηθός Σκηνοθέτη: Διονύσης Κοκκοτάκης
Φωτογραφίες: Ελίνα Γιουνανλή
Θέατρο Αποθήκη: Σαρρή 40, Ψυρρή
Τηλέφωνο : 210.3253153

Ημέρες – ώρες παραστάσεων:
Τετάρτη & Κυριακή : 20:00
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο : 21:00
Σάββατο απογευματινή : 18:00

Διάρκεια Παράστασης : 90 λεπτά

Εισιτήρια: Από 15 ευρώ
Αγορά Εισιτηρίων Viva.gr