ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ

24/2/2020

της Μαρίας Σούμπερτ

Ένα νησί που βουλιάζει από τις προσφυγικές ροές, αλλά και την αγωνία για την ασφαλή αποβίβαση όλων αυτών των ανθρώπων από τις σάπιες βάρκες στις οποίες επιβαίνουν. Μια γιατρός που αποφασίζει μετά τη σύνταξη να ζήσει στο νησί και βρίσκεται εθελόντρια στον καταυλισμό των προσφύγων. Ένας έφηβος νεαρός που μόλις ερωτεύεται. Ένας διάσημος παιδίατρος και η υπερβολικά νεότερή του και ύποπτα χαζοχαρούμενη σύντροφός του. Ένας περίεργος σωματοφύλακας και μια γυναίκα που συχνά απασχολεί τις αρχές. Ένας αστυνομικός που η καθημερινότητα του νησιού δεν είναι ίσως αυτό που περίμενε όταν αναλάμβανε την θέση του. Ανάμεσά τους ένα κορίτσι με επιλεκτική αλαλία, που βρίσκεται εγκαταλειμμένο –ή μήπως όχι;- σε κάτι θάμνους. Που θα το σώσει ο νεαρός Άλκης και θα το ερωτευτεί από την πρώτη στιγμή.

Η Λίνα Λυχναρά γράφει ένα αστυνομικό μυθιστόρημα για παιδιά και εφήβους με φόντο το προσφυγικό ζήτημα, τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα και την τρέχουσα πολιτικοκοινωνική κατάσταση, που πολλές φορές απορροφάει και κάθε άλλη περίπτωση κακοποιημένου παιδιού. Χρησιμοποιώντας στοιχεία που παραπέμπουν σε αστυνομικό θρίλερ –στα δεδομένα φυσικά ενός παιδιού και εφήβου-, η συγγραφέας ‘παίζει’ με τους φόβους και τις ανησυχίες, με την αντιπαράθεση της ασφάλειας – ανασφάλειας, της προσφοράς και της άρνησης.

Η νεαρή κοπέλα, που δεν έχει κανένα στοιχείο επάνω της για να ταυτοποιηθεί το όνομά της και που φυσικά δεν μπορεί να το πει, είναι το άκρως αντίθετο του Άλκη. Πέραν της αυτονόητης διαφορετικότητας των δύο φύλων, το κορίτσι βιώνει την εφηβεία του μέσα από το τραύμα, ενώ ο Άλκης μέσα από την βοήθεια που δίνει στους άλλους. Συνδέονται λοιπόν η εσωστρέφεια και η εξωστρέφεια, σε ένα κορίτσι που δεν μιλάει και ένα αγόρι που μιλάει συνεχώς για να καλύπτει τα κενά. Σε ένα αγόρι που συνειδητοποιεί πως ο έρωτας του δίνει φτερά, πως ερωτεύεται ένα σιωπηλό μυστηριώδες κορίτσι, που ίσως αντιπροσωπεύει όλο το άγνωστο αυτό πεδίο που σημαίνει ο έρωτας και το άλλο φύλο.

Ταυτόχρονα η συγγραφέας εισάγει τον νεαρό αναγνώστη στο ψυχικό τραύμα και τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει πάνω στην παιδική και νεανική ψυχή, αλλά και τους πιθανούς τρόπους έκφρασής του. Η σιωπηλή ηρωίδα δεν μιλάει. Και ο περίγυρός της εν τέλει θα έχει συμπεριφερθεί όπως στις περιπτώσεις ψυχικού τραύματος ή διαταραχής: θα θεωρήσει πως το κάνει από καπρίτσιο, πως είναι κακομαθημένη. Θα την διαβάσει με τα δικά του μέτρα και σταθμά, θα την προσαρμόσει στα δικά του δεδομένα και θα την βρει ελλιπή. Μακάρι τότε να υπάρξει ένας βοηθός στον δρόμο όλων αυτών των παιδιών, που προσπαθούν να βρουν το δρόμο τους στο δύσκολο αυτό μονοπάτι που λέγεται ανάπτυξη, ξεπερνώντας τραύματα, διαταραχές και ασθένειες που οι μεγάλοι τις περισσότερες φορές δεν καταλαβαίνουν. Και μακάρι να βρεθούν και για εκείνα τα παιδιά κάποιοι στο πλάι τους, να τα κρατήσουν ελαφριά σαν πούπουλα στην αγκαλιά τους και να τα οδηγήσουν από το σκοτάδι στο φως.