ΒΓΗΚΑΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ; ΟΥΑΟΥ!!!!!

του Χρήστου Σούτου

Ο τίτλος του σημερινού άρθρου αποτελεί "φόρο τιμής" σε όσους τα υπέγραψαν, σε όσους τα πολέμησαν και τα υπέγραψαν, σε όσους τα κατάργησαν και τα υπέγραψαν, σε όσους τα μίσησαν και όσους τα λάτρεψαν, σε όσους τα θεωρούν πανάκεια και σε όσους τα θεωρούν υπεύθυνα για όλα τα δεινά.
​

Μη βιάζεστε να πανηγυρίσετε. Αύριο βγαίνουμε....όχι σήμερα. Παρά τη μεγάλη έλλειψη βενζίνης στο ρεζερβουάρ μου, εξαιτίας των μνημονίων μην ξεχνιόμαστε, είμαι διατεθειμένος την αυριανή ημέρα να την αφιερώσω σε βόλτες σε διάφορες πλατείες της Αθήνας. Στο Σύνταγμα θα καταλήξω το βράδυ για την μεγάλη γιορτή φαντάζομαι, ψάχνοντας τις εξέδρες για τους διθυραμβικούς λόγους κυβερνητικών στελεχών για την μεγάλη επιτυχία. Μα όντως βγαίνουμε; Σαν ψέμματα μου φαίνεται. Θα προσπαθήσω να μην κλάψω σας το υπόσχομαι, αν και η συγκίνηση που με διακατέχει είναι μεγάλη. 

Μνημόνιο ή memorandum, όπως το λένε στο χωριό μου, είναι μια έκθεση που αναφέρεται σε κάποια ειδική υπόθεση. Όπως προδίδει και ο τίτλος είναι ένα ένα έγγραφο που σχετίζεται με τη μνήμη, δηλαδή υπάρχει για να θυμίζει σε όσους το υπογράφουν τι ακριβώς ορίζει. Καλός ο ορισμός ε; Σας κάνει τα πράγματα λίγο πιο ξεκάθαρα; Μπορεί σε εσάς να το κάνει, σίγουρα όμως δεν το κάνει στους πολιτικούς μας. Ειδικά σε αυτούς που όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης έβαλαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους σε ένα τέτοιο έγγραφο. Αν, λοιπόν, όλοι αυτοί που υπέγραψαν τα μνημόνια "θυμόντουσαν " τι ακριβώς συμφώνησαν, δεν θα πρόσβαλαν ούτε τη μνήμη των Ελλήνων πολιτών, ούτε θα τους κορόιδευαν για ότι έχει να κάνει σε σχέση με το μέλλον τους. Τα προγράμματα τελείωσαν φίλοι μου, όχι τα δεσμά της οικονομίας μας με τους δανειστές της. Με τα επιτόκια δανεισμού για την χώρα μας να παραμένουν σε απαγορευτικά υψηλά επίπεδα, με τις αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων το ίδιο, με τη μεγάλη χρηματοπιστωτική κρίση που περνάει η γειτονική μας Τουρκία, αλλά και η πολιτική αβεβαιότητα που εμφανίζει η ελληνική κυβέρνηση - πιθανός ανασχηματισμός, εξαγγελία παροχών στην προσεχή Δ.Ε.Θ - δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η χώρα μας θα μπορέσει να βγει πραγματικά στις διεθνείς αγορές και να βρει χρήματα με τα θεμιτά επιτόκια. Επιτόκια, δηλαδή, για μια οικονομία που εξέρχεται από μια μακρά περίοδο διεθνούς εποπτείας και μπαίνει σε μια νέα τροχιά ανάπτυξης. 

Δεν θα σας κουράσω με χρηματοοικονομικούς όρους. Υπάρχουν ειδικότεροι από εμένα για το κάνουν. Θα ήθελα όμως να σας θυμίσω μερικά πραγματάκια. Πρώτον ο ΣΥΡΙΖΑ ανέβηκε στην εξουσία με αφήγημα την κατάργηση των μνημονίων και των επαχθών όρων που τα συνόδευαν. Οι αρχικές αυταπάτες, κατά δήλωση και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, οδήγησαν σε μια ατέρμονη διαπραγμάτευση που εν τέλει πέρα από χρήματα - αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ- κόστισε και τα περίφημα capital control που μεγάλωσαν την ύφεση σε μια ήδη χειμαζόμενη οικονομία και οδήγησαν στον αφανισμό αρκετούς επαγγελματίες.

Το δημοψήφισμα, μην ξεχνάμε ότι κάθε 5 Ιουλίου μια ψυχή κλαίει γοερά, άλλαξε μέσα σε μια νύχτα για να μην χαθεί η εξουσία. Φταίει όμως για όλα η τωρινή κυβέρνηση; Όχι βέβαια. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν έχουν βάλει απλώς το λιθαράκι τους, αλλά τα θεμέλια και κάτι παραπάνω για την κατάσταση που ζούμε σήμερα. Όσοι άσκησαν εξουσία έχουν την ευθύνη τους. Τα δεδομένα για την Ελλάδα παραμένουν πολύ δύσκολα. Αρκεί να κοιτάξει κανείς από που αντλεί το κράτος τα έσοδα του από το φορολογικό σύστημα. Μόλις το 13% αφορά επιχειρηματικές δραστηρίοτητες ενώ το συντριπτικό ποσοστό τα γνωστά υποζύγια, μισθωτούς και συνταξιούχους. Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Πριν λοιπόν το Ουαου!!...σκεφτείτε τι έρχεται...
​