ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ ΘΡΗΝΕΙ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΕΛ ΠΙΚΟΛΙ

Ο μεγάλος Γάλλος ηθοποιός Μισέλ Πικολί, ένας από τους σημαντικότερους ηθοποιούς στο ευρωπαϊκό σινεμά, πέρασε στην αιωνιότητα. Την ανακοίνωση του θανάτου του έκανε η οικογένεια του. 

Πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους σταρ του 20ου αιώνα, οποίος είχε την τύχη να πρωταγωνιστήσει σε πλήθος ταινιών, την σκηνοθεσία των οποίων υπογράφουν τα μεγαλύτερα ονόματα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Λουίς Μπουνιουέλ, Ζαν Λυκ Γκοντάρ, Άλφρεντ Χίτσκοκ, Νάνι Μορέτι, αλλά και οι "δικοί" μας Κώστας Γαβράς και Θόδωρος Αγγελόπουλος είναι μόνο μερικοί από αυτούς. 

Ο Μισέλ Πικολί βραβεύτηκε ως καλύτερος ηθοποιός στο Φεστιβάλ των Καννών το 1980 για την ταινία "Α leap in the dark", τιμήθηκε με την Αργυρή Άρκτο καλύτερου ηθοποιού το 1982, στο Φεστιβάλ του Βερολίνου για την ταινία "Strange Affair", βραβείο που μοιράστηκε με τον Στέλαν Σκάρσγκαρντ, ενώ αν και ήταν τέσσερις φορές υποψήφιος για το βραβείο Σεζάρ δεν βραβεύτηκε ποτέ από την Ακαδημία. 

Γεννημένος στα τέλη Δεκεμβρίου του 1925, στο Παρίσι, ξεκίνησε την καριέρα του την ταραχώδη δεκαετία του '40, παίζοντας κυρίως δεύτερους ρόλους.  Κομβικό σημείο στην καριέρα του η συνεργασία του με τον Ρενουάρ, το 1955, για την ταινία "French Cancan", η οποία και του άνοιξε τον δρόμο για τους μεγάλους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η επόμενη χρονιά είναι η πλέον σημαντική γιατί συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Μπουνιουέλ, στην ταινία "Οι Πέντε Φυγάδες".  Θα ακολουθήσουν ακόμα 7 ταινίες με τον ίδιο σκηνοθέτη, αλλά η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του ήρθε το 1963 με την ταινία η "Περιφρόνηση", του Ζακ Λυκ Γκοντάρ, φιλμ που τον απογείωσε και τον έβαλε για τα καλά σε όλο το φάσμα του κινηματογράφου, από το εμπορικό σινεμά, μέχρι τον art κινηματογράφο. 

Βρέθηκε δίπλα, επί της οθόνης, με τις μεγαλύτερες ντίβες της Ευρώπης εκείνη την εποχή, όπως η Μπριζίτ Μπαρντό στην ταινία του Γκοντάρ το 1964, η Κατρίν Ντενέβ, η Ρόμι Σ΄νάϊντερ, αλλά και οι Ζυλιέτ Μπινός και Ιζαμπέλ Ιπέρ.

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, είχε συμμετοχή σε περισσότερες από 240 ταινίες.  Έπαιξε στην τελευταία ταινία του Θ. Αγγελόπουλου "Σκόνη του Χρόνου" το 2008 και στο "Μακί, τα λιοντάρια της κολάσεως", του Κώστα Γαβρά, το 1967. Τελευταία του εμφάνιση στον κινηματογράφο ήταν το 2011 στην ταινία του Νάνι Μορέτι "Έχουμε Πάπα!".

​Το 2015 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του, την οποία συνόδευσε με τη φράση "Θα θέλαμε να μην σταματήσει ποτέ η ζωή, αλλά θα τελειώσει. Η μνήμη παρακμάζει και αυτό είναι καταστροφή για έναν ηθοποιό".