ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΥΖΗ

της Μαρίας Σούμπερτ

Αγαπώ τα ντοκιμαντέρ, κυρίως αυτά που αναφέρονται στο ζωϊκό και φυτικό βασίλειο ή περιγράφουν ξένους για εμένα πολιτισμούς. Δεν είμαι φανατικός αναζητητής τους, δυστυχώς σε αυτό χωλαίνω, αλλά πάντα χαλαρώνω όταν στο ζάπινγκ πέφτω πάνω σε ντοκιμαντέρ, και θα το προτιμήσω τις περισσότερες φορές από τα προγράμματα των άλλων καναλιών.
         
Μου τράβηξε λοιπόν το ενδιαφέρον πώς μπορεί να λειτουργεί ένα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ που απευθύνεται σε παιδιά, εφήβους και εκπαιδευτικούς και τι στόχους μπορεί να έχει. Το ΘΕΑΘΗΝΑΙ λοιπόν, επικοινώνησε με τη δημοσιογράφο και ιδρύτρια του KinderDocs, Δήμητρα Κουζή και την ρωτήσαμε πώς ξεκίνησε και ποια η δική της πορεία, τι ακριβώς είναι το kinderdocs και τι προσφέρει στα παιδιά, αλλά και τι σχέδια έχουν για το μέλλον.

«Το πρώτο δημιουργικό ντοκιμαντέρ που είδα ποτέ ήταν πριν 12 χρόνια. Ήταν για παιδιά, με πρωταγωνίστρια μια μικρή συγγραφέα που γράφει ιστορίες για έναν λύκο και ζει σε ένα σπίτι κοντά στο δάσος. Μου μίλησε στην καρδιά. Αγαπώ τα ντοκιμαντέρ και τις ιστορίες που αφηγούνται. Αυτή η υπέροχη τέχνη απεικόνισης και σχολιασμού της πραγματικότητας με συναρπάζει από την εποχή των σπουδών μου στην Επικοινωνία και τα ΜΜΕ στο Μόναχο, όπου κάποια μαθήματα γίνονταν στη Σχολή Κινηματογράφου και Τηλεόρασης. Πάντα ένα μέρος του μυαλού μου σκεφτόταν το θέμα του media literacy, και σήμερα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ.  Έχοντας δουλέψει επί χρόνια ως δημοσιογράφος σε έντυπα και στην τηλεόραση, βρίσκω ότι υπάρχουν πια πολύ δημιουργικοί τρόποι να λέμε ιστορίες.

Το KinderDocs είναι ένα φεστιβάλ που τρέχει εδώ και 3 χρόνια, όλο τον χρόνο, 2 φορές τον μήνα, σε δύο φανταστικά μουσεία σύγχρονης τέχνης, στο Μουσείο Μπενάκη/Πειραιώς 138 και στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στην Θεσσαλονίκη. Απευθύνεται σε παιδιά και νέους από 9-18 ετών, εκπαιδευτικούς, γονείς και όλους όσοι αγαπούν τον κινηματογράφο. Κάθε χρόνο προβάλλουμε 15 βραβευμένες ταινίες από όλο τον κόσμο σε πρεμιέρα, επιλεγμένες μία μία ειδικά για το ελληνικό κοινό. Μαζί με τις ταινίες έχουμε παράλληλες δράσεις, συζητήσεις, διαδραστικά εργαστήρια, δημοσιογραφικά εργαστήρια, παιχνίδια και debates σε συνεργασία με τα εκπαιδευτικά προγράμματα των μουσείων. Το KinderDocs συνεργάζεται με δύο μεγάλα και σημαντικά φεστιβάλ, το IDFA, το μεγαλύτερο φεστιβάλ ντοκιμαντέρ στον κόσμο, και το Doxs! το παλαιότερο φεστιβάλ για παιδιά και νέους στη Γερμανία.

Στόχος είναι να δημιουργήσουμε τους σκεπτόμενους θεατές του αύριο, σήμερα· να δώσουμε βήμα για δημόσιο διάλογο και δράσεις πάνω σε θέματα που μας αφορούν και χώρο για δημιουργική έκφραση, μέσα σε δύο υπέροχα μουσεία. Στόχος είναι επίσης να δημιουργήσουμε το περιβάλλον και το κλίμα ώστε να αναλογιστούμε για το τι συμβαίνει στον πλανήτη, και μοιραία και σε εμάς εδώ, σε επίπεδο τοπικών νέων, κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης, και γενικότερα στη ζωή μας και να κάνουμε κάτι.

Τα παιδιά ανακαλύπτουν μια τέχνη που δεν γνώριζαν, και στην συνέχεια τη λατρεύουν, γιατί τους δίνει τη δυνατότητα να δουν πραγματικές ιστορίες και να ταυτιστούν με αληθινά σημερινά παιδιά, και όχι υπερήρωες. 

Οι εκπαιδευτικοί ανακαλύπτουν το ντοκιμαντέρ ως ένα νέο εργαλείο για την εκπαίδευση και οι γονείς νέους, ουσιαστικούς τρόπους να επικοινωνήσουν, να συνδεθούν και να περάσουν καλά με τα παιδιά τους. Στόχος είναι να ταξιδέψει το KinderDocs παντού! Φέτος, για παράδειγμα, το KinderDocs είναι μέρος του παλαιότερου ιταλικού φεστιβάλ ντοκιμαντέρ, του Festival dei Popoli στη Φλωρεντία. Αναπτύσσουμε επίσης δράσεις σε μικρή κλίμακα αλλά μεγάλο βάθος πριν και μετά την προβολή, π.χ. συμμετέχοντας στον Μήνα Εφηβείας των εκδόσεων Πατάκη. Στόχος είναι η εμπειρία του KinderDocs να εκδοθεί, ώστε να είναι διαθέσιμη ως εργαλείο, όπως έγινε ήδη φέτος με τα εκπαιδευτικά μας προγράμματα για όλες τις ταινίες.

Στα άμεσα επαγγελματικά μου σχέδια συγκαταλέγονται η εκπαίδευση δασκάλων, η προώθηση της αγωγής στα μέσα ενημέρωσης (media literacy) μέσα από το ντοκιμαντέρ και η ολοκλήρωση της ταινίας μου, που διαδραματίζεται σε ένα ελληνικό σχολείο και γεννήθηκε σε μια από τις πρώτες προβολές του KinderDocs, όπου η τάξη και ο δάσκαλος που πρωταγωνιστούν στην ταινία ήρθαν ως θεατές».

​*Οι φωτογραφίες από το Μουσείο Μπενάκη είναι της Κατερίνας Τζιγκοτζίδου