Αγαπώ για μένα ή για τους άλλους;

γράφει η Μαρία Σούμπερτ

Ποιον/α αγαπάμε; Αγαπάμε τον άνθρωπο; Αγαπάμε το αντίθετο ή το ίδιο φύλο; Αγαπάμε τα χαρακτηριστικά του/της άλλου/ης; Αγαπάμε το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας μέσα από τα μάτια του/της; Και πώς μπορούμε να εξηγήσουμε την αγάπη στα παιδιά χωρίς να την εντάξουμε στα στερεότυπα;
           
Μια συζήτηση που έχει ξεκινήσει τον τελευταίο καιρό αφορά αφενός την ανάγκη της αποδοχής της διαφορετικότητας, αλλά και τον τρόπο αυτή να μην μπερδεύει τους εφήβους ξαμολώντας τους σε μια ασύδοτη σεξουαλική ελευθεριότητα που περισσότερο τους δημιουργεί απορίες για τον εαυτό τους, το φύλο τους και την ταυτότητά τους, παρά τους ανοίγουν στην αποδοχή της διαφορετικότητας. Από την άλλη δεν μπορεί κανείς παρά να αναγνωρίσει το δικαίωμα καθενός σε αυτό που νιώθει πως είναι, πως θέλει και επιθυμεί, ανεξαρτήτου φύλου και προσανατολισμού.
           
Πώς γίνεται λοιπόν αυτό;

Ειλικρινά δεν ξέρω. Είναι σίγουρα μια μεγάλη διαδικασία που αφενός οφείλει να εντάξει τα παιδιά στην αποδοχή του άλλου όπως αυτός/ή είναι, με τρόπο που και να μην τα μπερδεύει, ούτε όμως να τα περιορίζει. Ταυτόχρονα όμως η διαδικασία αυτή οφείλει να «μάθει» στα παιδιά να αγαπούν και να σέβονται το σώμα τους και να μην ξεσπούν τις όποιες ανασφάλειές τους επάνω τους –είτε αφορά σε διατροφικές διαταραχές και χρήση ναρκωτικών ουσιών, είτε σε συχνή και απρόσεκτη αλλαγή σεξουαλικών συντρόφων. Και φυσικά όλο αυτό το τεράστιο θέμα δεν είναι δουλειά μόνο της οικογένειας, αλλά και του σχολείου –το οποίο προς το παρόν αγνοεί επιδεικτικά τέτοια ζητήματα.
           
Ευτυχώς λοιπόν που υπάρχουν τα βιβλία. Όπως το βιβλίο του J. J. Austrian «Σκουλήκι αγαπάει σκουλήκι», σε εικονογράφηση Mike Curato (τον ξέρουμε από τον «Μικρό Έλιοτ»), όπου ήρωες είναι δύο ερωτευμένα σκουλήκια. Όταν όμως τα σκουλήκια αυτά αποφασίσουν να παντρευτούν, τότε εμφανίζονται με τη μορφή των διαφόρων άλλων εντόμων, όλα τα στερεότυπα της σύγχρονης κοινωνίας: να παντρευτούν με παπά, να έχουν κουμπάρο και παρανυφάκια, να φτιάξουν τούρτα και να φορέσουν νυφικό –ναι, ωραία. Ποιο από τα δύο σκουλήκια θα το φορέσει;
           
Η ιστορία δείχνει να φτάνει σε αδιέξοδο μέχρι που τα δύο σκουλήκια αγνοούν τους περισσότερους από τους «κοινωνικούς κανόνες» του γάμου, οργανώνοντας μια τελετή που ταιριάζει σε εκείνους. Από αυτή την άποψη, το βιβλίο αυτό υποστηρίζει και ενδυναμώνει την προσωπική επιλογή (είτε αφορά ταυτότητα, είτε τρόπο έκφρασης, είτε δέσμευσης), αφού στην ουσία τα δύο σκουλήκια θα τολμήσουν να αντισταθούν στις κοινωνικές επιταγές και να ζήσουν μια τελετή όπως εκείνα την θέλουν –ή τουλάχιστον να την φέρουν στα μέτρα τους.
           
Ας το διαβάσουμε λοιπόν με τα δικά μας πιτσιρίκια αυτό το βιβλίο –και αν προκύψουν ερωτήσεις για το ποιο σκουλήκι είναι νύφη και ποιο γαμπρός, ας μην διστάσουμε να τους εξηγήσουμε πως αυτό αφορά τους ρόλους και όχι το φύλο. Ίσως έτσι όταν βρουν κι εκείνα κάποιον/α να αγαπήσουν να θελήσουν να δεσμευτούν μαζί του/της όχι για να ευχαριστήσουν εμάς, αλλά για να είναι ευτυχισμένοι εκείνοι. Και που ξέρετε, ίσως και να τα καταφέρουν…

J. J. Austrian
Σκουλήκι αγαπάει σκουλήκι
Εικονογράφηση: Mike Curato
Μετάφραση: Ηλιάνα Αγγελή
Εκδόσεις Κλειδάριθμος
ISBN: 978-960-645-053-2
Τιμή: 13,30€