ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΗΣ VIOLET LOUISE

της Λίλας Παπαπάσχου

«Στο τέλος και αυτής της ημέρας, το μεγάλο παγοθραυστικό της Ησυχίας από το παράθυρο του Βοριά με τον θλιμμένο ιπτάμενο. Εισβάλλει. Σπάει τη ζέστη. Το δικό μου ταξίδι στο δωμάτιο. Η ανοδική μου πλεύση από τα χαρτιά στη νύχτα, πριν πάω να συναντήσω τα μούτρα του. Αύγουστος μήνας στη Μύκονο. Πόσο ακόμα δικός μου; Πόσο Αύγουστος;»

Είναι πολύ σημαντικό για έναν καλλιτέχνη να καταφέρει να δημιουργήσει μια δική του persona. Ένα alter ego που να τον εμπεριέχει, αλλά και να μην τον καταπίνει. Ειδικά στην εποχή μας που όλοι – καλλιτέχνες και μη – έχουμε «καεί» από την υπερέκθεση σε κάθε μορφή «προβολής» του βίου μας. Ιδιωτικού και δημοσίου. Πολύ δύσκολο να παραμείνεις κλειστός, μυστηριώδης και απρόσιτος όταν όλα και όλοι γύρω σου σε προ(σ)καλούν να  «κοινωνικοποιηθείς».

Η Violet Louise είναι μία ξεχωριστή περίπτωση καλλιτέχνη, που έπλασε μία περσόνα, η δημιουργική εσωστρέφεια της οποίας, όχι απλά δεν ενοχλεί, αλλά συγκινεί, εμπνέει και σίγουρα αφορά. Έχοντας παραμείνει πιστή εδώ και αρκετά χρόνια στο δικό της σκοτεινό, οπτικοακουστικό σύμπαν, παρασύρει ακόμη και τον πιο προσγειωμένο και ορθολογιστή θεατή σε μια δίνη από υπερρεαλιστικές εικόνες, αρχέγονες μνήμες, υποσυνείδητους φόβους και καταπιεσμένα συναισθήματα.

Μετά από τις επιτυχημένες παραστάσεις του καλοκαιριού στο Bios, παρουσιάζει στο Μαύρο Κουτί του Ιδρύματος Κακογιάννη, μία καινούργια εκδοχή, της ποιητικής συλλογής του Γιώργου Βέλτσου με τίτλο Αύγουστος,  που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις  Άγρα.

Στο Black Βοx του ΙΜΚ, συναντήσαμε μία γυναίκα ακαθόριστης ηλικίας, αντιμέτωπη με το παρελθόν, σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα. Δίπλα στο νερό. Εκεί απ' όπου όλα ξεκίνησαν. Από τον αμνιακό μας σάκο. Βρήκαμε έναν άνθρωπο αντιμέτωπο με το δικό του «χειμώνα» που πλησιάζει απειλητικά στην αρχή και μετά έρχεται οριστικός και αμετάκλητος, για να δώσει το παγωμένο του φιλί σε καθετί που εκείνη φύλαγε καλά κρυμμένο μέσα της, ζεστό, ζωντανό και ατόφιο. Μέσα σε μία κλειστοφοβική, αλλά λυτρωτικά γαλήνια ατμόσφαιρα, βιώσαμε ένα ταξίδι στο χώρο και το χρόνο με μόνο προορισμό το θάνατο και την ενδιάμεση ζωή που αποκτά νόημα χάρη στη δική του παρουσία, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό. Αλήθεια, αν δεν γνωρίζαμε πως θα πεθάνουμε, πως θα διαχειριζόμασταν άραγε τη ζωή μας;

Το ανυπόταχτο καλλιτεχνικό πνεύμα της Violet Louise συναντήθηκε με την βαθιά θρηνητική, ποιητική κραυγή του Γιώργου Βέλτσου, για όλα αυτά που χάνονται σταδιακά, για όλες τις αναμνήσεις χαράς και ανεμελιάς που προϊόντος του χρόνου ξεθωριάζουν και εντέλει σβήνουν, αφήνοντας τη θέση τους σε μια πικρία, για όλα αυτά που δεν προλάβαμε να ζήσουμε, για όσα δεν τολμήσαμε, για όσα μας προσπέρασαν πριν καν προλάβουμε να τα αφουγκραστούμε.

Με το νερό να αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο σε αυτήν τη multimedia σκηνική αφήγηση καταδυθήκαμε μαζί με αυτήν την άγνωστη, μα τόσο οικεία, γυναίκα (κορίτσι,παιδί…) στο δικό μας υποσυνείδητο, ανατρέχοντας σε προσωπικά μας βιώματα, σε δικούς μας Αύγουστους που μοιραία τελείωσαν, αλλά ποτέ δεν έπαψαν να μας στοιχειώνουν, γεννώντας παράλληλα μέσα μας την προσμονή, μα και την αγωνία, για όλους όσους θα έρθουν, για να ξαναφύγουν και ο φαύλος κύκλος της ύπαρξης να συνεχιστεί...αέναα;

Μετά το τέλος της παράστασης, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τη δημιουργό αυτής της τόσο ιδιαίτερης σκηνικής απεικόνισης του ποιητικού λόγου και της ζητήσαμε να μας απαντήσει σε δύο καίρια ερωτήματα, που πηγάζουν εύλογα μέσα από την ίδια την παράσταση:

Πιστεύεις πως τα παιδικά μας βιώματα καθορίζουν και την ενήλικη ζωή μας;
Η παιδική ηλικία και τα βιώματα της, χτίζουν το οικοδόμημα που αποκαλούμε εαυτός. Αυτές οι πρώτες εγγραφές που δημιουργούνται σχεδόν με ένα ασυνείδητο τρόπο, επιδρούν τόσο δραστικά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας μας, διαμορφώνουν τη σχέση μας με το εξωτερικό περιβάλλον, τους άλλους ανθρώπους, αλλά και το πώς εμείς οι ίδιοι αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξή μας.
  Αναπαράγουμε τα παιδικά μας βιώματα, υπακούμε ασυναίσθητα σε υποδείξεις της μητέρας ή του πατέρα που τις κουβαλάμε μέσα μας μέχρι το τέλος της ζωής μας. Σα να μη μεγαλώνουμε ποτέ. Σα μικρά παιδιά, αντιδρούμε με παρόμοιο τρόπο στις εξωτερικές πιέσεις ή συμπεριφερόμαστε με ένα τρόπο ακατανόητο ακόμα και για τον ίδιο μας τον εαυτό.
   Ο εγκέφαλος είναι σαν τον σκληρό δίσκο του υπολογιστή. Η διαφορά είναι ότι με τον ανθρώπινο εγκέφαλο δεν μπορείς να πατήσεις εύκολα delete ή να κάνεις restart. Τελικά είμασε καταδικασμένοι να τρέχουμε σαν τα γέρικα σκυλιά πίσω από τα παιδικά μας βιώματα;
     Χρειάζεται μεγάλη τόλμη να κάνεις βουτιά προς τα μέσα και να προσπαθήσεις να φέρεις στο φως επιθυμίες, καταπιεσμένα ένστικτα, συναισθήματα,, δυνάμεις και όνειρα που έχουν ξεχαστεί στον πυθμένα του μυαλού μας. Χωρίς αυτή την εσωτερική κατάδυση, χωρίς τη βύθιση προς τα μέσα, οι πιθανότητες να σπάσει κανείς αυτό τον φαύλο κύκλο της επαναλαμβανόμενης ύπαρξης του, είναι σχεδόν μηδαμινές.

Η παράσταση αποτελεί ένα οπτικοακουστικό, ποιητικό ταξίδι στο χώρο και το χρόνο, γεμάτο αισθαντικότητα και εξομολογητική διάθεση. Πιστεύεις πως στην εποχή μας ζούμε «ποιητικά» και με όλες μας τις αισθήσεις σε εγρήγορση;
   
    Σήμερα θα μπορούσα να πω ότι ζούμε εικονικά και όχι ποιητικά. Ζούμε μία επίφαση ζωής, οπότε η ποίηση είναι ένα στοιχείο που δε θα μπορούσε να χωρέσει έτσι και αλλιώς στην καθημερινότητα των περισσοτέρων ανθρώπων.
   Εκπαιδευόμαστε από νωρίς να αντιλαμβανόμαστε μόνο το ορατό κομμάτι αυτού του κόσμου.         Επιζητούμε το συγκεκριμένο, το ωμό, επιβραβεύουμε το ρεαλισμό και όσους τα καταφέρνουν καλά με τα πρακτικά της καθημερινότητας ( status, χρήματα, οικογένεια).
   Η ποίηση προυποθέτει εγρήγορση και κατάθεση της προσωπικής ερμηνείας του καθενός μας γύρω από αυτά που συμβαίνουν, Άρα η ποίηση είναι ο έχθρος του συστήματος  που επιθυμεί να μας καθυποτάξει, σε μία αγέλη ομογενοποιημένων σύγχρονων δούλων. Η ίδια ανάγνωση της πραγματικότητας από όλους. είναι ανυπαρξία ποίησης. Η καταστολή της φαντασίας και των ενορμήσεων είναι απουσία ποίησης.
   Αν θέλει κανείς να καταλάβει τι σημαίνει απόλυτος ρεαλισμός, ας  παρακολουθήσει τις ειδήσεις των εννέα σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια αυτού του πλανήτη. Ο παρουσιαστής μιλά για έγκλημα και δείχνει το κομμένο κεφάλι. Απόλυτη ταύτιση αυτού που λέω και αυτού που δείχνω. Αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα για το που έχουν φτάσει τα πράγματα σήμερα. Ζούμε την εποχή της πλήρους κατάργησης του ποιητικού και του φαντασιακού.
 

Κάθε Παρασκευή και Σάββατο, στις 21.00, στο Black Box του ΙΜΚ σας περιμένει ένας άλλος κόσμος - ειδωμένος μέσα από τα μάτια της Violet Louise-  ευτυχώς όχι και τόσο ρεαλιστικός, αλλά απόλυτα ειλικρινής και βαθιά ανθρώπινος, γεμάτος ευαισθησία, φαντασία και ποίηση...
__________________________________________________________________________________
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο: Γιώργος Βέλτσος,
Σύλληψη, σκηνική σύνθεση ,μουσική, ηχητικός & οπτικός σχεδιασμός: Violet Louise
Συνεργάτης στην εικονοληψία: Παναγιώτης Γούμπουρος
Βίντεο από το βυθό, συνεργάτης στον οπτικό σχεδιασμός: Bασίλης Κουντούρης, Studio19
Φωτιστικός σχεδιασμός: Aπόστολος Κοτσιανικούλης
www.violetlouise.com
Το Trailer της παράστασης:
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης,
Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, Τ.Κ. 177 78, 
Τηλ. 210 3418550 & 210 3418579
Ημέρες παραστάσεων: Έναρξη παραστάσεων Παρασκευή 10 Νοεμβρίου. Κάθε Παρασκευή & Σάββατο. 10/11, 11/11, 17/11, 18/11, 24/11/ 25/11.
Ώρα έναρξης στις 21:00
10- 25 Νοεμβρίου 2017
Μαύρο Κουτί/Black Box
Τιμές εισιτηρίων: 
Γενική είσοδος: Ενιαία τιμή 10€

Προπώληση εισιτηρίων:

• Στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος) Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση, τηλ. 210 3418579 και στο www.mcf.gr
• Αγορά με πιστωτική κάρτα: Τηλεφωνικά στο 210 3418579 Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και στην ιστοσελίδα του Ιδρύματοςwww.mcf.gr.
• Εισιτήρια προπωλούνται επίσης και στα παρακάτω σημεία:
• Ticket Services Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσματζόγλου),
• Ώρες  λειτουργίας: Δευ. & Τετ. 09:00 - 17:00, Τρ., Πεμ. & Παρ. 09:00 - 20:00, Σαβ. 10:00 - 14:00
• Καταστήματα Forthnet
• Seretis travel Πανεπιστημίου 61

Στάθμευση στο εμπορικό κέντρο athensheart
Οι θεατές των παραστάσεων του ΙΜΚ δικαιούνται δωρεάνστάθμευση στο Parking του εμπορικού κέντρου AthensHeart από Δευτέρα έως Σάββατο από τις 08:00-22:00. Από τις 22:00 έως τη 01:00 η χρέωση είναι 2,5€ και 1€ για κάθε επιπλέον ώρα στάθμευσης. Τις Κυριακές οι θεατές των παραστάσεων του ΙΜΚ θα επιβαρύνονται με 2,5€ για χρήση του parking από τh 10:00 έως 01:00. Από τις 01:01πμ θα επιβαρύνεται με κόστος 1€ για κάθε επιπλέον ώρα.