Η ΒΑΡΕΜΑΡΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ

της Μαρίας Σούμπερτ

Τα παιδιά βαριούνται. Εύκολα. Και όταν βαριούνται τίποτα δεν μπορεί να τα κινητοποιήσει. Ότι και να τους προσφέρει ένας ενήλικας, θα ακούσει την ίδια πάντα φράση «Βαριέμαι!!!». Η βαρεμάρα είναι σημαντική για τα παιδιά. Πρέπει τα ίδια να κινητοποιηθούν μέσα από αυτήν. Μόνο εφόσον την βιώσουν, θα μπορέσουν να περάσουν στη φάση της δημιουργικότητας. Θα έχουν ξεπεράσει τον εαυτό τους και θα κάνουν κάτι που τα ευχαριστεί. Αυτό δυστυχώς είναι κάτι που συχνά οι γονείς σήμερα το ξεχνούν. Φτιάχνουν ένα πρόγραμμα τόσο ασφυκτικά γεμάτο για τα παιδιά τους, που εκείνα δεν μαθαίνουν ποτέ να διαχειριστούν την βαρεμάρα τους, να βάλουν σε δράση την δική τους προσωπική δημιουργικότητα.

Στο βιβλίο της Beatrice Alemagna το παιδί πηγαίνει με τη μητέρα του στην εξοχή. Σε έναν τόπο που προσφέρεται για εξερευνήσεις, περιπέτειες και ανακαλύψεις. Αντί να κινητοποιηθεί όμως, το παιδί χάνεται σιγά σιγά μέσα στο ηλεκτρονικό του παιχνίδι. Σκοτώνει εξωγήινους, όπως σκοτώνει τον χρόνο που περνάει, έναν χρόνο άχρηστο, αδιάφορο. Βαριέται να κάνει οτιδήποτε άλλο. Ίσως να υποψιάζεται πως έξω από το σπίτι και έξω από το παιχνίδι να υπάρχει ένας μαγικός νέος κόσμος, ο κόσμος αυτός όμως το τρομάζει. Η βαρεμάρα κρύβει πολλές φορές φόβο. Φόβο για κάτι καινούργιο. Βαριέμαι να κάνω κάτι, αλλά δεν τολμάω να δοκιμάσω κάτι καινούργιο. 

Το παιδί του παραμυθιού όμως θα τολμήσει. Έστω και με ένα ημίμετρο. Παίρνοντας το ηλεκτρονικό του παιχνίδι μαζί. Εκεί θα βοηθήσει και η θεά Τύχη. Το παιχνίδι θα το καταπιεί το ποτάμι. Το παιδί θα νιώσει πανικό. Θα νιώσει μόνο, φοβισμένο, απογοητευμένο. Θα κλάψει για την απώλειά του. Ίσως και για μια άλλη απώλεια που υπονοείται στο βιβλίο –ο πατέρας που περιγράφεται με αγάπη, είναι απών. Μετά το κλάμα όμως, το ξέσπασμα και το πένθος της απώλειας, ο κόσμος αρχίζει και πάλι να αποκτά τις μαγικές του διαστάσεις. Τα σαλιγκάρια του μιλούν, τα μανιτάρια του θυμίζουν τον παππού, χώνει τα χέρια του μέσα στο χώμα και ψηλαφεί τα σποράκια και τους βολβούς. Τότε όμως συντελείται και η μεγαλύτερη πράξη μαγείας. Τα σύννεφα αρχίζουν να διαλύονται, ο ήλιος αρχίζει να φαίνεται και οι ζεστές του ακτίνες φωτίζουν τον σκοτεινιασμένο κόσμο αυτού του παιδιού.
           
Το παραμύθι της Beatrice Alemagna φαίνεται να πραγματεύεται πολλά θέματα. Την εξάρτηση, τη βαρεμάρα. Πραγματεύεται όμως και την απώλεια και το πένθος μέσα από εκείνο το βίωμα που θα επιτρέψει στο παιδί να γίνει πάλι δημιουργικό. Θα του επιτρέψει να βγει από έναν ψεύτικο ψηφιακό κόσμο, να αντιμετωπίσει αυτό που συμβαίνει στο εδώ και τώρα και θα ξυπνήσει πάλι τις αισθήσεις του και την όρεξη για ζωή μέσα από το αισθητηριακό παιχνίδι, τα χώματα και το νερό.
_________________________________________________________________________________
Beatrice Alemagna
Μια μεγάλη μέρα του τίποτα
Εκδόσεις Κόκκινο
Μετάφραση: Βαγγέλης Σταυρόπουλος
€ 14,90
ISBN: 978-918-5005-25-2