Η ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

του Χρήστου Σούτου

Τι είδαμε χθες; Το ίδιο έργο που βλέπουμε εδώ και δεκαετίες στους αθλητικούς χώρους. Είτε πρόκειται για ματς υψηλής επικινδυνότητας, όπως ένα ποδοσφαιρικό ή μπασκετικό ντέρμπι μεταξύ των μεγάλων ομάδων της χώρας, είτε πρόκειται για παιχνίδια άλλων σπορ που οι εν λόγω ομάδες εμπλέκονται, είτε, ακόμα χειρότερα, πρόκειται για αθλητικές εκδηλώσεις τοπικού επιπέδου ερασιτεχνικού αθλητισμού, οι σκηνές βίας είναι στην ημερησία διάταξη. Κάθε φορά μετά τις άθλιες εικόνες που βλέπουμε έρχονται οι αρμόδιοι να μιλήσουν, να εξαγγείλουν, να στηλιτεύσουν και να τονίσουν την πρόθεσή τους να φθάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Βαρέθηκα, αηδίασα, κουράστηκα. Όσο ψαχνό και να είχε αυτό το ζώο θα είχαμε βρει βρε αδερφέ μετά από τόσα χρόνια το περίφημο αυτό κόκκαλο.

Θα θεωρούνταν αφελής - και δικαίως- όποιος πιστεύει ότι το πρόβλημα είναι μόνο θέμα του αθλητισμού και ότι εντοπίζεται μοναχά σε αθλητικούς χώρους και εκδηλώσεις. Το φαινόμενο είναι προπάντων κοινωνικό. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα έχουν πληθύνει και τα περιστατικά που λαμβάνουν χώρα σε κοινωνικές εκδηλώσεις ή τα ντου ομάδων σε κυβερνητικά κτίρια. Δεν λείπουν και καταδρομικές επιθέσεις σε κτίρια ξένων αποστολών που δυσφημούν τη χώρα διεθνώς. Σε ποια ευρωπαϊκή χώρα με νόμους και κανόνες, σε ποια δυτική πολιτισμένη κοινωνία, θα επιτρεπόταν να χτυπούν και να ενεργούν ασύδοτα καταστρέφοντας και λεηλατώντας δομές καταδρομικές ομάδες χωρίς ανάλογες συνέπειες; Που αλλού στον κόσμο θα υπήρχε άβατο για τις αστυνομικές δυνάμεις σε μια περιοχή κεντρική που θα λυμαίνονταν συμμορίες με μανδύα κοινωνικού επαναστάτη; Μην κουράζεστε πουθενά, μόνο εδώ στο Ελλαδιστάν. Οι ευθύνες της παρούσας κυβέρνησης είναι πολύ μεγάλες. Οι μπαχαλάκηδες οργιάζουν και θεωρούν τσιφλίκι τους την πόλη. Η ατιμωρησία τους έχει αποθρασύνει και η Αστυνομία βρίσκεται στο χειρότερο επίπεδο από πλευράς επιχειρησιακής οργάνωσης και στελέχωσης εδώ και πολλά χρόνια.

Καλά όλα τα παραπάνω θα μου πείτε, αλλά καμιά λύση θα υπάρξει ή μόνο ευχολόγια; Λύση δεν πρόκειται να υπάρξει όσο αυτή η κατάσταση βολεύει την εκάστοτε εξουσία. Οι μπαχαλάκηδες είναι τα καλύτερα όργανα του συστήματος. Όποτε αυτό κινδυνεύει από τις αντιδράσεις του κόσμου, όποτε αυτό στήνεται στη γωνία από τους κοινωνικούς αγώνες, οι περίφημοι "γνωστοί - άγνωστοι" επιστρατεύονται για να "επαναφέρουν" την τάξη. Τα Μ.Μ.Ε παίζουν τον ίδιο ρόλο εδώ και χρόνια. Εστιάζουν στις εικόνες που τους προσφέρουν απλόχερα τα πάσης φύσεως επεισόδια και δεν επικεντρώνονται στο πως θα πιέσουν, από το δικό τους μετερίζι , τους πολιτικούς να λύσουν το πρόβλημα. Κανείς από τους κυβερνώντες δεν θέλει να αλλάξει η κατάσταση. Ο λόγος;  Μα είναι πολύ πιο εύκολο να διοικήσεις και να κυβερνήσεις έναν λαό φοβισμένο και τρομοκρατημένο, που θα κάθεται στον καναπέ του και δεν θα βγαίνει να διεκδικήσει τίποτα.

Ωραία ατμόσφαιρα, λοιπόν, σε μια Ελλάδα που γερνά, που χάνει τα καλύτερα μυαλά της, που μετατρέπεται σε αποθήκη ψυχών με τις ευλογίες των ευρωπαϊκών της εταίρων, που επαναστατικές ομάδες ενεργούσες στα όρια της νομιμότητας γίνονται συνομιλητές του επίσημου κράτους, που κινδυνεύει από τις παλινωδίες των κυβερνώντων της σε εθνικό επίπεδο.....