ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ

της Μαρίας Σούμπερτ

Γνώρισα την Φραντζέσκα Αλεξοπούλου – Πετράκη όταν εκείνη δούλευε στις εκδόσεις Παπαδόπουλος, όπου και επί είκοσι δύο χρόνια εργάστηκε στο χώρο του παιδικού βιβλίου ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων και μάρκετινγκ. Την έχασα μετά, συναντιόμασταν κατά καιρούς στον διαδικτυακό κόσμο του φέισμπουκ – άρα απλώς κοιτούσαμε η μια την άλλη από μακριά. Μέχρι που διάβασα το παραμύθι της «Και πάλι πίσω» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Διάπλαση. Θέλησα τότε να την γνωρίσω λίγο καλύτερα, να την προτρέψω να μου πει μερικά πράγματα για τον εαυτό της.

Έμαθα λοιπόν, πως η Φραντζέσκα Αλεξοπούλου-Πετράκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963 και έχει αποφοιτήσει από το τμήμα Σκηνογραφίας- ενδυματολογίας, της Ανωτέρας Σχολής Κινηματογράφου Λ. Σταυράκου, όπου και τιμήθηκε με το Α' βραβείο ενδυματολογίας για τη μικρού μήκους ταινία ΑΜΟ-AMAS-AMAT.

Έμαθα πως έχει αποφοιτήσει από το Τμήμα Παιδαγωγών-Νηπιαγωγών του ΙΕΚ Σωτηροπούλου. Πως εργάστηκε ως σκηνογράφος – ενδυματολόγος και βοηθός σκηνοθέτη για αρκετά χρόνια στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο και το θέατρο. Και πως το όνομά της κρύβεται –σαν συντονίστρια έκδοσης- σε πολλές γνωστές παραγωγές παιδικών βιβλίων.

Έμαθα πως στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με την Ικεμπάνα (ιαπωνική παραδοσιακή ανθοδετική τέχνη), πως κατοικεί στην Πεύκη με τον σύζυγο και τους δύο γιους της και στον ελεύθερό της χρόνο και πως λατρεύει τα παιδιά, τα όνειρα και τον ήλιο.

Ήθελα όμως να μάθω τι σημαίνει για εκείνη να γράφει βιβλία για παιδιά. Και πώς συνέβη. Μου είπε λοιπόν μερικά πράγματα για εκείνην…

Κάθε άνθρωπος έχει την δικιά του ιστορία ζωής, τα δικά του προσωπικά παραμύθια. Κι όταν του ζητηθεί να την αφηγηθεί, ξαφνιάζεται, νιώθει αμήχανα, γιατί ξέρει ότι πρέπει να επιλέξει ΠΟΙΟ από τα μικρά του παραμύθια θα μας πει.
Έτσι τώρα εγώ, διαλέγω αυτό που ίσως σας ενδιαφέρει περισσότερο.
Αυτό που μας δείχνει, ότι η ζωή μας πάει όπου θέλει.

Η οικογένειά μου, τετραμελής: εγώ, οι γονείς μου και ο κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερός μου αδελφός. Φρόντιζαν πάντα να νιώθω μοναδική και προστατευμένη. Ήμουν η μικρή τους πριγκίπισσα που κανείς δεν χρειαζόταν να την κατεβάσει από τα ροζ συννεφάκια της. Υπερτυχερή, που μεγαλώνω σε ένα πιο πλατύ περιβάλλον με άλλα εννέα ξαδέλφια, όλα αγόρια, που με κακομαθαίνουν. Μοναδική ανάμεσά τους, αγοροκόριτσο από επιλογή. Θυμάμαι ότι είμαι κορίτσι, μόνο όταν με συμφέρει και γενικότερα γίνομαι ένας μικρός τύραννος που όλοι τους υπακούν. Ποιος άλλωστε θα τολμούσε – μα και γιατί – να μου αντισταθεί!

Μεγάλος και μοναχικός μονόδρομος που σταμάτησε η ζωή με καταλυτικό τρόπο. Ένα σοβαρό ατύχημα στις αρχές της δεύτερης δεκαετίας μου, τα αλλάζει όλα. Και όλα ακινητοποιούνται, παγώνουν, κοκαλώνουν για πάνω από δυο χρόνια. Δυο χρόνια που δεν περπατώ. Σπουδές, όνειρα, σχέδια, αγάπες, σκέψεις, ...ζωή. Όλα σταματούν...
Μαθαίνω ξανά να βηματίζω.
Μαθαίνω ξανά να σκέφτομαι (αλλιώς).
Μαθαίνω ξανά την θέση μου στη ζωή. Την ανιχνεύω, με τα νέα μου δεδομένα.
Είναι φορές που ισορροπώ σ’ ένα τεντωμένο σχοινί. Συνέρχομαι. Ξαναγενιέμαι.
Και πλάθω νέα όνειρα. Πιο γήινα, πιο ρεαλιστικά, πιο κοντά σε αυτό που είμαι πια.
Τα χρόνια που δεν περπατώ, ψάχνοντας κάπου «αλλού» να κρατηθώ, γράφομαι σε μια ιδιωτική σχολή παιδαγωγικών σπουδών. Η καθημερινή παρακολούθηση των μαθημάτων, μια μικρή Οδύσσεια. Μα και η σωτηρία μου.
Αξέχαστος «δάσκαλός» μου, ο Νίκος Πιλάβιος.
Αιτία για ατέλειωτες ώρες συγγραφής μικρών ιστοριών για κουκλοθέατρο.
Αιτία για ονειροπόληση, αισιοδοξία, χαρά.
Αιτία για να έρθω κοντά στα παιδιά.

Ήταν σαν να έφυγε ένα ημιδιάφανο πέπλο μπροστά από τα μάτια μου και σαν να βρήκαν την εφαρμογή τους οι σπουδές κινηματογράφου που μόλις είχα ολοκληρώσει. Συγγραφή σεναρίου, μοντάζ, μυθοπλασία, σκηνικά, κουστούμια. Αισθήσεις. Συναισθήματα. Πλοκή.

Από εδώ, μέχρι την έκδοση του πρώτου μου παραμυθιού, υπάρχει πολύ δρόμος. Πολλές πολλές ιστορίες, που θα σας τις πω μια άλλη φορά. Και που όλες επιβεβαιώνουν αυτό που είπα στην αρχή: ότι η ζωή μάς πάει όπου αυτή θέλει! (το λέω με θαυμασμό!).

Αναφέρω ενδεικτικά, ότι το κείμενο κατατέθηκε στον κύκλο αναγνωστών – κριτών των εκδόσεων με το ψευδώνυμο Μυρτώ Τσελέντη από την αγαπημένη μου βοηθό Γιώτα Μακρή – που πρώτη το πίστεψε! (θα το λέω πάντα Γιώτα μου: σε ευχαριστώ!)

Και εκδίδεται το «Φίλοι; Φως Φανάρι!». Με μια ριζοσπαστική εικονογράφηση από την Μαρία Τζαμπούρα – είναι το δεύτερο βιβλίο της και την έχω ξεχωρίσει! Μου αρέσει τόσο η ματιά της! Το βιβλίο καταφέρνει να συγκινήσει με την θέση του απέναντι στη διαφορετικότητα και τιμάται με το Βραβείο Πηνελόπης Μαξίμου, από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και Κρατικό Βραβείο Εικονογραφημένου Παιδικού Βιβλίου. Σαστίζω.

Κυρίως το βιβλίο αυτό με βάζει σε έναν άλλο χώρο, έναν χώρο εντελώς άγνωστο για μένα: με γνωρίζει στα παιδιά με ιδιαιτερότητες (και με μαγεύουν για πάντα).

Ακολουθεί το «Θέλω να γίνει ήρωας» (Εκδ. Παπαδόπουλος, 2005) που μπαίνει στην short list των Βραβείων του περιοδικού Διαβάζω.

Έτσι, φαινομενικά απλά, ξεκινώ αυτή την διαδρομή σαν συγγραφέας παιδικών βιβλίων (που αισίως έχουν φτάσει πια τα 14). Στοιχεία για αυτά θα βρείτε εύκολα ψάχνοντας στο διαδίκτυο. Αυτό που δεν θα βρείτε πουθενά είναι, τι με κάνει να νιώθω κάθε νέα έκδοση. Γιατί όπως συνηθίζω να λέω στους φίλους μου, κάθε βιβλίο μου, αρχίζει να ζει πραγματικά και να παίρνει όλες τις διαστάσεις του, την στιγμή που αρχίζω να το διαβάζω στα παιδιά, την στιγμή που θα επισκεφτώ την τάξη τους και θα το δουλέψουμε μαζί. Από την στιγμή που τα παιδιά θα του δώσουν ζωή. Από την στιγμή που κάποιο παιδί θα μου ψυθιρίσει δυο λόγια – σαν να είναι αυτό ο ήρωάς μου – μοναδικά!

Κάθε νέο βιβλίο μου, είναι ένας νέος κόσμος για μένα.
Και αυτό είναι υπέροχο!!!

Η συγγραφέας εν δράσει....

Τα βιβλία της:
«Φίλοι; Φως-Φανάρι!» (2004, εκδόσεις Παπαδόπουλος).
«Θέλω να γίνω ήρωας!» (2007, εκδόσεις Παπαδόπουλος).
«Δωροβροχή» (2008, εκδόσεις Παπαδόπουλος) σε μουσική και στίχους Μαρίας Ευαγγελάτου.
«Ο πλανήτης εκπέμπει SOS» (2009, εκδόσεις Παπαδόπουλος).
«Ένα, δύο, τρία, ζήτω η οικονομία» (ειδική έκδοση για την Alpha Bank)
«Όνειρα και Ελπίδες» (ειδική έκδοση του Συλλόγου Φροντίδα για παιδιά με εγκεφαλικές παθήσεις www.frodida.gr).
«Μια πιο ωραία πεταλούδα» (2013, εκδόσεις Παπαδόπουλος) κυκλοφόρησε από τον Σύλλογο Φροντίδα.
«Φίλοι; Φως φανάρι», (2013) αγοράστηκε από την Ελβετία και κυκλοφορεί στη γερμανική γλώσσα.
«Ταξίδι στ' άστρα» (blog της Φιλαναγνωσίας
(http://filanagnosiaprogram.blogspot.gr/2013/03/blog-post_7.html)
«Θέλω πάντα να γελάς» (2014).
Συμμετείχε στο συλλογικό έργο της Greek Ibby «Το γέλιο κάνει καλό στο σχολείο» (2015).
«Ονειρεύομαι με μάτια ανοικτά» (2015, εκδόσεις Παπαδόπουλος).
Συμμετοχή στο συλλογικό έργο «Μικρές Ιστορίες για Μεγάλους» (2016, εκδόσεις Εντύποις).
«Μπελάδες με μουστάκια» (2016, εκδόσεις Mamaya).
«Οι λέξεις των ποιητών» (2017, εκδόσεις Mamaya).
«Και πίσω πάλι» (2017, εκδόσεις Διάπλαση).
Υπό έκδοση: «Αλλαγές»(εκδόσεις Διάπλαση)