ΜΑ ΤΙ ΣΟΙ ΚΟΥΝΕΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ;

της Μαρίας Σούμπερτ

Δεν πάει πολύς καιρός που στο Nickelodeon είδα ένα επεισόδιο του Rabbids Invasion και πολύ μπερδεύτηκα. Όσο κι αν έψαξα στο διαδίκτυο άκρη δεν έβγαλα. Τι είναι επιτέλους αυτά τα κουνέλια; Και γιατί έχουν κάνει τόση θραύση;
           
Κάπου διάβασα πως τα κουνέλια της Γαλλο-Αμερικανικής παραγωγής κινουμένων σχεδίων που έκανε πρεμιέρα στο Nickelodeon στις 3 Αυγούστου 2013, είναι εξωγήινα πλάσματα που μοιάζουν απλώς με τα γνωστά σε εμάς κουνέλια. Κάπου αλλού διάβασα πως είναι αποτέλεσμα πειραμάτων. Η Wikipedia τα αναφέρει ως «χαζά κουνέλια που πειράζουν το ένα το άλλο, κάνουν χαζά πράγματα, όπως να τρώνε σάπια φαγητά και να κάνουν πράγματα που βάζουν όλο τον κόσμο σε μπελάδες».

Εντάξει, λοιπόν. Τι το ενδιαφέρον έχει να κάνει κάποιος χαζά πράγματα; Για να είμαι ειλικρινής το μυαλό μου πάει στους Beavis and Butthead του Mtv, που ήταν ικανοί να υποβάλουν τον εαυτό τους σε ατελείωτα «βασανιστήρια» λόγω χαζομάρας, ή το Ridiculousness και το Jackass, όπου έφηβοι και νέοι κατά κύριο λόγο ήταν ικανοί να τραυματιστούν σοβαρά για να αποδείξουν πως έχουν το χαμηλότερο IQ του κόσμου. Θα μου πείτε τι σχέση έχει το ένα με το άλλο. Η «καφρίλα» του ενός ίσως να προετοιμάζει την «καφρίλα» του άλλου. Ας μην ξεχνάμε πως το Rabbids Invasion είναι άμεσα συνδεδεμένο και με το αντίστοιχο ηλεκτρονικό παιχνίδι.  Αυτή είναι η αρνητική κριτική που θα μπορούσε να κάνει κάποιος στη σειρά.
           
Από την άλλη, όλη αυτή η ελευθερία στην αγένεια, η απουσία τρόπων, η πλήρης απουσία νοήματος, οι πλάκες του ενός εις βάρος του άλλου, είναι αυτό που ίσως χρειάζονται τα παιδιά του σήμερα για να ξεφύγουν από την ασφυκτικά οργανωμένη καθημερινότητά τους. Ή αυτή η ασφυκτικά οργανωμένη καθημερινότητα να μην αφήνει χώρο σε τίποτα άλλο εκτός από τα κουνέλια αυτά που θα φάνε σάπιο φαγητό, θα παίξουν σφεντόνα με αυγά χρησιμοποιώντας τους ποπούς των κοτόπουλων, και θα στείλουν δώρο σε ένα κοριτσάκι μια κούκλα στο σώμα μιας κότας. Ταυτόχρονα μέσα στα διάφορα επεισόδια ανακαλύπτει κανείς μια ίσως λίγο διεστραμμένη αίσθηση τρυφερότητας, μια τρυφερότητα που ανταποκρίνεται στις συχνά παράλογες παρορμήσεις των παιδιών και τις κάνει πραγματικότητα. Επανέρχομαι στην κούκλα πάνω στη κότα –αυτή ακριβώς ήταν η επιθυμία του παιδιού.  
           
Δεν ξέρω τι να σκεφτώ για τα περίπλοκα αυτά κουνέλια και κατ’ επέκταση για τα περίπλοκα μυαλά των σημερινών παιδιών. Ξέρω πως αρέσουν στην κόρη μου –και για έναν ακατανόητο λόγο και στον άντρα μου. Ίσως τελικά να μη χρειάζεται να τα εξηγούμε όλα, ούτε να τα ερμηνεύουμε. Ίσως να είναι αρκετό να τα βλέπουμε και να επιτρέπουμε να μας αρέσουν ή όχι. Αρκεί να μην δώσουν σε κανέναν ιδέες για να τις κάνει πράξη.