Η ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΗ ΜΑΡΛΕΝΕ ΜΟΝΤΕΙΡΟ ΦΡΕΙΤΑΣ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΘΗΝΩΝ

Το Φεστιβάλ Αθηνών
με αφορμή τη βράβευση της Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας
στη Μπιενάλε της Βενετίας 
ανακοινώνει τη συμμετοχή της ταλαντούχας χορογράφου
​και στο φετινό του πρόγραμμα (2018)

Με μεγάλη χαρά το Φεστιβάλ Αθηνών υποδέχθηκε τη βράβευση της Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας που τιμήθηκε χτες με τον Αργυρό Λέοντα για τον Χορό στη Μπιενάλε της Βενετίας!
 
Η χορογράφος και η ομάδα της P.O.R.K (Πορτογαλία/Πράσινο Ακρωτήρι) έγιναν γνωστές στο Ελληνικό κοινό για πρώτη φορά πέρυσι, με την παράσταση της Βάκχες: πρελούδιο κάθαρσης που παρουσιάστηκε στην Πειραιώς 260 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (το οποίο μάλιστα συμμετείχε και ως συμπαραγωγός). Η παράσταση έγινε δεκτή με τεράστιο ενθουσιασμό από τους θεατές και τους κριτικούς και η ίδια η Μαρλένε Μοντέιρο Φρέτιτας μια από τις χορογράφους που αγαπά και στηρίζει ιδιαιτέρως το φεστιβάλ Αθηνών.
 
Με την ευκαιρία της είδησης, το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου αναγγέλλει πως στο φετινό πρόγραμμα η Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας και η ομάδα P.O.R.K επανέρχονται στην Πειραιώς 260 με το έργο of ivory and flesh-statues also suffer. Πρόκειται για την πρώτη παραγωγή της ομάδας, το 2014, που καθιέρωσε την Φρέιτας στην κορυφή της σύγχρονης χορογραφίας. To έργο εμπεριέχει όλα τα στοιχεία που έκαναν τις Βάκχες τόσο ιδιαίτερες: σουρρεαλισμό, ένταση, υποδόριο χιούμορ, αλλόκοτη και ανοίκεια αίσθηση. Το of ivory and flesh– statues also suffer είναι έργο για μεγάλο σύνολο και μουσικούς (κρουστά) και περιγράφεται από την ίδια ως «ένας χορός από μαρμαρωμένες φιγούρες». Η παράσταση εντάσσεται στο δίκτυο [DNA] Departures and Arrivals που χρηματοδοτείται από το Creative Europe Programme/ European Commission. 
 
H Μπιενάλε της Βενετίας αναφέρει στην ανακοίνωσή της:
Με τη μαγνητική παρουσία της και τη διονυσιακή δύναμη των παραστάσεών της, η Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες καλλιτεχνικές εκπλήξεις των τελευταίων ετών και ένα από τα σπουδαιότερα ταλέντα της γενιάς της. Η μεταμόρφωση και η παραμόρφωση, σαν απόηχος του διάσημου καρναβαλιού της πατρίδας της, του Πράσινου Ακρωτηρίου, επανέρχονται συνεχώς στις παραστάσεις της: υβριδικές περφόρμανς, γεμάτες μουσική και κέφι, που θολώνουν τα όρια μεταξύ του επιτρεπτού και του ανεπίτρεπτου, του καλαίσθητου και του γκροτέσκου. Αντλώντας από τα συναισθήματα και όχι από τη λογική, οι χορογραφίες της ερεθίζουν τη φαντασία και ανοίγουν διάπλατα τις δυνατότητες ενός πολλαπλού εαυτού.