Η ΚΑΛΗ ΚΑΙ Η ΚΑΚΗ

της Γεωργίας Τσούρου

Χρόνια πολλά για την ημέρα της μητέρας είπαμε; Δεν είπαμε, μα που να βρούμε κουράγιο να πούμε. Οι ειδήσεις είναι μια διαρκής φρίκη αυτόν τον καιρό. Μία, δυο, τρεις οι γυναίκες που δολοφόνησαν τα μικρά τους αφού τα κουβάλησαν εννέα μήνες στην κοιλιά και τα γέννησαν όπως - όπως στην μπανιέρα. Κουνάς το κεφάλι και σκέφτεσαι όλα εκείνα τα ζευγάρια που υποφέρουν, στην ψυχή και τα σώματα, προσπαθώντας να γίνουν γονείς. Σκέφτεσαι το νόμο και τα κενά του, αν υπήρχε μόνο γρήγορος τρόπος να υιοθετηθεί αυτό το παιδί, να αλλάξει χέρια το συντομότερο δυνατόν, να φύγει από την υποψήφια δολοφόνο που μόλις το γέννησε και να πάει στην ασφαλή αγκαλιά της γυναίκας που θα το μεγαλώσει σαν δικό της. Μα τι να σου κάνει ο νόμος, όσο οι πόρτες είναι κλειστές. Πίσω τους οι ζωές σπαταλιούνται κι όταν φτάνει η είδηση στα αυτιά μας είναι πια πολύ αργά. Αν είναι δυνατόν να πρέπει να δώσεις μάχη να επιζήσεις από τον άνθρωπο που σε γέννησε.

Μόλις δύο άγρυπνα βράδια μου πήρε να διαβάσω το βιβλίο της Ali Land «Η καλή και η κακή». Η δεκαεξάχρονη Άννι ζει με νέο όνομα και νέα ταυτότητα στο σπίτι μιας ανάδοχης οικογένειας και περιμένει την δίκη της μητέρας της. Σημειώνει με ευλάβεια στο αυτοσχέδιο ημερολόγιό της τις ημέρες που υπολείπονται ως αυτήν και τρέμει, διότι θα χρειαστεί να καταθέσει στο δικαστήριο ως βασικός μάρτυρας κατηγορίας εναντίον της, αφού η ίδια την κατέδωσε στις αρχές. Η Άννι, που πλέον ονομάζεται Μίλι, ζει έναν εφιάλτη στο σπίτι που την φιλοξενεί, καθώς η συνομήλικη κόρη των ανάδοχων γονέων της την βασανίζει με κάθε τρόπο που μπορείτε να φανταστείτε, όπως μόνο μια έξαλλη από την ζήλεια έφηβη μπορεί: στο σπίτι, στο σχολείο, ακόμα και διαδικτυακά.  Όμως ο εφιάλτης της Μίλι δεν συγκρίνεται με τον εφιάλτη της Άννι, της οποίας η μητέρα μετά την σύλληψη, λαμβάνει το φριχτό παρατσούκλι «δολοφόνος Πήτερ Παν» από τα μίντια, και δεν είναι τίποτα λιγότερο από μια σίριαλ κίλερ που σκότωνε μικρά παιδάκια μέσα σε ένα αυτοσχέδιο δωμάτιο βασανιστηρίων στο σπίτι της, το οποίο είχε ονομάσει «παιδική χαρά». Μετά τον θάνατο του ένατου κατά σειρά παιδιού, η Άννι απελπισμένη και φέροντας η ίδια σημάδια βαριάς κακοποίησης στο σώμα, καταφεύγει στην αστυνομία και προδίδει την μητέρα της. Ποια είναι τελικά; Είναι η Άννι, η κόρη της δολοφόνου, μαθήτρια και συνεργάτης της στη φρίκη ή είναι η Μίλι, ένα παιδί που θέλει να γίνουν όλα πάλι φυσιολογικά για να μπορέσει να κουρνιάσει στην αγκαλιά της μάνας του;

Σε κάθε σελίδα παιδιά απελπισμένα, εγκαταλελειμμένα ή αρπαγμένα, ουρλιάζουν για την μάνα τους. Η ανάγνωση είναι Γολγοθάς, ειδικά αν έχεις δικά σου παιδιά. Όλοι οι ενήλικοι χαρακτήρες, καλοί ή κακοί, κρίνονται ως γονείς με κάθε γύρισμα της σελίδας. Μόνο ένας είναι με βεβαιότητα άτεκνος, ο δικηγόρος της δολοφόνου Πήτερ Πάν που ανακρίνει την Άννι ανελέητα κατά τη διάρκεια της δίκης. «Κοιτάζω καλύτερα, δεν έχει τίποτα να δω, ένα σοβαρό πρόσωπο με τήβεννο και κοστούμι, τίποτε παραπάνω, τα δάχτυλα γυμνά, δεν φοράει βέρα. Ανύπαντρος; Διαζευγμένος; Αμφιβάλλω αν έχει δικό του παιδάκι στην κούνια στο σπίτι του. Αποκλείεται, όταν υπερασπίζεται εσένα.»

Υπάρχει τρόπος οχύρωσης απέναντι σε αυτού του είδους τα βιβλία, τα οποία σπανίζουν, και τα οποία, όταν εμφανίζονται, απαιτούν σαν νεογέννητα τον χρόνο και τη διάνοια σου; Μπορείς να διαβάσεις ένα βιβλίο σαν κι αυτό χωρίς να σκέφτεσαι ότι συμβαίνει σε σένα, στο παιδί σου; Όχι. Τρέμεις λοιπόν, όσο το διαβάζεις και γυρνάς τις σελίδες μπας και καταλάβεις έως που μπορεί να φτάσει η φρίκη που σε περιμένει. Το βιβλίο γράφτηκε κι εσύ το διαβάζεις, πώς εξηγείται αυτό; Συνεχίζεις να διαβάζεις, διότι είναι αδύνατον να σταματήσεις και, τρέμοντάς το, σκέφτεσαι κι ελπίζεις: Είναι απλά μια ιστορία, λες, είναι φαντασία. Είναι κάτι που συνέβη μέσα στο μυαλό ενός συγγραφέα. Ύστερα γυρνάς στο αυτί του εξωφύλλου να ξανακοιτάξεις το πρόσωπο του τρελού που συνέλαβε αυτά τα απίθανα πράγματα, που ποτέ δεν θα συμβούν σε εσένα. Διαβάζεις έντρομος ότι πρόκειται για μια επαγγελματία της ψυχικής υγείας. «Οπότε, τι;» αναρωτιέσαι δαγκώνοντας εκείνο το νύχι πιο βαθιά, της έχει τύχει δηλαδή, έχει φροντίσει ψυχικά ασθενείς που έχουν φανταστεί ή έχουν αποπειραθεί τέτοια πράγματα; Αποκλείεται. Τι λέμε τώρα. Υπάρχει ο νόμος, Υπάρχει η λογική.

Υπάρχουν οι πιθανότητες. Μικρές, αλλά υπαρκτές. Ελάχιστες οι γυναίκες δολοφόνοι. Στα δάχτυλα του ενός χεριού μετρημένες οι γυναίκες κατά συρροή δολοφόνοι. Σχεδόν ανύπαρκτες οι γυναίκες κατά συρροή δολοφόνοι με θύματα μικρά παιδιά. Η εξής μία. Κι αυτή, αν αντέξετε, είναι η ιστορία του παιδιού της, που επέζησε από την μάνα που το γέννησε.
 ----------------------------------------------------------------------------------------------------
Ali Land
Η ΚΑΛΗ ΚΑΙ Η ΚΑΚΗ
Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
ISBN 978 618 03 0271 4
Μετάφραση: Γωγώ Αρβανίτη