ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ “ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑ”

της Λίλας Παπαπάσχου

Ξανά στο θέατρο Φούρνος που φέτος συμπληρώνει 25 χρόνια παρουσίας στη θεατρική ζωή της πόλης και το γιορτάζει με μία σειρά από αξιόλογες παραστάσεις που παρουσιάζονται έως τα μέσα Ιουνίου τουλάχιστον, προ(σ)καλώντας το κοινό να τις ακολουθήσει σε ένα ξεχωριστό καλλιτεχνικό ταξίδι με πολλές και ενδιαφέρουσες στάσεις.
 
Μία από αυτές αποτελεί και η παράσταση “Δεσποινίς Δυστυχία”, η ρεαλιστικά τραγελαφική και σουρεαλιστικά τραγική, μεταμοντέρνα “Αποκάλυψη” που κατάφερε να χωρέσει στο ομότιτλο αφήγημά του ο Τσιμάρας Τζανάτος και μετέτρεψε σε θεατρική “Γένεσις” η σκηνοθέτις  Χρύσα Καψούλη.
 
Ο εσωτερικός μονόλογος ενός “άρρωστου” ανθρώπου, που εντελώς συμβολικά συγκρούεται με ένα φορτηγό που μεταφέρει κατεψυγμένα ψάρια, για να συνειδητοποιήσει ότι στην ουσία είναι ένα από αυτά, μετατρέπεται στα έμπειρα σκηνοθετικά χέρια της Χρύσας Καψούλη σε μία πολυπρόσωπη παράσταση γεμάτη εναλλαγές ρυθμών, απρόσμενο χιούμορ, υπερβατικές εικόνες καθημερινής τρέλας, ατμοσφαιρικές μουσικές παρεμβάσεις, εικαστικές προβολές με πολύσημες ερμηνείες και μία αίσθηση επερχόμενης  - ατομικής και μαζικής - καταστροφής που σκιάζει κάθε προσπάθεια των ηρώων του Τσιμάρα Τζανάτου, να ξεχάσουν  - έστω και στιγμιαία -  την φθαρτή τους φύση και τη θνητότητά τους.
 
Μία πλειάδα ταλαντούχων, καταξιωμένων και νεότερων ηθοποιών, υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση της Χρύσας Καψούλη, εκφέρουν τον αποφθεγματικό λόγο του Τσιμάρα Τζανάτου με έντονη σωματικότητα, ερμηνευτική άνεση και εκφραστική ακρίβεια ακόμα και μέσα από τη σιωπή τους (δεν υπάρχει ούτε μία φράση ειπωμένη τυχαία και καθεμία από αυτές θα μπορούσε να σταθεί και αυθύπαρκτη) με μία τάση αποδόμησης κάθε είδους υποκριτικού στερεότυπου και “comme il faut” θεατρικών συμπεριφορών, παρουσιάζοντας στο αθηναϊκό κοινό ένα δικό τους, εντελώς προσωπικό και άκρως γοητευτικό σκηνικό σύμπαν, διάστικτο από στιγμές στυγερής αλήθειας, αλλά και απαράμιλλης χάρης, τις οποίες διέπει η ρευστότητα του νερού, με το δομικό αυτό στοιχείο να είναι ταυτόχρονα πηγή της ζωής και φορέας της υπέρτατης καταστροφής.
 

Ο Γεράσιμος Μιχελής αντιμέτωπος με τον "κατεψυγμένο" εαυτό του

Η ικανή σκηνοθέτις μετέτρεψε την σκηνή του Φούρνου σε μία επίγεια άβυσσο, έναν ωκεανό σκέψεων και συναισθημάτων, ένα υπερχειλισμένο ποτάμι έτοιμο να ριχτεί στη θάλασσα, μία υπερκόσμια μήτρα που μας χωράει όλους στην υδαρή αγκαλιά της. Προσοχή όμως! Αυτή η αγκαλιά μπορεί να γίνει πολύ σφιχτή. Αυτή η αγκαλιά μπορεί να γίνει ορμητικό κύμα και να μας πνίξει....
 
Ο Χ /Γεράσιμος Μιχελής  βρίσκεται “εγκλωβισμένος” κάπου στον Κόσμο. Νεκρός εσωτερικά. Αδιάφορος για όλους και για όλα. Με την φανερή όμως ιδιότητα του δημοσιογράφου καταγράφει live έναν Κόσμο που σταδιακά καταρρέει, όπως κι όλα αυτά που θεωρούσε δεδομένα. Τον κυκλώνει ένα ανθρώπινο μωσαϊκό, ένα κωμικοτραγικό γαϊτανάκι προσώπων, που περιστρέφεται γύρω από τον ίδιο αλλά και από τον άξονα του, σαν χορός Αρχαίας Τραγωδίας.  Η οικογένεια, ο εργασιακός χώρος, η κοινή γνώμη. Ο δικός του “θλιβερός” και συνάμα οικείος/ανοίκειος μικρόκοσμος.

Ο αρχισυντάκτης του/Νίκος Παντελίδης, η Μάνα του/Νάνα Παπαδάκη, η Γιαγιά/Μαίρη Νάνου, ο Άλλος εαυτός ή Ψ/Λευτέρης Παπακώστας κι ένας μυστηριώδης άνδρας/Σπύρος Μπέτσης. Ανάμεσα τους Εκείνη. Έρχεται να σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της. Την αποκαλούν “Δεσποινίδα Δυστυχία”/Βάλια Παπαχρήστου και απ’ όπου περνάει αφήνει ανεξίτηλο το υγρό, διαβρωτικό σημάδι της και τη μυρωδιά της ψαρίλας. 

H Βάλια Παπαχρήστου ως "Δεσπονίδα Δυστυχία" στοιχειώνει τη ζωή του Γεράσιμου Μιχελή/X

Η ακαθορίστου ηλικίας Μάνα της Νάνας Παπαδάκη, συνδυάζει μοναδικές ερμηνευτικές ποιότητες, αντιπαραβάλλοντας την μητρική αυστηρότητα με την τρυφερότητα μίας θηλυκής και τρυφερής γυναίκας, εγκλωβισμένης στα αναρίθμητα πρέπει που της επιβάλει ο ρόλος της,. Στο εκφραστικό πρόσωπο της ηθοποιού αντανακλούσε όλη η τραγικότητα που κρύβεται στην έννοια της μητρότητας.. Η Μάνα του έργου πονάει για ένα παιδί που την κάνει πάντα να ανησυχεί, ίσως γιατί βαθιά μέσα της γνωρίζει, πως ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων που γεννήθηκαν για να υποφέρουν. Όπως ενδεχομένως και η ίδια.

Η γιαγιά – όαση της πάντα ουσιαστικής και διαχρονικά όμορφης Μάίρης Νάνου, είναι η χαμένη αθωότητα προσωποποιημένη, συμβολίζοντας μέσα στο έργο όλα εκείνα τα μαγικά πράγματα που μας συνέβαιναν ως παιδιά και που στην ενήλικη ζωή μας παλεύουμε να ανακαλέσουμε στη μνήμη μας, σαν το μόνο αντίδοτο στην βιαιότητα της ενηλικίωσης. Της κάθε ενηλικίωσης. Κυριολεκτικής και μεταφορικής. Η μικρή "σαρδελίτσα" της Γιαγιάς μεγάλωσε και χάσκει αποκεφαλισμένη ανάμεσα στη φθορά και την αφθαρσία.
​
Η Βάλια Παπαχρήστου ως μία αλλόκοτη και απειλητική γοργόνα της στεριάς ή αλλιώς "Δεσποινίς Δυστυχία" αν και παρέμεινε σιωπηλή στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης, μιλούσε συνεχώς με το σώμα της τόσο δυνατά και καθαρά, που νομίζω πως όλοι αισθανθήκαμε το ρίγος της παρουσίας της μέχρι το κόκαλο, αρχίζοντας μετά από κάποιο διάστημα, όπως και οι ήρωες του έργου να παρασυρόμαστε στη δίνη της νοσηρά σαγηνευτικής αύρας της. 

 Νάνα Παπαδάκη, Μαίρη Νάνου &  Βάλια Παπαχρήστου, τρεις δυναμικές και ταλαντούχες γυναίκες σε τρεις ξεχωριστές ερμηνείες 

​Ο Αρχισυντάκτης του Νίκου Παντελίδη ήταν καθηλωτικός, με τον ηθοποιό να ενσαρκώνει όλο τον κυνισμό αυτού του κόσμου, κρατώντας σε υψηλά επίπεδα την ενέργειά του από την αρχή έως το τέλος  της παράστασης και καταφέρνοντας να δώσει στο χαρακτήρα που ερμήνευσε την αίσθηση ότι δεν πρόκειται για άνθρωπο, αλλά για μία κατάσταση. Ένα ζωντανό αδιέξοδο. Το ίδιο που βιώνουμε όλοι οι άνθρωποι, διαχρονικά. Το αδιέξοδο της αλαζονικής μας ύπαρξης.

Ο Ψ του Λευτέρη Παπακώστα, το alter ego του κεντρικού ήρωα, έγινε η φωνή της συνείδησης, ο ανήλικος "υγιής" εαυτός του Χ, που τώρα πια απόμεινε μία ακόμη φωνή μέσα στο κεφάλι του. Ο νέος ηλικιακά, αλλά ήδη "μεστωμένος" υποκριτικά ηθοποιός, αντιμετώπισε με ωριμότητα το ρόλο του και παρουσίασε μία ολοκληρωμένη ερμηνεία, αποτελώντας στην ουσία το συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους υπόλοιπους ήρωες του έργου.

O Άνδρας του Σπύρου Μπέτση ήταν απόλυτα συνεπής στην αποστολή του, αντικατοπτρίζοντας τα καταπιεσμένα συναισθήματα. Τα ερωτικά απωθημένα. Τους ανεκπλήρωτους έρωτες που καταδικάστηκαν πριν καν γεννηθούν από μία κοινωνία που πάντα δείχνει με το δάχτυλο όποιον τολμάει να ανταποκριθεί στα θέλω του, αδιαφορώντας για τα εκάστοτε πρέπει. Όχι από έλλειψη σεβασμού για το συνάνθρωπο, αλλά από μία λαχτάρα να εισχωρήσει στον άγνωστο άλλο, κατανοώντας σε βάθος την ύπαρξη του. 

Τέλος, ο Γεράσιμος Μιχελής ως Χ, μετά από τη σαρωτική του παρουσία στον “Ξένο” του Αλμπέρ Καμύ, ερμηνεύει με εμπνευσμένο τρόπο και μία αλήθεια που πηγάζει από την αμεσότητα με την οποία εκφέρει ένα λόγο συνειδητά αποστασιοποιημένο, έναν άνθρωπο σε τέλμα που περνάει μέσα από τον δικό του προσωπικό Γολγοθά, οδηγείται στην Σταύρωση και από εκεί σε μία παράξενη εσωτερική Ανάσταση που του επιτρέπει να ανασάνει για πρώτη φορά ελεύθερος, έστω κι αν αυτή είναι η τελευταία του ανάσα. Μέσα από τον πόνο θα επέλθει η λύτρωση για τον ήρωα του Τσιμάρα Τζανάτου, που αν και επιθυμεί διακαώς να ξανα-ζήσει, έχει παράλληλα συμφιλιωθεί με την ιδέα του επερχόμενου θανάτου. 
​

Νίκος Παντελίδης, Λευτέρης Παπακώστας, Σπύρος Μπέτσης και Γεράσιμος Μιχελής....
​και οι τέσσερις είναι υπέροχοι!

Καθοριστικής σημασίας στο αρμονικό - τελικό - αποτέλεσμα τα σκηνικά/κοστούμια της (πανταχού παρούσας με την καλή έννοια) Άσης Δημητρολοπούλου, οι ευρηματικές, καλαίσθητες και άκρως λειτουργικές Visual Art παρεμβάσεις των COM.ODD.OR και η πραγματικά  υπέροχη μουσική του Μιχάλη Τσίχλη. 

Η Χρύσα Καψούλη "κοινωνικοποίησε" το ατομικό άλγος του ήρωα της "Δεσποινίδας Δυστυχίας" του Τσιμάρα Τζανάτου, μετατρέποντας την κραυγή αγωνίας του ενός, σε υπόθεση όλων μας. "ΚΟΥΦΑΛΕΣ, ΕΡΧΕΤΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ", προειδοποιούν με μία φωνή οι ήρωες του έργου και από αυτό το τσουνάμι ενδέχεται να μην υπάρξουν επιζώντες. 
​
Απόψε και αύριο στις 21.15 και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη έως και τις 14/6/2018 η Δεσποινίδα Δυστυχία καραδοκεί στο Θέατρο Φούρνος....

 ----------------------------------------------------------------------------------------------------
Συντελεστές:
Κείμενο: Τσιμάρας Τζανάτος
Σκηνοθεσία: Χρύσα Καψούλη
Σκηνικά Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
Visual Art: COM.ODD.OR
Μουσική: Μιχάλης Τσίχλης
Επιμέλεια κίνησης: Βάλια Παπαχρήστου
Βοηθοί σκηνοθέτη: Σπύρος Μπέτσης, Κατερίνα Παρισσινού
Επικοινωνία – ΜΜΕ: Αγλαΐα Παγώνα
Φωτογραφίες: Γιάννης Πρίφτης
Οργάνωση παραγωγής: Άρης Σομπότης
Παραγωγή: Playroom, Dameblanche
Παίζουν: Γεράσιμος Μιχελής (ο Χ), Λευτέρης Παπακώστας (o Ψ), Βάλια Παπαχρήστου (η Δεσποινίς Δυστυχία), Νάνα Παπαδάκη (η Μητέρα), Μαίρη Νάνου (η Γιαγιά), Νίκος Παντελίδης (ο Αρχισυντάκτης), Σπύρος Μπέτσης(Άνδρας)
Διάρκεια: 80 λεπτά

*Η παραγωγή επιχορηγείται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Από: 
25/04/2018 
Εως: 14/06/2018

• 27/04/2018

Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15
* Και για μία μόνο Παρασκευή, στις 27 Απριλίου 2018

Θέατρο Φούρνος, Μαυρομιχάλη 168, Αθήνα
Eισιτήρια:
€15, €12 (φοιτητικό), €10 (ανέργων και 65+)
| Προσφορά προπώλησης έως 24 Απριλίου: €10
​
Προπώληση:
www.viva.gr
Πληροφορίες / Κρατήσεις:
Τηλ.: 2106460748
 
Στο θέατρο Φούρνος από 25 Απριλίου.