ΔΩΡΑ ΠΟΥ ΠΕΦΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

της Μαρίας Σούμπερτ

Τι μπορεί να σημαίνουν τα δώρα που πέφτουν από τον ουρανό; Αυτά που ζητάς και αυτά που δεν ζητάς; Όταν είναι κρυμμένα μέσα σε μια πινιάτα, την οποία εσύ πρέπει να σπάσεις για να ξεχυθεί η έκπληξη από μέσα; Και τι δουλειά έχει μια πινιάτα μέσα στα Χριστούγεννα, όταν όλα τα δώρα έχουν ήδη παραγγελθεί και αγοραστεί, όταν τίποτα δεν γίνεται πια ως έκπληξη; Το βιβλίο της Κωνσταντίνας Τασσοπούλου όμως φαίνεται να έχει κεντρική θέση στα Χριστούγεννα.
           
Quod erat demonstrandum, λοιπόν; Τελείωσε το κείμενο; Πάμε σε άλλο; Όχι βέβαια!
           
Η Κωνσταντίνα Τασσοπούλου γράφει ένα αλληγορικό παραμύθι για τα «δώρα» που μας κάνουν και τα οποία εμείς δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε τη συγκεκριμένη στιγμή, ίσως επειδή εκείνη τη στιγμή αναζητούμε κάτι άλλο.
           
Έτσι συμβαίνει και με την Πεπίτα, την ηρωίδα του παραμυθιού. Κάθε χρόνο στην αρχή με τους γονείς της και μετά μονάχη της, πηγαίνει στον Δον Φουλχένσιο να του παραγγείλει την γενεθλιάτικη πινιάτα της. Κάθε χρόνο η γέμιση που βάζει ο Δον Φουλχένσιο είναι μεν σύμφωνη με τις οδηγίες της μικρής Πεπίτα, ποτέ όμως δεν την ικανοποιούν. Άλλες φορές δεν προλαβαίνει να φάει το γλυκό, άλλες έχει λιώσει, άλλες είναι σκληρό σαν πέτρα και άλλες τριμμένο σε μικρά κομματάκια, άλλες φορές κολλάει από το μέλι και άλλες δεν είναι καν φαγώσιμο –είναι χρυσή άμμος, σκαθάρια, αξεφλούδιστα φραγκόσυκα (μετράνε στα φαγώσιμα μόνο ξεφλουδισμένα, στην πρότερη κατάστασή τους μετράνε για πολεμοφόδια!). Μόνο όμως όταν η Πεπίτα γίνει δεκαοχτώ χρονών και της παραδώσει την πινιάτα της ο εγγονός του Δον Φουλχένσιο ζητώντας της να την ανοίξει όταν θα είναι μόνη, θα βρει μέσα το γράμμα που θα της αποκωδικοποιεί κάθε πράξη και κάθε επιλογή. 

Ο Δον Φουλχένσιο είναι μια πατρική μορφή και θα την αντιμετωπίσει ως εγγονή του –με την άνεση που επιτρέπει η σχέση παππού – εγγονιού, χωρίς τις ευθύνες και την κούραση του γονιού, αλλά με την διάθεση και το ενδιαφέρον ενός ανθρώπου που έχει μαζέψει εμπειρία και έχει ζήσει πολλά. Έτσι θα της κάνει το καλύτερο μάθημα –ένα έμμεσο μάθημα, ένα μάθημα πως πολλές φορές αυτά που μας έρχονται, ακόμα και αν τα έχουμε ζητήσει, μπορεί να μην μας ικανοποιήσουν, μπορεί να μην μας είναι αρκετά. Ας αρκεστούμε όμως στο να τα κατανοήσουμε, να τα απολαύσουμε και να τα αποδεχτούμε για αυτό που είναι. Τότε θα μεταμορφωθούν στα μάτια μας και θα αποκτήσουν την πραγματική τους μορφή. Μια μορφή που ακόμα και όμορφη να μην είναι, πάντα θα έχει από πίσω της έναν παππού που γελάει σκανταλάρικα.

Κωνσταντίνα Τασσοπούλου

Η τελευταία πινιάτα

Εικονογράφηση: Χρύσα Σπυρίδωνος

Εκδόσεις Καστανιώτη
ISBN: 978-960-03-6643-3
Τιμή: € 12,00
 
 ​

---