της Γεωργίας Τσούρου Το σακίδιο ώμου που έσερνα μαζί στις διακοπές όλον τον Αύγουστο βρήκα τελικά το κουράγιο να το αδειάσω αρχές Σεπτέμβρη. Άπλωσα τα παράταιρα περιεχόμενά του πάνω στο γραφείο μου, τα ευθυγράμμισα, κι ύστερα χωρίς να το σκεφτώ άπλωσα το χέρι να βρω το κινητό για να τα φωτογραφίσω. Είμαστε, λοιπόν, στην εποχή αυτής της σπατάλης των μικρών μας ιστοριών: αντί να τις γράψουμε με χαρτί και μολύβι ή έστω να τις διηγηθούμε πάνω από ένα πιάτο γεμιστά το απόγευμα μετά τη δουλειά ή με κρασί το βράδυ στο μπαλκόνι, τις δημοσιεύουμε και τις εξαργυρώνουμε με κλικς. Πόσες ιστορίες μας αδικήσαμε συνοψίζοντάς τες με τέτοια καινοφανή ευκολία; Όμως η θεραπευτική ιδιότητα της αφήγησης και της ακρόασης είναι πανάρχαια και πανανθρώπινη. Το ότι όλα τα παιδιά του κόσμου αποκοιμούνται το βράδυ ακούγοντας ιστορίες από τα χείλη αυτού που τα φροντίζει, δεν είναι τυχαίο, αφού το παιδί χρειάζεται την ιστορία για να περάσει ασφαλές και ημερωμένο στο στάδιο της φαντασίας και ύστερα των ονείρων. Είναι όμως και ο αφηγητής που χρειάζεται το ημέρωμα που χαρίζει, είτε το σκάρωμα στο πόδι μιας αυτοσχέδιας ιστορίας, είτε η μηχανική αναπαραγωγή ενός παλιού παραμυθιού που βγαίνοντας από τα χείλια για χιλιοστή φορά χωρίς την ενεργό συμμετοχή του μυαλού, αφήνει το τελευταίο να επεξεργαστεί τα όσα συνέβησαν μέσα στη μέρα. Μόλις ένα βράδυ χρειάστηκα για να διαβάσω το βιβλίο «Η ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ» του Alejandro Zambra. Μόλις 91 σελίδες, κάτω δε από την τελευταία του αράδα φέρει ημερομηνία και τόπο «Σαντιάγο, 11 Ιουνίου 2006», λες και πράγματι κάθισε ένα βράδυ ο συγγραφέας και ψιθύρισε στο αυτί του ακροατή που μισοκοιμάται στο διπλανό μαξιλάρι την απλή, μα πανέμορφη, ιστορία ενός άντρα που προσπαθεί να αποκοιμίσει ένα κορίτσι. Ο Χουλιάν, ο οποίος έχει παντρευτεί την μητέρα του οκτάχρονου κοριτσιού, την Βερόνικα, είναι καθηγητής και συγγραφέας. Κάθε βράδυ βάζει την θετή του κόρη για ύπνο και της διηγείται τμήματα μιας ιστορίας που φτιάχνει στο πόδι με ό,τι ερεθίσματα του προσέφερε η μέρα και όσες ιδέες του δίνει η διάθεση της μικρής. Εκείνο όμως το βράδυ, όσο το στόμα διηγείται μηχανικά την ιστορία του μπαομπαμπ και της λεύκας, το μυαλό τρέχει σαν τρελό αφού η Βερόνικα καθυστερεί να επιστρέψει σπίτι. Οι ώρες περνούν, και όσο η γυναίκα του δεν φαίνεται να γυρίζει, ο Χουλιάν αναζητά στις ιστορίες του παρελθόντος του, τα κλειδιά για όσα του συμβαίνουν απόψε. Η γυναίκα με την οποία ζούσε πριν την Βερόνικα, οι σελίδες του μυθιστορήματος που γράφει κάθε Κυριακή, η πατρική του οικογένεια, η υπόσχεση προς την Ντανιέλα, όλα ένα κουβαράκι από ιδιωτικές ιστορίες που πρέπει να διηγηθεί απόψε στον εαυτό του για να βγει η νύχτα, να δικαιολογηθεί όπως - όπως η απουσία της αγαπημένης αλλά και να προοιωνιστεί, όσο γίνεται, το μέλλον: Θα μεγαλώσει η μικρή Ντανιέλα με δυο γονείς ή μόνο με τον πατριό της; Θα έχει γραφτεί το μυθιστόρημά του κι αν ναι, ποια θα είναι η γνώμη της κόρης του γι’ αυτό; Θα σταθεί η Ντανιέλα πιο τυχερή από εκείνον στην συναισθηματική της ζωή ή θα καταγράψει κι αυτή την απόρριψη ως κάτι που περήφανα ξεπέρασε; Ο Χούλιαν ανυπομονεί να επιστρέψει η Βερόνικα για να πάψει η νυχτερινή του αγωνία και να μην νιώθει άλλο ότι η ζωή του είναι μια σειρά από ιδιωτικά και δημόσια σφάλματα. Καθώς η νύχτα προχωρά, ανυπομονεί απλά να ξημερώσει για να ξυπνήσει την Ντανιέλα και, πηγαίνοντάς την σχολείο να γυρίσει σελίδα και να ξεχάσει την Βερόνικα. Το μυαλό του Χουλιάν, μυθοπλάστη και ερωτευμένου, είναι μια βιβλιοθήκη στα ράφια της οποίας φιλοξενούνται τόμοι με όλες τις διαφορετικές εκδοχές του επόμενου πρωϊνού και της υπόλοιπης ζωής του, κι όλες εκκινούν απόψε, με αφορμή την ανεξήγητη απουσία της Βερόνικα και την ανακεφαλαιωτική δύναμη, της έως τώρα ιδιωτικής του ιστορίας. Ποιος από εμάς ζει τη ζωή του διαφορετικά; Η σημαντική αξία αυτού του μικρού βιβλίου και του μαγνητικού του μύθου είναι η αποσπασματικότητα και η φυσικότητα, που το κάνουν να μοιάζει με κλειδί ταιριαστό για την πόρτα του σπιτιού κάθε ενός από εμάς. «Όμως αυτή είναι μια άλλη ιστορία, ένα ασήμαντο και άσχετο περιστατικό, μόλο που μπορεί να’ ταν καλύτερα αν ο Χουλιάν ακολουθούσε αυτές τις ψευδείς ενδείξεις, γιατί τότε θ’ απολάμβανε το βιβλίο ενός ντιλετάντη, γεμάτο με ψευδείς ενδείξεις. Θα΄ταν καλύτερα αν έκλεινε το βιβλίο, αν έκλεινε όλα τα βιβλία κι ερχόταν αντιμέτωπος, χωρίς άλλη καθυστέρηση, όχι με τη ζωή, που είναι πανίσχυρη, αλλά με την εύθραυστη πανοπλία του παρόντος. Επί του οποίου παρόντος, η ιστορία συνεχίζεται και η Βερόνικα δεν λέει να γυρίσει, οπότε είναι καλύτερα να το΄χει συνεχώς προ οφθαλμών αυτό το παρόν και να επαναλαμβάνει χίλιες και μια φορές: όταν εκείνη επιστρέψει, το μυθιστόρημα θα διακοπεί, ή το βιβλίο θα συνεχίζεται ώσπου εκείνη να επιστρέψει ή ώσπου ο Χουλιάν βεβαιωθεί ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει.» Λένε πως είναι πολύ καλύτερα να διαβάζει κανείς έστω και λίγες σελίδες από ένα βιβλίο πριν τον ύπνο, παρά να χαζεύει σε οθόνες. Δεν είναι όμως μόνο τότε βάλσαμο ο μύθος και αφήγησή του, πολύ καλύτερο από μια τεμπέλικη φωτογραφική σύνοψη, αλλά, ακόμα κι αν απλά μουρμουρίζουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας, ακόμα κι αν δεν είναι νύχτα, ακόμα κι αν το κεφάλι δεν είναι γερμένο στο μαξιλάρι, κάθε φορά που έχει έρθει η ώρα να πάμε παρακάτω. Η ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ ALEJANDRO ZAMBRA εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης ISBN 978 960 572 12 8 Comments are closed.
|
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος