ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΥΤΣΑΣ: ΕΝΑΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ «ΑΝΑΧΩΡΗΣΕ»

του Χρήστου Σούτου

Αλήθεια τι να γράψεις για τον Κώστα Βουτσά; Τι μπορείς να πεις που να μην έχει ήδη γραφτεί, που να μην έχει ήδη ειπωθεί, που να μην είναι γνωστό; Η καριέρα του; Η μέχρι και την τελευταία στιγμή διάθεση του για δουλειά και προσφορά στα καλλιτεχνικά δρώμενα της χώρας; Η θυελλώδης και πολυτάραχη προσωπική του ζωή με τις αμέτρητες κατακτήσεις στο γυναικείο φύλο; Η αγάπη του για την ΑΕΚ και το όνειρο του να την δει να επιστρέφει στην Νέα Φιλαδέλφεια; Η συμπάθεια του για το Κ.Κ.Ε και οι αγώνες του σε όλη του τη ζωή; Πραγματικά δεν υπάρχει κάτι που να πεις και να μοιάζει με ξαναζεσταμένο φαγητό. Είναι όμως έτσι; 

Όχι, δεν είναι. Στο Θεαθήναι, όπως έχετε αντιληφθεί και από άλλααφιερώματα που κάνουμε σε ανθρώπους της Τέχνης και του Πολιτισμού που φεύγουν από την ζωή, προσπαθούμε να "μιλήσουμε" για τις απώλειες αυτές με έναν λίγο διαφορετικό τρόπο. Προσπαθούμε, δηλαδή, να επικοινωνήσουμε μαζί σας όχι παραθέτοντας τα αμέτρητα επιτεύγματα τους ή τα τετριμμένα βιογραφικά στοιχεία, τα οποία άλλωστε μπορείτε να βρείτε με την ίδια ευκολία που το κάνουμε και εμείς με μια απλή έρευνα μέσω του υπολογιστή σας, αλλά καταθέτοντας την δίκη μας συναισθηματική αποτύπωση στο άκουσμα του θανάτου ενός αγαπημένου καλλιτέχνη. 

Ο Κώστας Βουτσάς, κατά κόσμον Κώστας Σαββόπουλος μιας και το επίθετο που τον έκανε γνωστό προήλθε από τον παππού του ο οποίος έφτιαχνε βαρέλια που τα έλεγαν " βουτσιά", γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1931. Ο τεράστιος αυτός ηθοποιός είχε απορριφθεί παραπάνω από μια φορά στις εξετάσεις για την αδεία ασκήσεως επαγγέλματος ως ακατάλληλος(;;) για το θέατρο, αλλά ευτυχώς η επιμονή του μας χάρισε έναν από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της πατρίδας μας. Για πάνω από επτά δεκαετίες μας χάριζε μοναδικές στιγμές και ερμηνείες, κατά βάση σε κωμικούς ρόλους και ατάκες που έγραψαν ιστορία και που θα μνημονεύονται για χρόνια. Από " έχω και κότερο πάμε μια βόλτα"  μέχρι το " Κατίνα σαλαμάκι", ο Κώστας Βουτσάς άφησε το στίγμα του σε ότι και κλήθηκε να υπηρετήσει υποκριτικά. Η διαφορά του πως, ο μεγάλος αυτός καλλιτέχνης, αντιμετώπιζε τον ήρωα ή τον χαρακτήρα που έπρεπε να υποδυθεί, αποτυπώνεται σε μια ατάκα από συνέντευξη του στον Γιώργο Τράγκα όταν και απαντώντας σε ερώτηση του γνωστού δημοσιογράφου για το πως κάνει τέλεια τον Πόντιο, απάντησε "....δεν παίζω τον Πόντιο, είμαι Πόντιος, δεν παίζω τον χαζό, είμαι χαζός...." , θέλοντας να δείξει ότι γίνεται ένα με τον ρόλο και ότι ποτέ του δεν έκανε μια απλή διεκπεραίωση.

Σημαντικό κεφάλαιο στην ζωή του ήταν οι γυναίκες. Λάτρης του ωραίου φύλου, μην ξεχνάμε ότι παντρεύτηκε τέσσερις φορές αποκτώντας τρεις κόρες και έναν γιο, αλλά και έναν θετό γιο από την τρίτη του σύζυγο, αναζητούσε διαρκώς την περιπέτεια στα προσωπικά του. Αμέτρητες οι κατακτήσεις του, πολλοί οι δεσμοί του, ακόμα περισσότεροι αυτοί που του χρεώνουν, δεν μίλησε ποτέ για όσες δεν είχαν δει το φως της δημοσιότητας δείχνοντας με αυτόν του τρόπο τον σεβασμό του για τις εκάστοτε συντρόφους του. Έλεγε χαρακτηριστικά "....το θέατρο είναι η ζωή μου!!! Αλλά οι γυναίκες είναι....η αποστολή μου..." . Προσωπικότητα bigger than life, όπως λένε και οι Αμερικανοί, υπήρξε πάνω απ'όλα εραστής της ίδιας της ζωής. Μέχρι και την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή δούλευε σαν πρωτόβγαλτος στο σανίδι ηθοποιός.

Είναι άσκοπο να σας γεμίσουμε με τις θεατρικές, κινηματογραφικές και τηλεοπτικές του επιτυχίες, όμως αξίζει να σταθούμε σε δύο στοιχεία της τεράστιας καριέρας του. Πρώτον στο ότι μπόρεσε και προσαρμόστηκε στις συνθήκες του επαγγέλματος για πάνω από 70 χρόνια. Ξεκίνησε από τα μπουλούκια, πήγε στον κινηματογράφο, έγινε θιασάρχης για πολλά χρόνια, παρέμεινε ενεργός ακόμα και στις δύσκολες εποχές του ' 80 για το ελληνικό σινεμά χωρίς να φθαρεί, μεταπήδησε στην τηλεόραση, με το ταλέντο του επιβλήθηκε και στην ιδιωτική και έμεινε στον χώρο των ταινιών ακόμα και μετά το 2010. Δεύτερον, δεν βγήκε ποτέ του να "κλαφτεί" για οικονομικά θέματα. Κάθε φορά που σε συνεντεύξεις του η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από τις αμοιβές που ελάμβαναν οι αστέρες της Χρυσής Εποχής του ελληνικού σινεμά, έλεγε πάντα ότι ήταν ικανές για να φτιάξεις σημαντική περιουσία. 

Κλείνοντας θα ήθελα να πως η μεγαλύτερη παρακαταθήκη που αφήνει ο Κώστας Βουτσάς σε εμάς τους νεότερους, ανεξαρτήτως επαγγελματικής ενασχόλησης, είναι η αγάπη του για την ζωή, για την δημιουργία και για τον συνάνθρωπο. Ποτέ του δεν μπήκε σε διαδικασία να κρίνει τους συναδέλφους του βγάζοντας κακία ή χολή για μια τους επιτυχία ή αποτυχία. Ποτέ του δεν μπήκε σε διαδικασία να αρνηθεί να συνεργαστεί επειδή μπορεί νεότεροι του ηθοποιοί να είχαν μεγαλύτερους ή τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Με άλλα λόγια ένας ολοκληρωμένος ακομπλεξάριστος άνθρωπος. Σκεφτείτε ότι όταν τον είχαν καλέσει από τον Υπουργείο να γίνει κριτής για τους νέους είχε αρνηθεί λέγοντας πως θα περνά όλους τους υποψηφίους, αφού κανείς δεν μπορεί να αποδώσει σε συνθήκες πίεσης και άγχους. Έλεγε επίσης "...ποιος είμαι εγώ που θα κόψω τα φτερά των νέων ανθρώπων;" .

Αυτός ήταν ο μεγάλος και ανυπέρβλητος Κώστας Βουτσάς, που από τα ξημερώματα πέρασε στην αιωνιότητα και το όνομα του θα φιγουράρει πια στην μαρκίζα του μεγάλου Θιάσου στον ουρανό χωρίς ίχνος βεντετισμού. Εκεί που θα συναντήσει πάλι τα φιλαράκια του, τον Νίκο, τον Κώστα, τον Ντίνο, τον Θανάση, τον Αλέκο....

Προσωπικά τον ευχαριστώ, όπως και όλους τους μεγάλους κωμικούς του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου, για την...δωρεάν "ψυχανάλυση" που μου πρόσφεραν σε δύσκολες προσωπικές στιγμές με τις ταινίες τους και που ακόμα συνεχίζουν να το πράττουν. Μια αγκαλιά από τον/ την σύντροφο σας, μια κουβέντα με έναν φίλο και μια καλή ελληνική κωμωδία να παίζει στο κουτί, είναι η καλύτερη απάντηση σε μια μαύρη πραγματικότητα. Καλό του ταξίδι...