ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΕΛΕΝΗ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΥ

της Μαρίας Σούμπερτ

Τι είναι ένα παιχνίδι και τι αξία έχει;
         
Ένα παιχνίδι είναι φορέας συναισθημάτων και σκέψεων. Ένα παιχνίδι μπορεί να εκφράσει για ένα παιδί όσα εκείνο δεν μπορεί να πει. Ένα παιχνίδι μπορεί να γίνει το μεταβατικό του αντικείμενο που θα του επιτρέψει να αποχωρίζεται με ασφάλεια την μητέρα χωρίς να καταρρέει. Ένα παιχνίδι είναι το όχημα που θα το βοηθήσει να αναπτύξει και να εξελίξει τη δημιουργικότητά του, να διερευνήσει τις δεξιότητες και τους ρόλους του, να ανακαλύψει τον κόσμο.
         
Θέλετε κι άλλα; Γιατί υπάρχουν πολλά.
         
Ένα παιχνίδι λοιπόν, αρκούδος συγκεκριμένα, είναι και ο ήρωας του παραμυθιού της Ελένης Γερουλάνου, ο οποίος βγαίνει από την κούτα που τον είχαν πετάξει στα σκουπίδια και ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι. Συναντάει πολλά άλλα παιχνίδια, παλιά, κλασικά, παιχνίδια που για εμάς έχουν το χρώμα και τη μυρωδιά της νοσταλγίας. Παιχνίδια ξύλινα, κεραμικά και χάρτινα, τσίγγινα και υφασμάτινα. Κάθε παιχνίδι θα του προτείνει να του δείξει κάτι, να τον κρατήσει κοντά, του, αλλά ο αρκούδος πρέπει να συνεχίσει. Κι εκείνος δεν ξέρει τι ψάχνει, μέχρι που θα μπει σε εκείνο το σπίτι σαν πύργο. Εκεί θα νιώσει σα στο σπίτι του. Στο Μουσείο Παιχνιδιών. 

Το παραμύθι γίνεται κομμάτι του Μουσείου, το Μουσείο κομμάτι του παραμυθιού και μαζί στροβιλίζονται πια στον κόσμο των αναμνήσεων και των συναισθημάτων, των χτυπημένων γονάτων και των σκισμένων από το πολύ παιχνίδι ρούχων. Γίνονται και τα δύο κομμάτι του συλλογικού ασυνείδητου της παιδικής ηλικίας.
         
Και αυτός ήταν και ο βασικότερος λόγος για τον οποίο επικοινωνήσαμε με την συγγραφέα του παραμυθιού, Ελένη Γερουλάνου, και της ζητήσαμε να μας μιλήσει για τον Αρκούδο, αλλά και τις δικές εμπειρίες και αναζητήσεις.

«Η περιπλάνηση ενός αρκούδου μέχρι να βρει το σπίτι του είναι η ιστορία του βιβλίου μου «Ένας αρκούδος μια φορά». Η λέξη «σπίτι» για τον καθένα μας σημαίνει κάτι διαφορετικό. Είναι αυτό που ψάχνουμε να το βρούμε και να το κάνουμε κτήμα μας. Είναι η ζεστασιά, η ασφάλεια, μια αγκαλιά, η αποδοχή, η αγάπη, η συντροφικότητα, η ελπίδα, οι αναμνήσεις, το ανήκειν, το μαζί. Μπορεί να είναι μεγάλο, να είναι μικρό, να έχει κήπο, να μην έχει τοίχους, να μην έχει σκεπή, να είναι ένα τροχόσπιτο, ένα παπούτσι, όπως στο «Home» της Ellis Carson. Θα είναι όμως το δικό μας σπίτι.

Κι αν με ρωτάτε για τις δικές μου αναζητήσεις για να βρω το δικό μου σπίτι, ας τις πιάσουμε από τη στιγμή που ο χάρτης της προσωπικής μου διαδρομής με οδήγησε σε παιδαγωγικές σπουδές. Στον δρόμο μου συνάντησα ανθρώπους με την ίδια σπίθα, που με ενέπνευσαν. Τους εμπιστεύτηκα και μαζί ανακαλύψαμε τον μαγικό κόσμο των παιδιών. Ήμουν βέβαιη πως σε αυτή την κατεύθυνση θα συνέχιζα τις αναζητήσεις μου. Η Αμερική και η μουσειακή εκπαίδευση ήταν ένας σημαντικός σταθμός στη ζωή μου. Αποχαιρέτησα τη Βοστώνη και επέστρεψα στην Ελλάδα, όπου η παιδαγωγική και η μουσειακή εκπαίδευση συνδυάστηκαν στη γόνιμη βάση του Νηπιαγωγείου της Σχολής Μωραΐτη, που αποτελεί ένα από τα λιμάνια μου. 

Φυσικά υπάρχουν και οι φανταστικές διαδρομές. Αυτές που συναντώ στα βιβλία που διαβάζω, αλλά και αυτές που με οδήγησαν στις ιστορίες που έγραψα και εκδόθηκαν. Υπάρχουν και οι διαδρομές που επέλεξα εγώ να ακολουθήσω. Σε αυτό το σημείο δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στο Library4all, τη μη κερδοσκοπική εταιρεία που ιδρύσαμε με τέσσερις φίλους τo 2013. Στόχος μας είναι να γεμίσουμε με βιβλία τις σχολικές βιβλιοθήκες των δημοσίων σχολείων της χώρας. Οι πέντε φίλοι έγιναν σήμερα αμέτρητοι, τα 100 πρώτα βιβλία περισσότερα από 72.000 και τα δύο σχολεία 1.680! Μέχρι τώρα έχουμε προσφέρει 100.000 βιβλία και συνεχίζουμε.
 
Σημαντικό καταφύγιο στην πορεία μου η οικογένειά μου. Σύζυγος και τρία υπέροχα παιδιά, λιμάνι ανεφοδιασμού ευτυχίας. Δουλειά και μητρότητα με έκαναν να βλέπω μέσα από τα πράγματα, να εκτιμώ τα μικρά, να παίρνω δύναμη από ένα χαμόγελο. Έμαθα τη σημασία της λέξης δίνω, που ζει, μεγαλώνει και ανθίζει μαζί με τους ανθρώπους.
Τη γράφω στη μέση ενός λευκού χαρτιού. Γύρω της απλώνονται άλλες τόσες: Προσφορά, συνεργασία, ευχαρίστηση, αγάπη, έμπνευση, συμμετοχή, επικοινωνία, ευγνωμοσύνη, αγκαλιά, ανάγκη, βοήθεια, οικογένεια, μοιράζομαι, φροντίδα, δύναμη, πράξη, γενναιοδωρία, ζεστασιά, ελπίδα. Λέξη κλειδί: Μαζί
 
Οικογένεια, δουλειά, εθελοντισμός. Φωτεινά σημεία στον χάρτη της προσωπικής μου διαδρομής. Γεμάτα με αγαπημένους συνεργάτες, συναδέλφους, φίλους. Που μαζί τους έμαθα να ακούω, να συνομιλώ. Να είμαι πλάι τους και όχι απέναντι. Να παίρνω δύναμη από μια αγκαλιά και να ξεπερνώ τις δυσκολίες. Με υπομονή και επιμονή.
Κάπως σαν τον αρκούδο της ιστορίας μας. Κι εκείνος δεν το έβαλε κάτω. Βρήκε το σπίτι του και την αγκαλιά που αναζητούσε, γιατί επέμεινε.
 
Μέσα από το παραμυθένιο ταξίδι στα μοναδικά παιχνίδια του Μουσείου Μπενάκη Παιχνιδιών, που τόσο ξεχωριστά έχει μεταφέρει στο χαρτί η Ίρις Σαμαρτζή, ελπίζω μικροί και μεγάλοι αναγνώστες να νιώσουν πόσο ωραίο είναι να ονειρευόμαστε, να ελπίζουμε και να προσπαθούμε. Βλέποντας τις δυσκολίες, όχι ως εμπόδια, αλλά ως προκλήσεις, που θα μας οδηγήσουν τελικά στο σπίτι μας».