Ο ΛΥΚΟΣ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΤΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ

της Μαρίας Σούμπερτ

Χαμός γίνεται στα ράφια της Ζόι. Τα βιβλία είναι τόσο πατικωμένα μεταξύ τους που δεν υπάρχει καθόλου χώρος. Ξαφνικά από ένα βιβλίο πέφτει ένας λύκος. Ένας μαύρος, τρομακτικός λύκος με μυτερά δόντια. Τι είναι όμως ένας μαύρος, τρομακτικός λύκος με μυτερά δόντια έξω από την ιστορία του; Όταν υπάρχει ένα πλάσμα μεγαλύτερο από αυτόν, ο γάτος, που προσπαθεί να τον φάει; Ο καημένος και φοβισμένος λύκος θα προσπαθήσει να μπει πάλι στο βιβλίο του, αλλά θα πάει στις πρώτες σελίδες και τα πρόβατα θα τον πετάξουν έξω. Θα προσπαθήσει να μπει σε άλλα βιβλία, αλλά δεν θα  πληρεί τις προϋποθέσεις για να μείνει εκεί. Κάτι θα γίνει όμως στο τέλος, όταν θα μπει κατά λάθος στο παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, που έχει βρεθεί ξαφνικά χωρίς λύκο. Πώς θα πει την ιστορία της χωρίς λύκο; Και ο λύκος μας, ο μαύρος, τρομακτικός λύκος με τα μυτερά δόντια, θα δεχτεί να παίξει μαζί της, θα μεταμφιεστεί και θα κάνει πως τρώει την γιαγιά και την ίδια.


Καταρχήν θα μπορούσε να δει κανείς το παραμύθι σαν έναν τρόπο απομυθοποίησης του κακού λύκου. Είναι κακός γιατί έτσι τον χρειάζεται το παραμύθι. Αυτό δε σημαίνει πως δεν συμπαθεί την Κοκκινοσκουφίτσα. Ή πως της κάνει πραγματικά κακό. Βέβαια, αυτό δεν έχει και μεγάλη σημασία, γιατί εκ των πραγμάτων, είναι δεν είναι «αληθινά κακός» μέσα στην αφήγηση, φάει δε φάει την Κοκκινοσκουφίτσα, μπορούμε ανά πάσα στιγμή να ξεκινήσουμε το παραμύθι από την αρχή.


«Ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή και όλοι, άντρες και γυναίκες, απλά ηθοποιοί. Έχουν τις εισόδους τους και τις εξόδους τους», λέει ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ στο «Όπως σας αρέσει», και με κάποιο τρόπο η φράση αυτή φαίνεται να συνδέεται με τον λύκο που είναι τρομακτικός, αλλά και φοβισμένος, μόνος και κυνηγημένος. Γιατί το παραμύθι του Βέλγου Thierry Robberecht μιλάει για τους ρόλους που παίζουμε και το πλαίσιο στο οποίο τους παίζουμε. Ο κακός λύκος ενός παραμυθιού είναι ο αδύναμος κρίκος ενός άλλου. Και αν το μεταφέρουμε στη σχολική καθημερινότητα, ο/η εκφοβιστής της τάξης μπορεί να είναι ένα φοβισμένο παιδί στο σπίτι του. Το αποτραβηγμένο παιδί μπορεί να είναι ανήσυχο στο σπίτι. Κάθε ένας παίζει ένα ρόλο σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο και όταν το πλαίσιο αυτό εκλείψει, αλλάζει και ο ρόλος μας, δεν έχει βαρύτητα. Κανείς δε φοβάται έναν μικρό λύκο αν δεν υπάρχουν τα πρόβατα που ίσως πάει να φάει.


Θα χρειαστεί λοιπόν να βρούμε είτε ένα νέο πλαίσιο να αναπαράξουμε τον ρόλο που ξέρουμε ή να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα, να μάθουμε να παίζουμε πολλούς ρόλους και έτσι να γίνουμε πιο ευέλικτοι. Ο λύκος μας πάντως θα βρει την Κοκκινοσκουφίτσα του, που τον χρειάζεται. Και θα μείνει μαζί της. Δεν ξέρω όμως τι να του ευχηθούμε… Να μείνει για πάντα στο βιβλίο αυτό εγκλωβισμένος στο ρόλο του ή να του δοθεί αργότερα και πάλι η ευκαιρία να δοκιμάσει κάτι καινούργιο; Η επιλογή είναι πολύ προσωπική για τον καθένα μας.
_______________________________________________________________________________________
Thierry Robberecht
«Ο λύκος που έπεσε από το βιβλίο του»
Εικονογράφηση: Gregoire Mabire
Μεταφραστής: Μάρω Ταυρή
Εκδόσεις Μεταίχμιο
ISBN: 978-618-03-1070-2
Τιμή: 12,20€