ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ ΤΣΑΝΤΑ & ΔΗΜΗΤΡΗ ΕΥΛΑΜΠΙΔΗ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ “ΜΠΛΕ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ”

2/5/2018

του Βασίλη Σκαρμούτσου

Πώς βλέπετε τον ελληνικό κινηματογράφο το 2018, και ποια θεωρείτε είναι η μεγαλύτερη ανάγκη για την εξέλιξή του;

Απολλωνία Τσαντά: Είναι αξιέπαινο το ότι τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός κινηματογράφος έχει κατορθώσει να αφήσει το δικό του στίγμα στο διεθνές κοινό με το Greek Weird Wave. Ωστόσο, νομίζω ότι επιβάλλεται να τολμήσουμε να δοκιμάσουμε και άλλα genres, ήδη δοκιμασμένα με επιτυχία στο εξωτερικό. Είναι σημαντικό να μη φοβόμαστε διαρκώς τη σύγκριση με τις αντίστοιχες ξένες ταινίες, γιατί σαφώς τα εγχώρια budget είναι πολύ χαμηλότερα αλλά όπως λένε «πενία τέχνας κατεργάζεται» και οι περιορισμοί μπορούν να μας οδηγήσουν συχνά σε πολύ δημιουργικά μονοπάτια.
Από την άλλη, θεωρώ ότι ως δημιουργοί καλούμαστε να ανοίξουμε ένα δίαυλο επικοινωνίας με το κοινό και να το προσελκύσουμε πίσω στις κινηματογραφικές αίθουσες και ο μόνος τρόπος για να συμβεί αυτό είναι να το συμπεριλάβουμε και να κάνουμε ενδιαφέρουσες ταινίες που σέβονται τη νοημοσύνη του θεατή.

Δημήτρης Ευλαμπίδης: Ο ελληνικός κινηματογράφος αναμφίβολα έχει πάει αρκετά μπροστά. Με τον κινηματογράφο του Λάνθιμου και της Τσαγγάρη οι θεατές παγκοσμίως μπορούν να πάρουν μια γεύση από την ελληνική οπτική στον κινηματογράφο. Ο καθαρά εγχώριος κινηματογράφος χρειάζεται μια μεγαλύτερη εξωστρέφεια και έχει ανάγκη να συμπεριλάβει περισσότερο το κοινό. Για να εξελιχθεί ο ελληνικός κινηματογράφος χρειάζεται να μπορέσουν να εμπιστευτούν τόσο το κοινό όσο και οι παραγωγοί τους νέους ταλαντούχους σκηνοθέτες και να δημιουργηθούν ταινίες οι οποίες να είναι διαφορετικές και να αφορούν το θεατή και όχι μόνο μερικούς κινηματογραφόφιλους. Να έχουμε ταινίες είδους και όχι μόνο ψυχοδράματα, ταινίες εποχής ή κωμωδίες.

Ποια θεωρείτε ότι είναι η θέση του Νουάρ στον κινηματογράφο στο σήμερα;

Δημήτρης Ευλαμπίδης: Το νουάρ πάντα είχε και πάντα θα έχει θέση στον κινηματογράφο. Είναι ένα είδος το οποίο μπορεί να ενταχθεί σε κάθε εποχή και να δώσει πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες. Ο κόσμος συνδέει το νουάρ με πολύ παλιές εποχές. Αλλά τις τελευταίες δεκαετίες είχαμε μερικά εκπληκτικά νουάρ, όπως το Body Heat, την Τελευταία Αποπλάνηση, το Bound, το Memento (τα δυο τελευταία ήταν και πολύ ωραίες αναφορές όταν γράφαμε και το σενάριο της Μπλε Βασίλισσας) και άλλα. Οι κώδικες που διέπουν το νουάρ είναι πάντα διαχρονικοί και αφορούν την κοινωνία κάθε στιγμή.

Απολλωνία Τσαντά: Το νουάρ, όπως και όλα τα είδη, είναι ένα genre που με τα χρόνια έχει εξελιχθεί αρκετά, τόσο αισθητικά όσο και θεματικά. Ωστόσο, ήταν και παραμένει ένα αγαπημένο είδος με το οποίο έχουν ασχοληθεί αλλά και το εξελίσσουν σπουδαίοι σκηνοθέτες της εποχής μας όπως ο Νόλαν, ο Φίντσερ, οι αδερφοί Κοέν, ο Λιντς. Στο σενάριο της Μπλε Βασίλισσας διατηρήσαμε αρκετά στοιχεία του είδους, τόσο θεματικά, αφού εστιάσαμε στην προδοσία, ένα από τα πλέον κλασικά θέματα του είδους, όσο και δομικά, καθώς χρησιμοποιήσαμε μια πιο περίπλοκη αφηγηματική μορφή ενώ διατηρήσαμε κάποιους αρχετυπικούς χαρακτήρες του είδους, όπως η femme-fatale.

Ποια ήταν η αρχική ιδέα-έμπνευση για την Μπλε βασίλισσα;

Δημήτρης Ευλαμπίδης - Απολλωνία Τσαντά:
Η αρχική ιδέα ήταν πολύ απλή! Μέσα από μια κουβέντα για μια ταινία (την οποία μετά από τόσο καιρό ούτε καν θυμόμαστε) ήρθε το ερώτημα: Άραγε, την ώρα που δε βλέπαμε τον άλλο ήρωα της ταινίας, τι να έκανε εκείνος; Έτσι, μας ήρθε η ιδέα των οπτικών γωνιών. Μια ιστορία την οποία θα βλέπουμε ξανά και ξανά μέσα από τα μάτια του κάθε ήρωα. Η ιδέα του να προδίδει ο ένας τον άλλο και κάθε φορά να προστίθενται νέες πληροφορίες για το πώς ο καθένας συνωμοτεί εναντίον του άλλου ήρθε σχεδόν αυτόματα μόλις σκεφτήκαμε τις οπτικές γωνιές.

Οι βασικές θεματικές της ταινίας αναφέρετε ότι είναι η απληστία και η προδοσία, θεωρείτε ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε αναγωγή στην ελληνική πραγματικότητα μ’ αυτά τα στοιχεία;

Απολλωνία Τσαντά: Η ταινία δημιουργεί μια μικροκοινωνία στην οποία οι βασικοί χαρακτήρες είναι κατά κύριο λόγο αμοραλιστές, που τους ενδιαφέρει μόνο ο εαυτός τους και η μόνη τους επιθυμία είναι να φύγουν και να ζήσουν τη «μεγάλη ζωή» αδιαφορώντας για το ποιος θα χάσει τη ζωή του προκειμένου να πετύχουν τον προσωπικό στόχο τους. Ωστόσο, υπάρχουν και χαρακτήρες που ονειρεύονται μια καλύτερη ποιοτικά ζωή, όχι βασισμένη στο χρήμα αλλά στην αγάπη καθώς και χαρακτήρες που αγωνίζονται για την απόδοση της δικαιοσύνης. Οπότε ναι, θα μπορούσε να πει κανείς ότι συνολικά απεικονίζεται η ελληνική πραγματικότητα με παρόμοιες αναλογίες για το ποιοι βρίσκονται στο προσκήνιο και ποιοι στο φόντο.

Δημήτρης Ευλαμπίδης: Σίγουρα! Η απληστία, η λαμογιά και η υστεροβουλία είναι δυστυχώς βασικά γνωρίσματα του νεοέλληνα. Το βλέπουμε διαρκώς γύρω μας, γι’ αυτό και θεωρήσαμε ότι αν και η ιστορία διαδραματίζεται σε ένα καθαρά μαφιόζικο πλαίσιο λίγο «ξένο» στο θεατή, το θέμα του ότι όλοι πατούν επί πτωμάτων για να αποκτήσουν ένα πολύτιμο δαχτυλίδι και να επωφεληθούν από τα κέρδη του είναι κάτι πολύ γνώριμο στο μέσο Έλληνα. Και ζώντας σε μια κοινωνία που βιώνει το aftermath της απληστίας αυτής με την κρίση, η αυτοκαταστροφή των ηρώων ήταν το βασικό θέμα που θέλαμε να περάσουμε.

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το νόημα που περνά η ταινία;

Δημήτρης Ευλαμπίδης: Ακριβώς αυτό που προαναφέραμε. Το ότι η απληστία, η υστεροβουλία και η προδοσία ακόμα και αγαπημένων ανθρώπων σου προκειμένου να κερδίσεις χρήμα θα σε οδηγήσει αναπόφευκτα στην αυτοκαταστροφή.

Απολλωνία Τσαντά: Γενικά, τα σενάρια που γράφουμε, έχουν ως κοινό γνώρισμα ότι μόνο με τη συνεργασία και την αλληλοϋποστήριξη μπορούμε να αποφύγουμε την (αυτό-)καταστροφή. Προφανώς επειδή αυτή είναι και η δική μας πεποίθηση. Στην Μπλε Βασίλισσα δείχνουμε ακριβώς αυτό από την αντίθετη οπτική γωνία. Όταν η προδοσία και η απληστία βασιλεύουν τότε όλοι οδηγούνται αργά ή γρήγορα στην καταστροφή.