γράφει η Μαρία Σούμπερτ Με αφορμή την πανδημία ξεκίνησε –διαδικτυακά τουλάχιστον- μια συζήτηση πάνω στα στερεότυπα και πως αυτά επηρεάζουν τα παιδιά. Με αφορμή τότε τα ενημερωτικά σποτ της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας ειπώθηκαν πολλά για το bodyshaming, την σεξιστική συμπεριφορά, την υπεροψία στις διαπροσωπικές σχέσεις, την επιθετικότητα. Ειπώθηκαν πολλά για τις στερεοτυπικές ασχολίες ανδρών και γυναικών, αλλά και τους στερεοτυπικούς ρόλους μέσα στις σχέσεις, με την μεγαλύτερη δυσκολία να έγκειται στο πώς να εξηγήσει κανείς σε ένα παιδί που ρωτάει γιατί συμπεριφέρεται ο ηθοποιός εκείνη την στιγμή έτσι, αν η γυναίκα του είναι χαζή, αν οι φίλοι της άλλης κυρίας είναι και αυτοί χαζοί. Και ενώ υπάρχουν πολλά παιδιά που ίσως αναρωτηθούν πάνω στα παραπάνω ζητήματα, υπάρχουν και άλλα για τα οποία απλώς θα επιβεβαιωθεί το σενάριο που ζουν στο σπίτι τους. Με τον πατέρα να υποτιμά τη μητέρα και τις γυναίκες εν γένει, την μητέρα να κάνει τις κλασικές δουλειές του σπιτιού ως υποχρέωσή της και να δικαιολογείται για το βάρος της. Για τον παππού που είναι όλη την ημέρα στο καφενείο, αλλά εντάξει, ο ιός τον έκλεισε τώρα στο σπίτι. Για να φτάσω όμως σιγά σιγά και στο βιβλίο της Σοφίας Πανίδου «Παίζουμε», το ίδιο θέμα διαπραγματεύεται κι αυτό. Και το πώς θα αντιλαμβανόταν τα στερότυπα ένα παιδί από έναν άλλο πλανήτη που απλώς θα ήθελε να παίξει στην παιδική χαρά. Πώς να παίξει όμως; Σαν αγόρι ή σαν κορίτσι; Γιατί απ’ ότι φαίνεται τα γήινα παιδιά έχουν ξεχωρίσει τα παιχνίδια για τα αγόρια και τα κορίτσια. Τα αγόρια παίζουν ποδόσφαιρο και επικίνδυνα παιχνίδια. Τα κορίτσια παίζουν οικογένεια. Τα αγόρια δεν κλαίνε. Τα κορίτσια παίζουν πιο ήσυχα. Τα αγόρια δεν παίζουν με τις κούκλες. Ούτε σχοινάκι, ούτε με κουζινικά. Τα αγόρια τρέχουν πιο γρήγορα από τα κορίτσια. Αλλά εντελώς μεταξύ μας, αν τα αφαιρέσουμε όλα αυτά, τα παιδιά θέλουν απλώς να παίξουν. Ασχέτου φύλου και στερεοτυπικής συμπεριφοράς, τα αγόρια κλαίνε και συχνά τα κορίτσια τρέχουν πιο γρήγορα από εκείνα. Τα αγόρια παίζουν οικογένεια και κουζίνα και τα κορίτσια σκαρφαλώνουν στα δέντρα και παίζουν πειρατές. Η συγγραφέας του «Ζαχρά και Νικόλας» γράφει ένα παραμύθι, το οποίο η Ντανιέλα Σταματιάδη εικονογραφεί, για την πραγματική ανάγκη των παιδιών: το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που αν δεν το γεμίσουμε εμείς στερεότυπα, δεν θα τα αποκτήσει από μόνο του. Γιατί αν μπορούμε να ελπίζουμε στην απάλειψη των στερεοτύπων, χρειάζεται να επικεντρωθούμε στα παιδιά και στα μηνύματα που τους περνάμε. Διαφορετικά δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Πανίδου Σοφία
ΠΑΙΖΟΥΜΕ; Εικονογράφηση: Ντανιέλα Σταματιάδη Εκδόσεις Παπαδόπουλος ISBN 978-960-484-520-0 Τιμή: €12.50 Ηλικία: 3+
0 Comments
Leave a Reply. |
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος