Αδέσποτα ζώα : Οι άγγελοι των σύγχρονων πόλεων

γράφει ο Χρήστος Σούτος
photo credits essential pixels

Μικρές  ή  μεγαλύτερες  γλυκές  φατσούλες. Μικρά  ή  μεγαλύτερα  ζώα  που  συνυπάρχουν  με  τους  ανθρώπους  και  τα  οχήματα  σε  μία  πόλη  σύγχρονη  με  τρελούς  ρυθμούς.  Γατάκια και  σκυλάκια  που  κάποιοι  αντιμετώπισαν  ως  ευκαιριακό  παιχνίδι ή  αξεσουάρ  και  εγκατέλειψαν,  χωρίς  να  συναισθάνονται  το  βάρος  της  πράξης  τους. Γατάκια  και  σκυλάκια  που  γεννήθηκαν  σε  ένα  αφιλόξενο  και  πολλές  φορές  εχθρικό  περιβάλλον, καλούνται  να  επιβιώσουν  στις  δύσκολες  συνθήκες  μιας  καθημερινότητας,  που  τα  προσπερνά  με  ένα  συμπονετικό βλέμμα ή  με  αδιαφορία.

Λέμε για γατάκια  και  σκυλάκια, αλλά  δεν  είναι  μόνο αυτά. Πόσα ψαράκια, πόσα πουλιά, πόσα μικρά  ερπετά ή  τρωκτικά, πόσα λαγουδάκια δεν αντιμετωπίστηκαν με  τον  ίδιο  τρόπο; Η  «κουλτούρα»  του  ζώου παιχνιδιού, του ζώου αξεσουάρ, της ψυχής  που  θα  κρατήσει  απασχολημένο  το  παιδί για  να  μην  ασχολούνται  οι  γονείς, δυστυχώς, υπάρχει  σε  πολλές  περιπτώσεις  στις  σύγχρονες  μεγαλουπόλεις. 

Εσχάτως, με αφορμή  και  το λευκό  τιγράκι  που  ασυνείδητοι  παράτησαν  ετοιμοθάνατο  έξω  από  το  Αττικό  Πάρκο μάθαμε  και  για  το  εμπόριο  άγριων  ζώων και  το  πως  αυτό  δημιουργεί  μέχρι  και  διασταυρώσεις  ειδών  που  δεν  υφίστανται  στο  ζωικό βασίλειο προς  τέρψη άρρωστων  ανθρώπινων μυαλών  και  ματαιοδοξίας.

Η  Παγκόσμια  Ημέρα  Αδέσποτων  Ζώων  είναι  μία  ημέρα  που  αφορά  την  ευαισθητοποίηση  του  κοινού  για  τις  μικρές  αυτές  αθώες ψυχές  που  ταλαιπωρούνται  και  βρίσκονται εκτεθειμένες  σε  κάθε  κίνδυνο μέσα  σε  μία δύσκολη  καθημερινή  ζωή. 

Στη  χώρα  μας  το  θέμα  είναι  αρκούντως  σοβαρό.  Πάνω  από  δύο  εκατομμύρια  αδέσποτα  ζώα  υπάρχουν  στην  Ελλάδα. Ζώα  που  εγκαταλείφθηκαν  από  τους  ιδιοκτήτες  τους  ή  λόγω  του  σχεδόν  ανύπαρκτου  προγράμματος  στείρωσης, γεννήθηκαν  στους  δρόμους.  Μέχρι  να  σταματήσουμε  τον  εορτασμό  της Ημέρας  αυτής, μπορούμε  να  βοηθήσουμε  να  μειωθεί  ο  τεράστιος  αυτός  αριθμός. 

Οι  τρόποι  πολλοί.  Η  στείρωση  είναι  ένα  από  τα  βασικότερα  μέτρα. Εάν  σκεφτεί  κανείς  πόσα  κουτάβια ή  γατάκια  μπορεί  να  γεννήσει  ένα  αδέσποτο  ζώο  εύκολα  αντιλαμβάνεται  για  τι  μεγέθη  μιλάμε  και  μάλιστα  σε  σύντομο  χρονικό  διάστημα. Για  να  μεγαλώσει  και  να διευρυνθεί  το  πρόγραμμα στείρωσης  πρέπει  όλοι  να  συνδράμουμε  και  να  βοηθήσουμε  καταφύγια  και  φορείς  που  το  πραγματοποιούν. Σημαντικό  επίσης  είναι  να  στειρώσουμε  εμείς  και  τα  δικά  μας  κατοικίδια. Είναι  πολύ  εύστοχο  το  κοινωνικό  μήνυμα  διαφήμισης, που τονίζει  πως  τα  κουτάβια  του  δικού  μας  οικόσιτου  ζώου  δεν  αποτελούν  ούτε  συνέχεια  μας, ούτε  απογόνους μας.

Η  βοήθεια  προς  συγκεκριμένα  καταφύγια  ζώων  και  φιλοζωικές  οργανώσεις, που  βοηθούν  αποδεδειγμένα  τη  σίτιση  και  την  προσπάθεια  υιοθεσίας  αδέσποτων  ζώων  μέσω  εκδηλώσεων  που  πραγματοποιούν.  Η  υποστήριξη  μπορεί  να  είναι  υλική, όπως  χρήματα, φάρμακα, κουβέρτες, αλλά  και  ηθική.  Τα  ειδικά  μπαζάρ  χρειάζονται  εθελοντική  προσφορά  και  προβολή  από  όποιον  μπορεί  να  το  κάνει. Επίσης,  ακόμα  και  αν δεν  μπορούμε  να  φιλοξενήσουμε  άμεσα  ένα  ζωάκι, που  βλέπουμε  στην  περιοχή μας ή  στην  γειτονιά  μας, μπορούμε  να  το  βοηθήσουμε  καλύπτοντας  ορισμένες  από τις  βασικές  του  ανάγκες σε  νερό, φαγητό  και κάποια  μορφή  στέγασης. Δεν  είναι  λίγες  οι  φορές  που  βλέπουμε  ανθρώπους να πράττουν  προς  αυτή  την  κατεύθυνση  και  να  σώζουν  στην  κυριολεξία  ζωές  αδέσποτων  ζώων.

Περιστατικά  κακοποίησης,  από  όπου  και  αν  προέρχονται,  είναι  καθήκον  μας  να  καταγγέλλονται  στις  αρμόδιες αρχές.  Οι  νέες  αυστηρότερες  ποινές  και  τα  μεγάλα  διοικητικά  πρόστιμα  που επιβάλλονται  έχουν  βοηθήσει, αλλά  από  μόνα  τους  δεν  αρκούν.  Σοβαρές  και  μεγάλες  ευθύνες  έχουν  και  οι  φορείς της  Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Εισπράττουν  σημαντικά  ποσά  για  να μεριμνούν  για  τα  αδέσποτα  στα όρια  ευθύνης  τους  και  εμείς  ως  ενεργοί  πολίτες  επιβάλλεται  να  τους  το  υπενθυμίζουμε. Ευτυχώς  σε  αρκετές  περιπτώσεις  έχουν  βελτιωθεί  πολύ  τα  πράγματα.

Το  πιο  σημαντικό  από  όλα  παραμένει  η  δική  μας  ατομική  ευθύνη. Να  διδάξουμε  στα  παιδιά  την  αγάπη  για  τα  ζώα  και  κυρίως  την  δέσμευση  που  δημιουργεί  η  απόκτηση  ενός κατοικίδιου. Το ζωάκι  που  μπαίνει  σε  μια  οικογένεια  γίνεται  νέο  μέλος. Είναι  μαζί  σου  στις  χαρές και  τις  λύπες  της  ζωής  σου. Σου  συμπαραστέκεται  με  τον  τρόπο του, σου  εκφράζει  την  αγάπη  και  την  αφοσίωση  του  με  κάθε  ευκαιρία. Είναι  εκεί  για  εσένα  και  εσύ  είσαι  εκεί  για  αυτό. Εσύ  μεγαλώνεις  και  γερνάς,  όπως  και  αυτό. Ο μεγάλος  άνθρωπος  θέλει  φροντίδα  και  επαφή, το  ίδιο  και  το  ζωάκι  σου  όταν  μεγαλώσει. Κουτάβι  σου  κάνει  χαρές, παιχνίδια. Ενήλικο  σε  νοιάζεται  και  σε  προστατεύει. Μεγάλος  δυσκολεύεται  να  ακολουθήσει  τους  ρυθμούς  σου και  μειώνονται  οι αντοχές  του. Αυξάνονται,  όμως,  οι  ανάγκες  του και  η περιποίηση  που  χρειάζεται.  Την  περιμένει  και  την  ζητά  από  εσένα.  Είναι  η  ώρα  σου  να το φροντίσεις, να  το  νοιώσεις  και  να  του  δείξεις  ότι  δεν  είναι  μόνο  του. Να  του  αποδείξεις  ότι  το  θεωρείς  μέλος  αναπόσπαστο  της  οικογένειας  σου και  να του προσφέρεις την  αγάπη  σου.

ΠΡΙΝ ΛΟΙΠΟΝ ΥΙΟΘΕΤΗΣΕΙΣ  ΕΝΑ  ΖΩΑΚΙ  ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕ  ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ  ΣΟΥ.  Η  ΕΠΙΛΟΓΗ  ΕΙΝΑΙ  ΔΙΚΗ  ΣΟΥ,  ΑΛΛΑ  ΑΛΛΑΖΕΙΣ  ΤΗ  ΖΩΗ  ΣΟΥ  ΚΑΙ  ΤΗ  ΖΩΗ  ΤΟΥ.