ΠΟΣΑ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΝΥΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΈΝΑ ΚΕΙΚ;

6/11/2019

της Μαρίας Σούμπερτ

Πολλά!

Το Μικρό Κουνέλι τουλάχιστον αυτό μας λέει. Γιατί όταν ανακαλύπτει με τη Μαμά Κουνέλα πως έχουν τελειώσει τα μούρα για το κέικ –και φυσικά ένα κέικ χωρίς μούρα, δεν λογίζεται για κέικ!- βγαίνει να βρει. Θα περιπλανηθεί τότε, θα χωθεί σε δάση, θα ανέβει σε βουνά, θα συρθεί σε σπηλιές. Θα βρει ένα μούρο και θα ανακαλύψει πάλι τον δρόμο για το σπίτι. Και τότε; Τότε θα επιθυμήσει παγωτό.

Η ιστορία του John Bond που βασίζεται στα βασικά στάδια ανάπτυξης των λαϊκών παραμυθιών με το Ταξίδι του Ήρωα, μιλάει για ένα κουνελάκι που πρέπει να φύγει από το σπίτι για να βρει μούρα για το κέικ. Έχουμε λοιπόν έναν ήρωα, το περιβάλλον του και έναν στόχο. Εμπόδια στο δρόμο του είναι το φυσικό περιβάλλον που είναι επικίνδυνο και τρομακτικό για ένα παιδί: το σκοτεινό δάσος, το παγωμένο βουνό, η φουρτουνιασμένη θάλασσα, η σκοτεινή σπηλιά. Βοηθός του η αποφασιστικότητά του, αλλά και αυτή η παιδική παρόρμηση που δεν το αφήνει να συνειδητοποιήσει εξαρχής την δύσκολη θέση στην οποία ενδέχεται να βρεθεί. Βοηθός επίσης εμφανίζεται η μυρωδιά του κέικ –τον δρόμο για το σπίτι θα τον βρει σαν την Αριάδνη με το μίτο: θα το τραβήξει μια μυρωδιά, που συνδέεται με τη στοματική απόλαυση. Η μυρωδιά του κέικ, η μυρωδιά της μαμάς, η μυρωδιά του σπιτιού είναι αρκετά για να ξαναβρεί το κουνελάκι το δρόμο του.

Η οσμή γεννάει μνήμες και οι μνήμες αυτές συχνά μας επιστρέφουν «σπίτι» στην παιδική μας ηλικία. Η μυρωδιά του βρεγμένου ή φρεσκοκομμένου γρασιδιού ακόμα με επιστρέφουν στα πρώτα μας χρόνια στη Γερμανία και στα πάρκα όπου μας πήγαιναν βόλτα οι γονείς μου. Η κρέμα νιβέα μου θυμίζει τη γιαγιά μου, όπως και η κολόνια 4711. Μια παρόμοια μυρωδιά θα τραβήξει πίσω το κουνελάκι στο σπίτι του, θα το επιστρέψει με ασφάλεια, έτοιμο να ξεκινήσει μια νέα περιπέτεια.

Το βιβλίο του John Bond έχει απερίγραπτο χιούμορ, δημιουργεί εικόνες ζεστές, οικείες - ποιος από εμάς δεν έχει ακούσει ένα παιδί να χοροπηδάει ενθουσιασμένο για κάτι και να φωνάζει «κέικ, κέικ, κέικ!» ή ότι άλλο το έχει ενθουσιάσει- για να αδιαφορήσει γι’ αυτό μόλις το έχει μπροστά του; Πόσες φορές δεν έχουμε ματαιωθεί εμείς οι γονείς για κάτι που ήθελαν τα παιδιά μας και το οποίο απέρριψαν μόλις το είδαν; Γιατί για ένα παιδί δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία ο προορισμός, όσο το ταξίδι. Και ίσως αυτό να είναι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του παραμυθιού: τα παιδιά δεν χρειάζονται τόσο πολύ τα ίδια τα υλικά αντικείμενα, όσο το ταξίδι μέχρι να τα ανακαλύψουν.