ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ ΕΛΕΝΗ ΜΠΕΤΕΙΝΑΚΗ

της Μαρίας Σούμπερτ

Δύσκολο να είσαι σκιάχτρο. Είσαι εξορισμού άσχημος, τρομακτικός και πολύ μοναχικός. Είσαι κολλημένος σε ένα σημείο και η μόνη σου υποχρέωση είναι να παλεύεις καθημερινά με τα πουλιά που θέλουν να φάνε τα φρούτα και τα λαχανικά. Το ότι καλείσαι να ομοιάζεις σε άνθρωπο για να σε φοβούνται τα πτηνά, λέει σίγουρα κάτι και για τους ανθρώπους, αλλά αυτό ίσως μας απασχολήσει σε κάποιο άλλο κείμενο.
         
Έτσι και ο Σιγανός, της Ελένης Μπετεινάκη. Σκιάχτρο ήτανε και σαν σκιάχτρο του συμπεριφέρονταν. Μονάχα τα ουράνια σώματα τον έβλεπαν διαφορετικό, ο ήλιος και το φεγγάρι, γιατί τα λαχανικά του περιβολιού τον υποτιμούν συνεχώς. Σιγά και τη δουλειά που κάνει! 

Όταν λοιπόν ο Σιγανός φύγει για ένα μακρινό ταξίδι να ανακαλύψει τον κόσμο και τον εαυτό του, το περιβόλι θα μαραζώσει. Και όταν εκείνος επιστρέψει θα βλέπουν αμφότεροι τον άλλο με διαφορετικό μάτι. Ο Σιγανός θα έχει νοσταλγήσει το περιβόλι του και τα λαχανικά θα έχουν συνειδητοποιήσει την αξία του.
         
Για τα αυτονόητα μοιάζει να μιλάει η Ελένη Μπετεινάκη και πως αυτά μας κάνουν να ξεχνάμε ποιον έχουν πραγματικά δίπλα μας και να βασιζόμαστε μονάχα σε αυτά που κάνει και προσφέρει. Και σε αυτές τις περιπτώσεις όταν δεν μπορέσει να γίνει με διαφορετικό τρόπο χρειάζεται κάποιος να φύγει για να φανεί το κενό που αφήνει πίσω του, για να εκτιμηθεί για αυτό που είναι.
         
Η Ελένη Μπετεινάκη μεγάλωσε και ζει στην Κρήτη, είναι νηπιαγωγός, αλλά και φανατική αναγνώστρια παιδικών παραμυθιών και βιβλίων, για τα οποία γράφει σε ηλεκτρονικά περιοδικά.
         
Το Θεαθήναι επικοινώνησε μαζί της και την ρώτησε πώς ξεκίνησε να γράφει, τι την εμπνέει, αλλά και πώς «ξύπνησε» μέσα της ο Σιγανός, το μοναδικό ίσως σκιάχτρο που έχει ψυχή…
             
«Γεννήθηκα σε έναν τόπο γεμάτο χρώμα, νερά, ομορφιά κι ελευθερία. Μυρωδιές από έρωντα, το μαγικό φυτό του Γιούχτα κι ανηφοριές που κατάφερνα να τις προσπερνώ με ένα ποδήλατο. Μα πιο πολύ εκείνος ο τόπος ήταν γεμάτος θρύλους και παραδόσεις για νεραΐδες, ξωτικά και φάνταξα που γίνουνταν αληθινά στις ιστορίες των γιαγιάδων μου. Τα χρόνια περάσανε κι όλες αυτές οι μνήμες κόντεψαν να χαθούν κι έτσι σκέφτηκα να τις ντύσω με το δικό μου χρώμα και να γίνουν ήρωες χάρτινοι, να φτάσουν σε όσα πιο πολλά σπίτια κι αυτιά και παιδικές ψυχές μπορούσαν. Έτσι ζωντάνεψε η Χρωματούσα μου, μια μάγισσα διαφορετική, πολύχρωμη, με λατρεία στα χρώματα, στις εικόνες των παραμυθιών και στην ομορφιά της κάθε μέρας. Τις δυσκολίες της ζωής, την χαρμολύπη την έδωσα στον Μάγο τον Αταίριαστο που ‘χε μαυρίσει η ψυχή του από την αδιαφορία και την απονιά του κόσμου. Η κατακόκκινη γάτα μου η Καμέλια σκόρπισε σε όλους τη χαρά και την  ελπίδα ίσαμε που γεννήθηκε ο Τρακατρούκας, ο πιο κατακόκκινος, επίσης, καλικάντζαρος του κόσμου, κάτω από τη γη. Έξυπνος, πονηρός, λάτρης κι εκείνος των βιβλίων και της ζωής κατάφερε να γίνει ξακουστός μεταφέροντας σε  όλους και παντού τα αγαπημένα παραμύθια. Ξεχωριστή όμως θέση στην ψυχή και την καρδιά μου είχε πάντα ο Σιγανός. Ένα σκιάχτρο που γεννήθηκε σχεδόν μαζί με μένα, στο περιβόλι του κυρ Γιάννη, του πατέρα μου, στο μικρό μας χωριό. Τότε δεν είχε όνομα. Ίσως και να ‘χε άλλη μορφή. Είχε όμως εκείνη τη δίψα του ταξιδιού, της γνωριμίας με νέους τόπους, με κόσμους διαφορετικούς, με όνειρα που ήθελε με κάθε τρόπο να πραγματοποιήσει. Όσοι ζουν σε κλειστές κοινωνίες γνωρίζουν πολύ πιο εύκολα την άρνηση, την αδιαφορία, τις συμπεριφορές των ανθρώπων γύρω τους. Τα συναισθήματα γίνονται έντονα και κάποια στιγμή το παίρνεις απόφαση και προχωράς και φτάνεις ίσαμε όπου …δεν μπορείς! Δεν ξεχνάς όμως από που ξεκίνησες…

Κι έτσι μαθαίνουν κι οι άλλοι να σε εκτιμούν, να ξεχωρίζουν, να σκέφτονται , να ευχαριστούν και να ζητούν συγνώμη.

Ο Σιγανός έχει ψυχή, έχει κότσια και όνειρα. Έχει στόχο και όραμα, έχει χαρές και λύπες. Έχει πάνω του τα σημεία των καιρών, τη μοναξιά και την αδιαφορία που προσπαθεί να παρακάμψει, να αλλάξει και να προχωρήσει παραπέρα.

Κι είναι πολλοί ακόμα οι Χάρτινοι ήρωες μου που ζουν ξανά μαζί μου και μαζί σας. Που θα ξεπηδήσουν από νέες σελίδες στο μέλλον. Φανταστικοί και πραγματικοί που όλοι τους θέλουν να πάρουν θέση σε μια ιστορία, ή την έχουν πάρει ήδη. Λατρεύω τα Παραμύθια, τα διαβάζω και τα αφηγούμαι συχνά. Ζω πολλές φορές μέσα στις ιστορίες τους, χάνομαι, αγωνιώ, προπατώ, πάσχω μαζί τους μέχρι την λυτρωτική κάθαρση.

Κι όσο ζω φροντίζω πάντα να τους προσέχω, να τους θυμάμαι , να τους παίρνω μαζί μου στις βόλτες με το ποδήλατό μου, να ταξιδεύουμε ώρες με αυτοκίνητο, αεροπλάνο, καράβι, με τη  φαντασία μου. Όπου υπάρχει ομορφιά κι ελπίδα κατοικούν, όπου υπάρχει Ιστορία κι αυτό που λέμε …πολιτισμός!

Αν τους συναντήσετε κάπου,  να θυμάστε  πως όλοι τους κάτι έχουν να σας πουν που θα σας γεμίσει χαμόγελα και τρυφερότητα…»
 
Ελένη Μπετεινάκη
Ο Σιγανός... ένα σκιάχτρο με ψυχή!
Εικονογράφηση: Αιμιλία Κονταίου
Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική
ISBN: 978-960-563-248-9
Τιμή: 8,90 €
Ηλικία: 5+