ΈΡΗΜΗ ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΌΛΟΙ;

του Χρήστου Σούτου

Το Πάσχα του καλοκαιριού, ο Δεκαπενταύγουστος  δηλαδή, είναι εδώ και η Αθήνα αρχίζει να θυμίζει έρημη πόλη. Οι κάτοικοι της μαζικά εγκαταλείπουν την πρωτεύουσα για τις ολιγοήμερες διακοπές τους και όσοι μένουμε πίσω ζούμε την...καλύτερη εποχή του χρόνου.

Το ερώτημα του τίτλου όπως αντιλαμβάνεστε είναι ρητορικό. Άπαντες γνωρίζουν, εκτός αν τα προηγούμενα χρόνια της ζωής τους ήταν σε διαστημική αποστολή στον Άρη ή κάπου αλλού, ότι αυτές τις μέρες η Αθήνα μοιάζει έρημη πόλη. Μπορείς πραγματικά ορισμένες ώρες τις ημέρας, ειδικά σήμερα, να καλέσεις τους φίλους σου και να παίξεις ποδόσφαιρο επί της Πανεπιστημίου χωρίς να κινδυνεύεις από την διέλευση παντός είδους τροχοφόρου. Για όλους εμάς που μεγαλώσαμε στην Αθήνα, με τα καλά και τα κακά της, αυτές οι μέρες λειτουργούν ως μια φυσική αποτοξίνωση μυαλού και σώματος από την τοξικότητα του μεγάλου αστικού κέντρου. Η αλήθεια είναι ότι ως παιδί τις Άγιες Μέρες του Δεκαπενταύγουστου τις περνούσα πάντα μακριά από το κλεινόν άστυ. Σε κάποια εξοχή με διάθεση εορταστική, αφού υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν εορτάζοντες στο σόι, σκεπτόμενος ότι μετά από τη γιορτή αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για την επιστροφή, σε πρώτη φάση σπίτι και σε δεύτερη φάση στα σχολικά θρανία.

Μεγαλώνοντας βέβαια άλλαξαν κάπως τα δεδομένα. Είτε λόγω οικονομικών δυσκολιών, είτε λόγω εργασίας, δεν είναι λίγες οι φορές πια που τα μέσα του μήνα των διακοπών, όπως χαρακτηρίζεται ο Αύγουστος, με βρίσκουν στην Αθήνα. Στην αρχή είναι αλήθεια ότι μου κακοφαινόταν αρκετά. Στράβωνα στην ιδέα να έχω ξεμείνει σε μια πόλη άδεια, χωρίς πολλές παρέες και με τις περισσότερες δραστηρίοτητες να είναι υποτονικές. Μαγαζιά κλειστά, ελάχιστες εκδηλώσεις συνέθεταν ένα σκηνικό ελαφρώς καταθλιπτικό. 

Είναι όμως έτσι ή όχι; Σε καμία περίπτωση. Το να νιώθεις καλά, το να αισθάνεσαι όμορφα δεν έχει να κάνει με τίποτα άλλο παρά μόνο με το ίδιο σου τον εαυτό. Δηλαδή πόσο καλά τα πας με τον καθρέπτη σου. Αρκεί να έχεις κοντά σου αυτούς που αγαπάς και ο κόσμος σου είναι γεμάτος. Αν δεν έχεις ισορροπία με το εγώ σου, αν δεν έχεις κάποιον για τον οποίο να νοιάζεσαι ή να σε νοιάζεται τότε ακόμα και σε ένα στάδιο γεμάτο με κόσμο να βρίσκεσαι κενός και μόνος θα μοιάζεις. Η πόλη μας αυτές τις μέρες προσφέρεται για τουρισμό.

Πάρτε καπελάκι νεράκι, καλή παρέα και περιηγηθείτε στα όμορφα σοκάκια της, στους άδειους δρόμους της και ζήστε τη όπως δεν θα μπορείτε καμία άλλη περίοδο του έτους. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα και λόγω των οικονομικών συνθηκών που υπάρχουν στη χώρα, όλο και πιο πολλοί μένουν εντός. Τρόποι για να διασκεδάσετε, για να ξεσκάσετε υπάρχουν. Ωραίες παραλίες χωρίς το πήξιμο από τον κόσμο, θερινά σινεμαδάκια χωρίς τη ζέστη του Ιουλίου, αλλά με το αυγουστιάτικο αεράκι να πλημμυρίζει την ατμόσφαιρα, λιγότερο καυσαέριο και κίνηση, συνθέτουν ένα σκηνικό αρκετά διαφορετικό από το πολύβουο μελίσσι που είναι η Αθήνα στην καθημερινότητα της. Άλλωστε αυτήν την εποχή και οι απαιτήσεις από την εργασία σας είναι λίγο πιο ελαστικές όποτε χαρείτε το όπου και αν είστε. Χρόνια πολλά σε όσες και όσους γιορτάζουν, χρόνια πολλά σε όλη την Ελλάδα και....κάντε υπομονή θα επιστρέψει η κίνηση και η μόλυνση της ατμόσφαιρας σε λίγες μέρες.