Ποιητικότητες…

της Λίλας Παπαπάσχου
photo credits essential pixels

Αποδημία

Κι ήρθε το χελιδόνι. Ασθμαίνοντας.
Κάθισε στο χιόνι. Δίπλα στην αλεπού.
Ένας χρόνος παλιός, με καινούργιο παλτό
σημαδεύει το φτερό, στ' αριστερά.
 
Η αγέλη των λύκων αλυχτά στων ελάτων την κρύπτη.
Ακονίζουν νύχια και δόντια ξελιγωμένα θηλαστικά
πριν καθορίσουν τη μοίρα φτερωτών πλασμάτων.
 
Πέτα μακριά! Ψάξε αλλού την τεθλασμένη σου άνοιξη.
 
Post fiesta

Βάζεις σε κούτες τεκμήρια χαράς
αποκαθηλώνεις γιρλάντες, φωτάκια και ροδομάγουλους αγιοβασίληδες.
Όλα ξανά γκριζωπά, σαν τρομαγμένες πραγματικότητες.
 
Πηγαίνεις στη δουλειά, κάνεις έρωτα, πλένεις τα πιάτα
βλασφημείς κι εξομολογείσαι μετά – όλα συγχωρούνται με προσευχή και νηστεία.
 
Στρέφεις το βλέμμα στ’ ασήμαντα, έτσι κυλά η ζωή
συμπαθητικά και αδιαμαρτύρητα.
 
Μυρ-εικάζοντας

Σχολική εκδρομή η πρώτη σου απαγκίστρωση
ο ήλιος διαπερνά με το ξίφος του
όλα τα όχι, τα μη, τα ποτέ
και τα δήθεν σου.
 
Μασάς την άκρη του στυλό όπως έκανες πάντα.
Με το ίδιο τσαλακωμένο χαρτομάντηλο
σκουπίζεις αίμα και δάκρυα.
Χιλιάδες ιστορίες ερώτων, προδοσίας, απώλειας
συγκρούονται σε διασταυρώσεις πραγματικότητας και φαντασίας.
 
Εικασίες, ικεσίες, σακατεμένες φωνές μιλούν με γρίφους
για τα δεινά των ανθρώπων και τα πάθη αρχαίων θεών
αναμένοντας εναγωνίως
τι θα δούμε φέτος στην Επίδαυρο.
 
Ultra Violence

Με πονάει του κόσμου η πληγή.
Μπήγω τα νύχια μου
και το αίμα αναβλύζει
πίδακας εδώ, άλλος εκεί
ένας στην Ανατολή, ένας στη Δύση.
 
Κι έπειτα συναντιόμαστε στη γειτονιά 
τρυπώνει στο σπίτι, στο μυαλό μου
την ακούω τα βράδια να εξυφαίνει θυσίες
εκπαιδεύοντας τους επόμενους ήρωες.
 
Με έχουν σταμπάρει οι δήμιοι
Θηλιά η λαιμητόμος;
Ό,τι θέλετε κυρίες και κύριοι
οι νεκροί δεν χαλάνε χατίρι.

essential pixels