ΒΙΤΡΙΝΑ

του Ευθύμη Παπαπάσχου

Καταναλώνω= υπάρχω. Αυτό θα μπορούσε να είναι το μότο του νεοέλληνα. Ανήκω στη γενιά που μεγάλωσε σε μια περίοδο – πλασματικής απ' ότι αποδείχτηκε εκ των υστέρων ευμάρειας– που η υπερκατανάλωση υλικών αγαθών ήταν για τους περισσότερους ανθρώπους αυτοσκοπός ενώ συνδέθηκε άμεσα με την επιτυχία, την κοινωνική καταξίωση και την ευτυχία. 

Με αφορμή την οικονομική κρίση που βιώνει τα τελευταία χρόνια η χώρα μας, αρκετοί από εμάς χάσαμε την “δύναμη” να καταναλώνουμε με τον ίδιο ρυθμό. Κάποιοι το είδαν ως ποιοτική αναβάθμιση και στράφηκαν ξανά στις ουσιαστικές αξίες της ζωής και κάποιοι άλλοι ακόμα προσπαθούν να βρουν τις ισορροπίες τους σε αυτήν τη νέα πραγματικότητα.

Η σημερινή ΦΩΤΟΓΡΑΦΗ αποτυπώνει βιτρίνες, που κατά την περίοδο των Χριστουγέννων έχουν την τιμητική τους. Το πιο σημαντικό για μένα όμως είναι να έχεις την τύχη να μοιράζεσαι τη ζωή σου με ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπάνε και μέσα από τη βιτρίνα να διαλέξεις κάτι για να τους δώσεις χαρά αυτές τις γιορτινές μέρες, όπως ένα συμβολικό δώρο, ένα γιορτινό τραπέζι σε ένα ωραίο εστιατόριο, ή έστω απλά να περάσεις ποιοτικό χρόνο μαζί τους ή όπως αλλιώς μεταφράζει ο καθένας το "προσφέρω" και όχι η “βιτρίνα” να λειτουργήσει ως μία πρόσκαιρη κάλυψη των βαθύτερων αναγκών σου, οι οποίες ούτως ή άλλως δεν καλύπτονται με ένα καινούργιο ζευγάρι παπούτσια, ένα ακόμα φόρεμα ή το τελευταίο μοντέλο κινητού.

Το οξύμωρο με τις τρεις σημερινές φωτογραφίες είναι ότι δύο προέρχονται από βιτρίνες εμπορικών καταστημάτων που δεν άντεξαν στην κρίση, ενώ μία είναι ένα “μοντέλο” που αφού τελείωσε η χρήση του κατέληξε - διαμελισμένο -  στα σκουπίδια.