ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΜΠΑ;

του Χρήστου Σούτου

Ερώτημα διαχρονικό. Παιδιά, μεγάλοι, όλοι ψάχνουν την απάντηση. Όλοι αναζητούν την αλήθεια. Το ερώτημα σαφέστατα και είναι ρητορικό. Η απάντηση πρακτικά δεν έχει καμία σημασία. Ή μάλλον για να είμαι πιο σωστός, έχει και παραέχει. Ποια είναι αυτή; Μα φυσικά υπάρχει. Πάει τρελάθηκε αυτός θα πει όποιος μπει στο κόπο και διαβάσει αυτές τις γραμμές. Πάει θα πουν το έχασε τελείως. Η κρίση, τα οικονομικά προβλήματα, η εθνική μας κατάθλιψη και η ατμόσφαιρα της πόλης που ζούμε τον έκαναν να σαλέψει. Θα μπορούσε να είναι γεγονός, όμως δεν είναι. Το να καταφέρεις να πιστέψεις, ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, σε μια ψευδαίσθηση, έστω χαράς, είναι πολύ δύσκολο ειδικά στις μέρες μας. Ο Άγιος Βασίλης αποτελεί για όλα τα παιδιά μια φιγούρα που δημιουργεί ευχάριστους συνειρμούς. Αποτελεί βέβαια και για όλους τους μεγάλους, που αισθάνονται ακόμη παιδιά, κάποιο πρόσωπο που φέρνει στο μυαλό όμορφες αναμνήσεις και εικόνες από την ανέμελη περίοδο που ήταν μικροί. Το απενοχοποιημένο και εν πολλοίς αυθόρμητο χαμόγελο μας κάθε φορά που τον βλέπουμε είτε στους δέκτες μας είτε μπροστά μας να τον ενσαρκώνει κάποιος είναι η πιο τρανή απόδειξη.

Η αλήθεια είναι ότι ο χοντρούλης, με τα κόκκινα μαγουλάκια, την κοιλιά και τη μεγάλη άσπρη γενειάδα συμπαθής γέροντας, δεν είναι ο Άγιος Βασίλης της θρησκευτικής ιστορίας, αλλά δημιούργημα ενός απόλυτα πετυχημένου marketing που μας ήρθε από την Αμερική. Η πραγματική απεικόνιση του Αγίου δεν θα ήταν τόσο "θελκτική" για τις πλατιές μάζες και κυρίως για την παιδική φαντασία. Τα παιδιά δύσκολα θα μπορούσαν να ταυτίσουν το μοίρασμα των δώρων με μια ασκητική μορφή με ευγενικά μεν χαρακτηριστικά αλλά αρκετά σκληρά, όπως παρουσιάζεται στις αγιογραφίες.

Αντίθετα ο ευτραφής κύριος με το έλκηθρο και το μεγάλο σάκο γεμάτο από τις επιθυμίες των παιδιών γεμίζει ευκολότερα τα παιδικά όνειρα και εξάπτει την φαντασία. Πόσοι από μας δεν περιμέναμε με ανυπομονησία την Παραμονή των Χριστουγέννων για να τον δούμε να φέρνει τα δώρα; Πόσοι από μας δεν έγραψαν γράμμα ζητώντας του να μας θυμηθεί δηλώνοντας ταυτόχρονα πόσο καλοί ήμασταν στο χρόνο που φεύγει; Πόσοι από μας δεν βάζαμε την κάλτσα κοντά στο δέντρο, δεν αφήναμε ένα ποτήρι γάλα και ένα κομμάτι βασιλόπιτα να τα βρει κατά την είσοδο του στο σπίτι; Μπορεί να μην κάναμε τίποτα από όλα αυτά, μπορεί και να τα κάναμε όλα. Το σημαντικότερο είναι ότι οι γιορτές, ειδικά τα Χριστούγεννα, προσφέρονται για να δεις με άλλο μάτι τη ζωή, την καθημερινότητα, να βάλεις στην άκρη για λίγο τις έννοιες και τα προβλήματα και να κοιτάξεις λίγο, έστω και λοξά, προς το συνάνθρωπο. 

Οι μέρες που έρχονται είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να βρεθούμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Δεν έχουν σημασία τα δώρα. Αξία έχει η ανθρώπινη επαφή, η αγάπη και η συναναστροφή με φίλους και συγγενείς που η σκληρή μας καθημερινότητα δεν μας επιτρέπει να βλέπουμε συχνά. Πείτε τους πόσο τους αγαπάτε, δείξτε το και ξανανιώστε ζωντανοί. Ρίξτε και μια κλεφτή ματιά στο γείτονα που μπορεί να είναι μόνος του. Η μοναξιά είναι η χειρότερη παρέα αυτές τις μέρες. Σκεφτείτε πόσο καλύτερη θα ήταν και δική σας ζωή αν αυτό το κάνατε συχνότερα και όχι μόνο τέτοιες μέρες. Τα προβλήματα θα είναι εκεί και μετά. Μην τα αφήσετε να σας χαλάσου τη διάθεση για ζωή και διασκέδαση. Δεν είναι ανάγκη να έχετε χρήματα για ακριβά ρεβεγιόν ή αποδράσεις. Δεν είναι ανάγκη να κουβαλάτε σακούλες με ψώνια για να είστε πλήρεις και ευτυχισμένοι. Μια βόλτα, ένας καφές, ένα ταβερνάκι με τον/ την αγαπημένη σας αρκεί. Καλή η κατανάλωση αλλά η άδεια καρδιά γίνεται ακόμα φτωχότερη, ασχέτως με το πόσο γεμάτες είναι οι τσέπες σας. Καλές γιορτές σε όλους μας με υγεία και όμορφες στιγμές. Κλείνω με μια κινέζικη παροιμία. Το ένα μπροστά από όλα τα μηδενικά είναι το άτομο. Βγάλε την υγεία και το άτομο τι μένει πίσω; Μόνο τα μηδενικά.....
​