«Γυναικοκτονίες» vs. Σκόπελος

γράφει ο Alex Ηλιάδης

​Ζήσαμε τον ορισμό του θεάτρου του παραλόγου με τον Μπάμπη από τα Γλυκά Νερά. Γνωρίσαμε χιλιάδες «ψυχολόγους», «οικογενειακούς συμβούλους», «φυσιογνωμιστές» και διάφορους άλλους «ειδικούς». Και βεβαίως, επειδή δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, η κουρτίνα τραβήχτηκε και αποκαλύφθηκε για ακόμα μία φορά η βαθιά σήψη της κοινωνίας μας, διαβάζοντας τις απόψεις διαφόρων υπανθρώπων, παρομοίων τρόπων και σκέψεων με τον «κύριο Υπεράνω Πάσης Υποψίας», να γράφουν οχετούς, κάτω από τα άρθρα που, απολύτως παράνομα, αποκάλυπταν σελίδες του προσωπικού ημερολογίου της Καρολάιν.

Στη συνέχεια, υπήρξε ο «μαθητής» του συνδικαλιστή των αστυνομικών υπαλλήλων Μπαλάσκα (αναρωτιέμαι πώς γίνεται να δέχεται ο οποιοσδήποτε να τον εκπροσωπεί ένας τέτοιος τύπος), να δολοφονεί τη σύντροφό του, επειδή ήθελε να διακόψει τη σχέση τους. Στη συνέχεια ο δολοφόνος παραδόθηκε από μόνος του και χωρίς πολλά-πολλά. Πιθανώς, λόγω του απαράδεκτου της νομοθεσίας, σε λιγότερα από 6 χρόνια θα είναι εκτός φυλακής, ενώ στο μεταξύ θα έχει αφήσει το παιδί του ορφανό. Μιλάμε για επιτυχία με χρυσά γράμματα, όπως ίσως θα έλεγε και ο Υπουργός Δημοσίας Τάξεως. Ειδικά αν σκεφτεί κανείς, ότι σε αυτήν την περίπτωση, μία γυναίκα από διπλανή πολυκατοικία, είχε ειδοποιήσει την αστυνομία ότι μεταξύ ενός ζευγαριού τα πράγματα δεν πάνε καλά. Είχε εμφανιστεί ένα περιπολικό, άνοιξε το παράθυρο του συνοδηγού, έκλεισε το παράθυρο του συνοδηγού, εξαφανίστηκε το περιπολικό. Λογικά έτρεχαν μην χαθούν τα παγάκια στον καφέ. Στο μεταξύ χάθηκε μία κοπέλα 31 ετών. Μητέρα.

Κλείνοντας αυτήν την μικρή αναδρομή, υπήρξε και ο «γαμήθηκε η φάση». Εκείνος που πέταξε το κορίτσι του από βράχια στη Φολέγανδρο, διότι μπέρδεψε το δρόμο, ενώ πήγαιναν για μπάνιο. Η φράση στα εισαγωγικά, όσο κι αν σας φαίνεται απίθανο να είναι αλήθεια, είναι δική του. Συγκεκριμένα, ήταν η κατακλείδα, μίας σύντομης περιγραφής του συμβάντος που έκανε στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν.

Διαβάζω λοιπόν σήμερα, για ένα ζευγάρι, που ήταν διακοπές στη Σκόπελο. Η κοπέλα λοιπόν ξύπνησε και δεν είπε «καλημέρα» στον σύντροφό της. Ναι. Η «καλημέρα» είναι του Θεού. Ναι. Είναι εκνευριστικό να μην στη λέει κάποιος. Ναι, είστε διακοπές και δεν περιμένει κανείς ότι είναι η κατάλληλη φάση να έχει ξινίλες ένας από τους δύο.

Αλλά, όχι! Δεν είναι λόγος αυτός να ξεκινήσεις να φέρεσαι στην κοπέλα σου σαν να είναι αντικείμενο. Γιατί όσο κι αν σε γουστάρει, θα θυμηθεί ότι δεν είναι, ότι δεν έχει κανένας δικαίωμα να της φέρεται έτσι και ότι αν μη τι άλλο, είναι διακοπές και δεν θα σε αφήσει να της φέρεσαι έτσι, μη αγαπητέ μου υπάνθρωπε.

Ξέρετε πώς εξελίχθηκε; Έφτασαν στην παραλία, ποιος ξέρει τι της «έσουρνε» όλον το δρόμο, (θυμίζω ξανά ότι έγινε για μία καλημέρα όλο αυτό) και η κοπέλα κατέβηκε και γύρισε με τα πόδια στο δωμάτιό τους.

Την ακολούθησε λοιπόν ο γνωστός πια «εγώ δεν ανέχομαι αυτά μωρή», ««άντρας»»» και τι έκανε; Τη σάπισε στο ξύλο. Γιατί; Μα γιατί «ποια είσαι εσύ που εκτός του ότι δεν μου είπες καλημέρα, δεν κοιτάς το πάτωμα από την ντροπή σου όλη την υπόλοιπη ημέρα». Έτσι είναι στο «μυαλό» τους τα πράγματα.

Κατά τη διάρκεια του καυγά, της πήρε το κινητό (γιατί είπαμε είμαστε άντρες, αλλά μην αντιμετωπίσουμε και τις ευθύνες των πράξεών μας) και ευτυχώς, η κοπέλα κατάφερε να κλειστεί στο μπάνιο, έως ότου η αστυνομία που, ευτυχώς στον κύβο, ειδοποίησαν περίοικοι λόγω της φασαρίας, έρθει και συλλάβει τον απαράδεκτο.

Αφού λοιπόν διαβάζω το θέμα, σκέφτομαι «χαμός θα γίνεται στα social». Αμ δε... Τίποτα. Κανείς. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν έχει συμφορά. Δεν έχει αίματα. Δεν έχει mainstream content πολιτικής ορθίλας όπως «γυναικοκτονία». Περίμενα, έστω τις φεμινίστριες του πληκτρολογίου, να κάνουν την εμφάνισή τους. Τίποτα.

Αναρωτιέμαι λοιπόν. Δεν θα έπρεπε την αντίδραση, αυτής της κοπέλας να την προβάλουμε, διδάσκοντας πως αν κάποιος πάει να «μας καταχραστεί» με οποιονδήποτε τρόπο, κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να σωθούμε; Δεν θα έπρεπε να σφίξουμε το χέρι του γείτονα ή των γειτόνων που ειδοποίησαν, την αστυνομία πως κάτι δεν πάει καλά, αντί να συνεχίσουν το τάβλι τους σκεπτόμενοι «πού να μπλέκουμε τώρα μωρέ»; Δεν θα έπρεπε να χαρούμε που κάπου, υπάρχουν αστυνομικοί που θεωρούν ότι το έργο τους είναι πιο σημαντικό από τις γνωριμίες τους, ή την καφεδάρα τους, και ενήργησαν γρήγορα και αποτελεσματικά;

Δηλαδή, σαν κοινωνία μας αφορά ό,τι γίνεται εμπορικό και βλέπει τα headlines των βραδινών ειδήσεων; Ό,τι trendάρει στο Twitter, ή ό,τι συζητιέται πολύ στο Facebook; Δηλαδή, πρέπει να έχει δολοφονίες και διαλυμένες οικογένειες;

Κάτι το οποίο σώθηκε, έστω και την τελευταία στιγμή, το πετάμε στα αζήτητα γιατί δεν είναι αρκετά φρικιαστικό και έχει happy end;