ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΤΟ ΚΟΝΤΣΕΡΤΟ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ» ΈΝΑ VERTIGO ΑΠΟ ΞΕΡΟΦΥΛΛΑ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΌΜΗΡΟΥ ΠΟΥΛΑΚΗ

της Λίλας Παπαπάσχου

"Ο ήλιος είχε γείρει: τα σύννεφα, που περνούσαν, μικρά κομμάτια πάνω  απ’ το κεφάλι μου, μαζεύονταν, το ένα πάνω στ’ άλλο, στον μακρινό ορίζοντα. Ο κρύος, βραδινός αέρας του φθινοπώρου στροβίλιζε γύρω απ’ τα πόδια μου τα ξερά φύλλα. Στην άκρη καθόμουν ενός μονοπατιού απ’ όπου πάντα γυρνούν λιγότεροι από όσους πάνε"...

Το περασμένο Σάββατο παρακολουθήσαμε στο Κηποθέατρο Παπάγου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Παπάγου – Χολαργού, «Το Κοντσέρτο των Δασών»  μια παράσταση λόγου, μουσικής και κίνησης σε μία πράξη,  πλήρως εναρμονισμένη με το φθινοπωρινό σκηνικό, η οποία κάτω από τη γλυκιά μελαγχολία της ποίησης, άφησε να διαφανεί μια γνήσια λαχτάρα για ζωή και δημιουργία, μαζί με την ελπίδα ότι ο άνθρωπος, αν και θνητός (από τη φύση του...) μπορεί να υπερβεί την υλική του υπόσταση, τη φθορά του χρόνου, το αναπόφευκτο γήρας και τον ακόμα πιο αναπόφευκτο θάνατο, αγγίζοντας την ευτυχία , έστω και για μία μόνο στιγμή…

Ο γνωστός ηθοποιός Όμηρος Πουλάκης δεν  «διάβασε» απλά δραματουργικά και σκηνοθετικά τα «εύθραυστα» «Ξερόφυλλα» («Las hojas secas») του σπουδαίου Ισπανού ρομαντικού ποιητή Gustavo Adolfo Bécquer, αλλά κατάφερε σε αυτήν την πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα να ενορχηστρώσει με εντυπωσιακή δεξιοτεχνία και άλλη τόση ευαισθησία μία ξεχωριστή παράσταση, γεμάτη λεπτές αποχρώσεις συναισθημάτων, ατμοσφαιρικές μουσικές, εικόνες που εντυπώθηκαν στο υποσυνείδητο μας και μια "φρεσκάδα" που ενώ παρέπεμπε σε μια σκηνική σύνθεση σύγχρονη και ανατρεπτική, δεν αναλώθηκε σε fake τεχνάσματα εντυπωσιασμού και ερμηνευτικούς δηθενισμούς.

Κρατώντας για τον εαυτό του το ρόλο του "αφηγητή ποιητή", ενός αθέατου δηλαδή παρατηρητή, που παρακολουθεί μαζί με τους θεατές την ιδιαίτερη - αλλά και τόσο κοινότοπη τελικά - ιστορία δύο "ξερόφυλλων" που κάποτε ήταν κι εκείνα  χλωρά και όμορφα, καταπράσινα και γεμάτα χυμούς, ο Όμηρος Πουλάκης ήταν και δεν ήταν μέρος των σκηνικών τεκταινόμενων, αφήνοντας σαφή υπονοούμενα ότι στην ουσία αυτό που συνέβαινε επί σκηνής, μπορεί να μην ήταν τίποτε άλλο παρά μια "ρετροσπεκτίβα" της  ζωής του ποιητή και όσων γεγονότων τον σημάδεψαν, αποτελώντας  την πηγή της έμπνευσής του.
​

Ο Όμηρος Πουλάκης σε διπλό ρόλο σκηνοθέτη-ηθοποιού

Στο ρόλο των δύο "ξερόφυλλων" που συνυπάρχουν στο κοινό δέντρο (της ζωής...) και μοιραία συναντιούνται, μοιραία ερωτεύονται, μοιραία (δεν) αγαπιούνται, μοιραία καταλήγουν στο χώμα κιτρινισμένα και ξερά για να σαπίσουν τρέφοντας τη γη που τα γέννησε και θα συνεχίσει να "γυρίζει"και μετά το δικό τους βιολογικό θάνατο (Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει) οι εξαιρετικοί Αντριάνα Ανδρέοβιτς & Ερρίκος Μηλιάρης μας χάρισαν δύο ολοκληρωμένες και πολύ μεστές ερμηνείες, εκφράζοντας μία πλούσια γκάμα συναισθημάτων και ερμηνευτικών ποιοτήτων. Ταυτόχρονα, μας παρέσυραν στις δικές τους "ιλιγγιώδεις" ταχύτητες που άλλοτε εκφράζονταν χαμηλόφωνα και εσωτερικά και άλλοτε έπαιρναν τη μορφή μίας ηφαιστειώδους έκρηξης, που "έκαιγε" τους ίδιους και το κοινό, σαν καυτή υπαρξιακή λάβα.  

Η Αντριάνα Ανδρέοβιτς και ο Ερρίκος Μηλιάρης, δύο νέοι και πολλά υποσχόμενοι ηθοποιοί, μετέδωσαν στο κοινό όλο τον ενθουσιασμό και την αθωότητα της νεότητας, που στην πορεία μετατρέπεται στην επώδυνη συνειδητοποίηση ότι τίποτα σε αυτόν τον κυνικό κόσμο δεν είναι αυτό που φαίνεται και πως η απώλεια γίνεται αργά ή γρήγορα συνήθειά μας. Ακόμα και τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή κάποτε τελειώνουν, αφήνοντας πίσω μόνο αναμνήσεις...ευχάριστες ή επώδυνες. Ελέγχοντας καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης τα εκφραστικά τους μέσα, ευτυχώς χωρίς να επηρεαστεί η ορθή εκφορά του λόγου (σημαντικά τουλάχιστον) από τα χειλόφωνα, οδήγησαν την παράσταση - μαζί με τον Όμηρο Πουλάκη που από αποστασιοποιημένος αφηγητής μετατράπηκε κι εκείνος σε "ξερόφυλλο" - σε ένα φινάλε που δυναμίτισε την ατμόσφαιρα, αφυπνίζοντας τις αισθήσεις μας. 

Μαζί τους στη σκηνή δύο εξαιρετικά καλλίφωνοι τραγουδιστές,  η "αιθέρια" Χριστίνα Πουπάλου και ο "στιβαρός" Δημήτρης Βουτσάς, καθώς και οι μουσικοί: Σωκράτης Σταθουλόπουλος/βιολί, Όσβαλντ Αμιράλης/ κοντραμπάσο, Χριστίνα Πολυκρέτη/κιθάρα, Νίκος Χατζηελευθερίου/κιθάρα, που ερμήνευσαν υποδειγματικά την μελοποιημένη ποίησή του Ισπανού λογοτέχνη στα ελληνικά, ενισχύοντας με τρόπο καθοριστικό την αισθητική "άποψη" μιας παράστασης που μας άφησε την επίγευση ενός ζωντανού έργου τέχνης, που σφύζει από ενέργεια και μιλάει σε γλώσσα πανανθρώπινη για το μαρτύριο της ύπαρξης, χωρίς απαραίτητα να οικτίρει τον άνθρωπο για τη μοίρα του. 

Οι ταλαντούχοι Αντριάνα Ανδρέοβιτς και Ερρίκος Μηλιάρης
​μας παρέσυραν σε ένα vertigo από ξερόφυλλα...

Καθοριστικής σημασίας στο ισορροπημένο τελικό αποτέλεσμα η γεμάτη μουσικότητα μετάφραση/ποιητική απόδοση του Περουλή Σακελλαρίδη, η μουσική και τα τραγούδια του Νίκου Χατζηελευθερίου, η εμπνευσμένη χορογραφία/επιμέλεια κίνησης της Φαίδρας Σούτου, η ενδιαφέρουσα σκηνογραφική και ενδυματολογική προσέγγιση  της παράστασης από τη  Μυρτώ Σταμπούλου και τέλος οι λιτοί μεν, αλλά πολύ αποτελεσματικοί φωτισμοί της Κατερίνας Σακουλά. 

Τι είναι ποίηση; Σε αυτό το εύλογο ερώτημα στο οποίο φαινομενικά μοιάζει σχεδόν ανέφικτο να δώσει κανείς μια σαφή απάντηση, ο Όμηρος Πουλάκης, η Αντριάνα Ανδρέοβιτς, ο Ερρίκος Μηλιάρης και οι υπόλοιποι συντελεστές της παράστασης απάντησαν ως άλλοι  Αντρέ Μπρετόν..."Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση".

Αυτήν τη Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου, στις 20.30, στο Σινέ Παράδεισος στο Δήμο Κορυδαλλού, το αθηναϊκό κοινό θα έχει άλλη μία ευκαιρία να ακολουθήσει το μονοπάτι που οδηγεί στο Κοντσέρτο των Δασών: μια παράσταση λόγου, μουσικής και κίνησης σε μία πράξη, για τον Χρόνο, τον Έρωτα, τη Ζωή και το αντίθετό της. Γιατί ποίηση είμαστε εμείς....ποίηση μαζί και "ξερόφυλλα"...
________________________________________________________________________________________
Συντελεστές
 Κείμενα-ποίηση: G. A. Bécquer 
 Μετάφραση, ποιητική απόδοση: Περουλής Σακελλαρίδης
 Δραματουργική επεξεργασία-σκηνοθεσία: Όμηρος Πουλάκης
 Μουσική-τραγούδια: Νίκος Χατζηελευθερίου
 Χορογραφία-επιμέλεια κίνησης: Φαίδρα Σούτου
 Σκηνογραφική & ενδυματολογική επιμέλεια: Μυρτώ Σταμπούλου
 Φωτισμοί: Κατερίνα Σακουλά
 Φωτογραφία: Άννα Τσιμπίδη
 Επικοινωνία: Στέλλα Πεκιαρίδη, Νάντια Σαμαρά
 Γραφιστικός Σχεδιασμός: Γρηγόρης Μάντης
 Παραγωγή: ekfrassis productions

Παίρνουν μέρος:
Οι ηθοποιοί         
Όμηρoς Πουλάκης
Αντριάνα Ανδρέοβιτς
Ερρίκος Μηλιάρης
 
Οι τραγουδιστές   
Κωνσταντίνα Κορδούλη
Δημήτρης Βουτσάς

Οι μουσικοί           
Σωκράτης Σταθουλόπουλος, βιολί
Όσβαλντ Αμιράλης, κοντραμπάσο
Χριστίνα Πολυκρέτη, κιθάρα
Νίκος Χατζηελευθερίου, κιθάρα
 
Μια παραγωγή με την υποστήριξη
-της ekfrassis productions 
(έκδοση CD ''Vertigo'', κύκλος τραγουδιών σε ποίηση G. A. Bécquer - μτφρ. Π. Σακελλαρίδη και μουσική Ν. Χατζηελευθερίου)

-των εκδόσεων ΚΕΔΡΟΣ
 (έκδοση «Το Βιβλίο των Σπουργιτιών», ποιητική συλλογή του
 G. A. Bécquer – μτφρ. Π. Σακελλαρίδη - Δ. Ιντζέ).

Υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Θερβάντες Αθηνών

Σινέ Παράδεισος:
Διεύθυνση: Αγ. Γεωργίου & Ζάππα 4, Κορυδαλλός – τ.κ:18120
Τηλ: 210 49 60 955
Ηλεκτρονική Διεύθυνση: [email protected]