της Λίλας Παπαπάσχου Το θέατρο μοιάζει να είναι το μόνο πράγμα που ανθεί στη χώρα μας ή για να μην είμαστε τόσο αφοριστικοί, ένα από τα λίγα. Με χαρά διαπιστώνουμε κάθε φορά που βλέπουμε μια παράσταση, πόσοι ταλαντούχοι άνθρωποι ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα της αναπαραγωγής ξένων realities, των trolls, των haters και της αποθέωσης του trash, υπηρετώντας με θρησκευτική ευλάβεια ένα επάγγελμα που συχνά αντιμετωπίζεται ως χόμπι για να μην πούμε ως «ακριβό ψώνιο». Έχοντας παρακολουθήσει μία σειρά από πραγματικά καλές παραστάσεις, με αξιόλογους συντελεστές και αξιοσημείωτες ερμηνείες, βρεθήκαμε στον Πολυχώρο Vault που αποτελεί πλέον σταθερή αξία και παρουσιάζει κάθε χρόνο ένα πλούσιο και πολυσυλλεκτικό πρόγραμμα, προσφέροντας μία ευρύτατη γκάμα επιλογών στο αθηναϊκό κοινό. Μία από αυτές τις επιλογές είναι και ο «Άνθρωπος Ελέφαντας», το διάσημο έργο του Bernard Pomerance και φετινή, κεντρική παραγωγή του θεάτρου, που έχει ήδη συζητηθεί, υμνηθεί και πολιτογραφηθεί ως μία από τις καλύτερες παραστάσεις της χρονιάς (θα τολμήσω να πω ότι ίσως είναι μία από τις πιο καλοστημένες και ολοκληρωμένες παραστάσεις που έχουμε δει γενικά). Μέσα στη μικρή μεν, αλλά θαυματουργή σκηνή του Vault στήθηκε από τον πιο δραστήριο θεατράνθρωπο (με όλη τη σημασία της λέξης) των ημερών μας, τον πολυσχιδή και άοκνο Κοραή Δαμάτη, ένας ολόκληρος κόσμος, αναβίωσε μία ολόκληρη εποχή σκοταδισμού και προκατάληψης (με σαφείς αναφορές και στα σύγχρονα «freak shows») και αποτυπώθηκαν με απόλυτα σημερινούς καλλιτεχνικούς όρους όλοι οι συμβολισμοί, οι αλληγορίες και οι λεπτές αποχρώσεις ενός αριστουργηματικού κειμένου, που συγκινεί αβίαστα και αφυπνίζει. Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ...μια παράσταση για την "αμαρτία" της διαφορετικότητας Ο σπουδαίος Κοραής Δαμάτης, πατώντας πάνω στην γεμάτη μουσικότητα μετάφραση της Μαρλένας Γεωργιάδη, με περισσή ευαισθησία και άλλη τόση σοβαρότητα ανέλαβε να διασκευάσει, να επεξεργαστεί δραματουργικά και να σκηνοθετήσει ένα έργο σταθμό για την παγκόσμια δραματουργία, που έχει μεταφερθεί στο θέατρο και τον κινηματογράφο με τεράστια επιτυχία, προσφέροντας την ευκαιρία σε αγαπημένους έλληνες και ξένους ηθοποιούς να αναδείξουν μέσα από τους καλογραμμένους ρόλους του έργου, με προεξέχοντα αυτόν του Τζον Μέρρικ, όλο το εύρος του ταλέντου τους. Όμως στην περίπτωση του Δημήτρη Καρατζιά που «αγκάλιασε» με όλο του το είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο, δεν μιλάμε απλώς για ταλέντο ή για αφοσίωση ή για οτιδήποτε άλλο. Εδώ μιλάμε για την πλήρη μετουσίωση ενός ηθοποιού στον χαρακτήρα που κλήθηκε να αποδώσει σκηνικά, σε τέτοιο ανατριχιαστικό βαθμό πιστότητας, ακρίβειας και γνησιότητας, που καθιστά εξαιρετικά δύσκολη την κριτική αποτίμηση της ερμηνείας του. Έχοντας να αντιμετωπίσει μία απίστευτα δύσκολη υποκριτική και κινητική συνθήκη και φορώντας την παραμόρφωση του εν είδη μίας μεταλλικής κατασκευής που λειτούργησε δίσημα ως η προσωπική του φυλακή, αλλά και το εισιτήριο για να γνωρίσει ο κόσμος το λαμπερό μυαλό και την ανόθευτη ψυχή που κρύβεται κάτω από αυτήν, μας σύστησε τον «Άνθρωπο Ελέφαντα» όπως πραγματικά ήταν. Τόσο όμορφος, αγνός και αληθινός εσωτερικά! Κι αν αναλογιστεί κανείς, ότι αυτό το κατάφερε χωρίς τις αβάντες που έχουν οι χολυγουντιανοί σταρ όταν καλούνται να αναμετρηθούν με τέτοιους ρόλους, αλλά ούτε την κινηματογραφική πολυτέλεια του μοντάζ και του cut και ξαναπάμε τη σκηνή, τότε μιλάμε για μία ερμηνεία άθλο που σίγουρα θα καταγραφεί στα θεατρικά «πρακτικά». Μαζί του ένα εκλεκτό καστ ηθοποιών, καταξιωμένων και νεότερων, που ερμήνευσε με εκφραστική λιτότητα και γκροτέσκα διάθεση, τους χαρακτηριστικούς ρόλους του έργου, μέσω των οποίων αναδύθηκαν στην επιφάνεια όλες οι παθογένειες της τότε κοινωνίας (ναι, αυτές που αιώνες τώρα μένουν ίδιες και απαράλλαχτες), ξεκινώντας από τον υπόκοσμο της Βικτωριανής Αγγλίας του 19ου αιώνα και φτάνοντας μέχρι την «υψηλή κοινωνία» της εποχής και στηλιτεύοντας την υποκρισία, την αδηφάγα περιέργεια του φιλοθεάμονος κοινού και την κτηνώδη πλευρά της ανθρώπινης φύσης, που αρέσκεται να αντιμετωπίζει το «διαφορετικό» είτε ως μέσο εκτόνωσης της οργής της, είτε ως σεξουαλική διαστροφή ή σαν αποδιοπομπαίο τράγο για όλα τα κακώς κείμενα αυτού του κόσμου. Ο γνωστός και καταξιωμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης Δημήτρης Καρατζιάς σε μία μεγάλη στιγμή της καριέρας του παραδίδει με την ερμηνεία του ως Τζον Μέρρικ, "Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ" ένα υποκριτικό masterclass Μεστός, εσωτερικός, και γεμάτος συναισθηματικές μεταπτώσεις ο Περικλής Μοσχολιδάκης ξεχώρισε στον κομβικό ρόλο του γιατρού Φρέντερικ Τριβς, που έσωσε μεν τον Μέρρικ από τους εκμεταλλευτές του και τη δημόσια διαπόμπευση, για να τον τοποθετήσει όμως άθελά του στο μικροσκόπιο της επιστήμης, η οποία στη δεδομένη χρονική συγκυρία δεν μπορούσε να κάνει και πολλά για την «ασθένεια» του, που αποτελεί ακόμα και σήμερα στην εποχή της αποκωδικοποίησης του DNA, μία πολύ σπάνια περίπτωση γονιδιακής μετάλλαξης. Πονηρός, εκμεταλλευτής και καιροσκόπος ο Ρος του αεικίνητου και απόλυτα συνεπή στην ερμηνευτική αποστολή του Στέλιου Καλαϊτζή, που ερμήνευσε με μαεστρία και μακριά από μανιέρες τον ποταπό μικροαπατεώνα και μάνατζερ του Ανθρώπου Ελέφαντα στα εκάστοτε τσίρκο και πανηγύρια όπου τον επιδείκνυε, με τον ίδιο ηθοποιό να μεταλλάσσεται σε αξιοσέβαστο Επίσκοπο, εκφράζοντας μέσα από τον ρόλο του τη θέση της Εκκλησίας απέναντι σε ένα φαινόμενο που με έναν παράδοξο τρόπο αποτελεί ένα ανεστραμμένο «θαύμα». Ο Μιχάλης Καλιότσος ένας πολύ ταλαντούχος και πάντα αποτελεσματικός ηθοποιός, ανέλαβε να μας συστήσει τον Κάρλ Γκομ, τον φιλάνθρωπο (με το αζημίωτο βέβαια) Διευθυντή του Νοσοκομείου του Λονδίνου, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Τζον Μέρρικ, εκφράζοντας μέσα από τον χαρακτήρα του τη συστημική αντιμετώπιση μίας ανθρώπινης οντότητας που αγγίζει τα όρια του «μύθου» και φιλοσοφώντας παράλληλα για την άρρηκτη - αν και αντιθετική - σχέση της θρησκείας με την επιστήμη, αποδομώντας επί της ουσίας και τις δύο. Σαγηνευτική, γοητευτική και γεμάτη μυστήριο και θηλυκότητα η αρτίστα κυρία Κένταλ της Μαρίας Καβουκίδη, που αρχικά προσεγγίζει αυτόν τον παράξενο, παραμορφωμένο άνδρα ορμώμενη από την περιέργειά και την έμφυτη σεξουαλικότητά της, για να κατακτηθεί στη συνέχεια κι εκείνη από το μεγαλείο μίας προσωπικότητας, που επηρέασε σημαντικά όποιον ήρθε σε επαφή μαζί της, προσφέροντας του την ψευδαίσθηση μίας εναλλακτικής Εσμεράλδα, που όμως στερείται της αθωότητας της αυθεντικής ηρωίδας. Ο Αντώνης Καραθανασόπουλος/Άνδρας στο τσίρκο/Άγγλος Αστυνομικός/Σνορκ (νοσοκόμος) ήταν απολαυστικός σε όλους τους ρόλους που κλήθηκε να υποδυθεί, δίνοντάς τους μία κωμικοτραγική διάσταση και η υπέροχη Σοφία Ρούβα/Δις Σάντουιτς/Σουβλίτσα (μία πολύ ταλαντούχα νέα ηθοποιός) μας εντυπωσίασε με την υποκριτική της δεινότητα, αλλά και την ευκολία με την οποία έμπαινε στον πυρήνα του εκάστοτε ρόλου. Ο "εφιαλτικός" κόσμος του Ανθρώπου Ελέφαντα ζωντάνεψε μέσα από τις ερμηνείες ταλαντούχων ηθοποιών Μέσα σε αυτό το εικαστικά άρτιο υπερθέαμα που συνδημιούργησαν ο σκηνοθέτης της παράστασης (ο οποίος επιμελήθηκε επίσης τα επιβλητικά σκηνικά-κοστούμια και τους φουτουριστικούς φωτισμούς της παράστασης) με τους εξίσου ικανούς: Ελένη Σουμή/Μάσκες, Σωκράτη Παπαδόπουλο/κατασκευή μάσκας Ελέφαντα, Χρήστο Σάλεμ/ Κατασκευή φωτόσπαθων και Φώτη Μούρτα/ Κατασκευές σκηνικών και υπό την κινησιολογική επιμέλεια της Μαρίζας Τσίγκα, που ήταν κάτι παραπάνω από καθοριστική, βιώσαμε από την αρχή μέχρι το τέλος το δράμα μίας πανέμορφης, καλλιτεχνικής ψυχής εγκλωβισμένης μέσα σε ένα τερατόμορφο, αποκρουστικό σώμα. Ένα από τα μεγάλα ατού της παράστασης, είναι και το ηχητικό περιβάλλον/μουσική του Μάνου Αντωνιάδη ενός πραγματικού καλλιτέχνη, που μας ταξίδεψε από τα περιφερόμενα τσίρκο της Αγγλίας, στις Αφρικανικές αποικίες του Βελγίου και από εκεί στο πιο προοδευτικό Λονδίνο, εντείνοντας σε κάθε της μελωδικό βήμα την αγωνία, το θυμό, την αγανάκτηση και τη συγκίνησή μας. Από την κακοποιημένη και χρησιμοποιημένη κατά κόρον ως sex slave Μαύρη Αφροδίτη (Σάαρτζι ή Σάρα Μπάαρτμαν, όπως μετονομάστηκε μετά) με τα ιδιαίτερα ανατομικά χαρακτηριστικά,, μέχρι τον Κουασιμόδο της Νοτρ Νταμ και από τα επαίσχυντα freak shows του 1550 που συνέχισαν να λειτουργούν σε καθεστώς ημιπαρανομίας μέχρι το 19ο αιώνα, έως τη σημερινή δημόσια διαπόμπευση ανθρώπων με βάση τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό, μια ατυχή δήλωση, τα παραπανίσια κιλά τους ή το χρώμα του δέρματός τους, η βιολογία μας θα στέκεται πάντα απέναντι στον πολιτισμό μας, υπενθυμίζοντάς μας πως όσο κι αν προοδεύσουμε τεχνολογικά και επιστημονικά, θα παραμένουμε κατά βάση «ζώα», έτοιμα να κατασπαράξουμε ό,τι και όποιον δεν καταδεχόμαστε να είναι μέρος της «αγέλης» μας, που κατ' ευφημισμόν ονομάζουμε...κοινωνία. Στον Πολυχώρο Vault εδώ και χρόνια «ποιείται τέχνη», με κοινωνική ευαισθησία, υγιή επαγγελματισμό, στρατηγικά επιλεγμένα έργα που πάντα κάτι θίγουν άμεσα ή έμμεσα και σε συνδυασμό με ένα από τα πιο καλαίσθητα και φιλόξενα φουαγιέ-μπαρ της Αθήνας, αποτελεί μια ολοκληρωμένη πρόταση ψυχαγωγίας με τις παραστάσεις του να προσφέρουν τροφή για σκέψη και…αναστοχασμό. Ο «Άνθρωπος Ελέφαντας» δεν είναι μία παράσταση που πρέπει να δείτε, αλλά κάτι που οφείλετε να προσφέρετε στον εαυτό σας ως πολύτιμο δώρο. ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ Συγγραφέας: Bernard Pomerance Μετάφραση: Μαρλένα Γεωργιάδη Δραματουργική επεξεργασία-Διασκευή-Σκηνοθεσία: Κοραής Δαμάτης Σκηνικά - Κοστούμια: Κοραής Δαμάτης Μάσκες: Ελένη Σουμή Μουσική: Μάνος Αντωνιάδης Κίνηση: Μαρίζα Τσίγκα Σχεδιασμός φωτισμών: Κοραής Δαμάτης Βοηθός φωτιστή: Θοδωρής Μαργαρίτης Βοηθός σκηνοθέτη: Αναστασία Τσούτση Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Λήδα Μεϊντάνη Κατασκευή μάσκας Ελέφαντα: Σωκράτης Παπαδόπουλος Κατασκευή φωτόσπαθων: Χρήστος Σάλεμ Κατασκευές σκηνικών: Φώτης Μουρτάς Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου Trailer: Στέφανος Κοσμίδης Επικοινωνία παράστασης : Χρύσα Ματσαγκάνη Παραγωγή: VAULT Διανομή Τζων Μέρρικ (ο Άνθρωπος Ελέφαντας): Δημήτρης Καρατζιάς Φρέντερικ Τριβς (ιατρός στο νοσοκομείο του Λονδίνου): Περικλής Μοσχολιδάκης Κυρία Κένταλ (ηθοποιός), Σουβλίτσα: Μαρία Καβουκίδη Ρος (μάνατζερ του Άνθρωπου Ελέφαντα) / Επίσκοπος / Γουίλ (νοσοκόμος): Στέλιος Καλαϊτζής Καρλ Γκομ (Διευθυντής του Νοσοκομείου) / Ελεγκτής: Μιχάλης Καλιότσος Άνδρας στο τσίρκο / Άγγλος Αστυνομικός, Σνορκ (νοσοκόμος): Αντώνης Καραθανασόπουλος Δις Σάντουιτς / Σουβλίτσα: Σοφία Ρούβα Πληροφορίες: Παραστάσεις: Από την Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2019 έως την Κυριακή 12 Απριλίου 2020 Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακές στις 18:15 Από 1 Φεβρουαρίου κάθε Σάββατο στις 21:00 και Κυριακές στις 18:15 μέχρι την Κυριακή 12 Απριλίου 2020 Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος: 16 ευρώ Προπώληση viva: 14 ευρώ Φοιτητές / Σπουδαστές / Κάτοχοι Κάρτας Πολυτέκνων / ΑμΕΑ / Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ): 12 ευρώ Διάρκεια: 90' (χωρίς διάλειμμα) Πληροφορίες-κρατήσεις: 213 0356472 / 6949534889 (για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 - 14:00 και 17:00 - 21:00) Πολυχώρος Vault Διεύθυνση: Μελενίκου 26, Περιοχή: Βοτανικός Πλησιέστερος σταθμός μετρό: Κεραμεικός (8' περίπου με τα πόδια) Τηλέφωνο: 213 0356472 / 6942 527440 (για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00 – 14:00 και 17:00 -21:00) Comments are closed.
|
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ This section will not be visible in live published website. Below are your current settings: Current Number Of Columns are = 2 Expand Posts Area = Gap/Space Between Posts = 10px Blog Post Style = card Use of custom card colors instead of default colors = Blog Post Card Background Color = current color Blog Post Card Shadow Color = current color Blog Post Card Border Color = current color Publish the website and visit your blog page to see the results Archives
March 2024
|
Αλκίφρονος 3 - Κάτω Πετράλωνα
Αθήνα Τ.Κ. : 11835
csmediagr0@gmail.com
theathinaiart@gmail.com
www.theathinaiart.com
Όροι χρήσης: Με βάση το Ν. 2121/93 περί μη αναδημοσιεύσιμου μέρους ή όλου του κειμένου
χωρίς άδεια του υπογράφοντος