Το ποδόσφαιρο στην υπηρεσία του κέρδους και η υποκρισία της UEFA

γράφει ο Χρήστος Σούτος

Ξαφνικά εγένετο έκρηξη! Ξαφνικά είπατε; Δεν το νομίζω. Η χθεσινή βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου είναι κάτι που ψιθυριζόταν καιρό και που έσκασε, φέρνοντας τσουνάμι εξελίξεων.

Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ισχυροί του αθλήματος στην Ευρώπη δείχνουν τα δόντια τους στην UEFA, επιδιώκοντας επαναδιανομή της πίτας των εσόδων με ευνοϊκότερους για αυτούς όρους. Είναι η πρώτη φορά όμως που περνούν από την αοριστία σε κάτι απτό και ει δυνατό να γίνει πράξη σε εύλογο χρονικό διάστημα, βάζοντας βόμβα στο οικοδόμημα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, τουλάχιστον έτσι όπως εμείς το ξέρουμε. 

Δώδεκα ομάδες, που συγκεντρώνουν πάνω από 90 τρόπαια συνολικά, έκατσαν στο τραπέζι και αποφάσισαν να κηρύξουν τον πόλεμο στην ευρωπαϊκή ομοσπονδία. Μπορεί πρόεδρος αυτής της ενώσεως να είναι ο ηγέτης της Ρεάλ, Φλορεντίνο Πέρεθ, ;όμως στην κίνηση πρωτοστατούν οι Άγγλοι με έξι ομάδες. Οι Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, Μάντσεστερ Σίτι, Λίβερπουλ, Τσέλσι, Άρσεναλ και Τότεναμ, σέρνουν το χορό από την χώρα που γέννησε το ποδόσφαιρο. Μαζί τους οι ισπανικές Ρεάλ, Μπαρτσελόνα και Ατλέτικο και οι ιταλικές Γιουβέντους, Μίλαν και Ίντερ. Πριν μπούμε στις λεπτομέρειες, παρατηρείται κάτι; Οι περισσότεροι από αυτούς τους συλλόγους ανήκουν σε μη γηγενείς επιχειρηματίες, οι οποίοι και σαφέστατα προτάσσουν μόνο το όποιο οικονομικό όφελος, αντί της έστω και ελάχιστης σύνδεσης με το συναίσθημα του φιλάθλου. 

Αμερικανοί έχουν την Άρσεναλ, τη Λίβερπουλ, την Γιουνάϊτεντ, ενώ την Τσέλσι την έχει Ρώσος και τη Σίτι Άραβας. Στην Ιταλία, εάν εξαιρέσει κανείς την οικογένεια Ανιέλι που έχει τη Γιουβέντους, Μίλαν και Ίντερ πια βρίσκονται σε ξένα χέρια. Στην Ισπανία τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά, αφού εκεί οι σύλλογοι διαθέτουν μέλη και Ισπανούς ιδιοκτήτες, ως επί το πλείστον. Δεν σας λείπει κάτι όμως από την αρχική σύνθεση της φράξιας; Λείπουν οι Γάλλοι, δηλαδή η Παρί και οι Γερμανοί, οι οποίοι φαίνεται να μην συζητούν αρχικά τη συμμετοχή τους. 

Η νέα διοργάνωση που λένε ότι θα δημιουργήσουν οι ισχυροί της μπάλας, θα έχει ένα φορμάτ ικανό να εξασφαλίζει στο μέσο ευρωπαίο θεατή πολλά παιχνίδια μεταξύ των ισχυρών, κατά τη διάρκεια της σεζόν. Τονίζουν βέβαια, σε όλους τους τόνους, ότι δεν προτίθενται να αποχωρήσουν από τα εθνικά πρωταθλήματα, γιατί γνωρίζουν ότι οι φίλαθλοι, ειδικά στην Αγγλία, λατρεύουν να βλέπουν τις εγχώριες διοργανώσεις τους και τις μάχες των ομάδων τους εντός συνόρων. Είναι προφανές ότι το εγχείρημα, του οποίου το φορμάτ μπορείτε να βρείτε με μία εύκολη αναζήτηση στο διαδίκτυο έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με την αύξηση των κερδών για τα ταμεία των συλλόγων και δεν αφορά την οποιαδήποτε προώθηση του αθλήματος. 

Ο έμμεσος ή άμεσος εκβιασμός των μεγάλων προς την UEFA, όπως ήταν λογικό έφερε και τις ανάλογες αντιδράσεις. Η ευρωπαϊκή ομοσπονδία έχοντας στο πλευρό της τις εθνικές ομοσπονδίες, αλλά και τις λίγκες των χωρών στις οποίες ανήκουν οι δώδεκα, απάντησε με σκληρό τρόπο λέγοντας ουσιαστικά ότι οι συμμετέχοντες θα αποβληθούν από κάθε διοργάνωση σε εθνικό, ευρωπαϊκό ή παγκόσμιο επίπεδο, οι δε ποδοσφαιριστές τους ενδέχεται να μην έχουν το δικαίωμα να εκπροσωπούν πια τις εθνικές τους ομάδες. Με λίγα λόγια τους λέει δηλαδή, ότι φτιάξτε το πρωτάθλημά σας και παίξτε μόνο σε αυτό, 

Κάπου εδώ όμως ξεκινάει και η υποκρισία της UEFA.  Η τελευταία παράγραφος της ανακοίνωσής της, στην οποία τονίζει ότι με αυτό το project όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο θα χάσουν το ενδιαφέρον τους ή όπως αναφέρει σε άλλο σημείο της ανακοίνωσής της το κυνικό αυτό εγχείρημα που βασίζεται στο ιδιωτικό συμφέρον λίγων έρχεται αντιμέτωπο με την αλληλεγγύη που ζητάει η κοινωνία σήμερα περισσότερο από ποτέ, μοιάζουν ως προσπάθεια απενεχοποίησης των δικών της πρακτικών. Ποια αλληλεγγύη προς τους μικρότερους, όταν εδώ και χρόνια στο βωμό του κέρδους το Champion's League και λιγότερο το Europa League έχουν μετατραπεί σε κύπελλα των ολίγων; Ποια αγάπη για το ποδόσφαιρο όταν με τις πρακτικές της αυτές έχει στερήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το κύριο χαρακτηριστικό που έκανε τον κόσμο να αγαπήσει το ποδόσφαιρο και να το κάνει το λαοφιλέστερο σπορ, την έκπληξη; Μήπως η δημιουργία του Conference League είναι η απόλυτη απόδειξη ότι στα κλιμάκια της UEFA αντιλαμβάνονται ότι εάν δεν δώσουν και την ελπίδα στο μικρό να πετύχει κάτι, το ενδιαφέρον θα τελειώσει;

Αυτό που δεν καταλαβαίνουν, για διαφορετικούς λόγους βέβαια, οι δύο πλευρές είναι ότι άλλο τα γεμάτα ταμεία και άλλο οι γεμάτες καρδιές. Τα ταμεία των συλλόγων μπορεί να ξεχειλίσουν από ευρώ, όμως όσοι γνωρίζουν από ψυχολογία μπορούν να διαβεβαιώσουν ότι αυτό το γεγονός δεν βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την καρδιά ενός φιλάθλου γεμάτη χαρούμενα συναισθήματα για μια νίκη ή επιτυχία και λύπη για μια ήττα ή μια αποτυχία. Οι σύλλογοι μεγάλωσαν και θα παραμείνουν μεγάλοι μέσω της αλληλεπίδρασής τους σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Η πιθανή αποσύνδεση των συλλόγων από τα εθνικά τους πρωταθλήματα θα ισοδυναμεί με καταστροφή για το ίδιο το άθλημα. Το πόσο σοβαρό είναι το συγκεκριμένο θέμα φαίνεται από το γεγονός ότι άμεσα τοποθετήθηκαν ηγέτες ευρωπαϊκών κρατών, όπως ο Πρόεδρος Μακρόν ή ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας Μπόρις Τζόνσον, αλλά και από το γεγονός ότι στα μεγάλα ειδησεογραφικά μέσα φιγουράρει πάνω ακόμα και από τις αναφορές για την πανδημία. 

Το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο βρίσκεται μπροστά σε ένα εξαιρετικά κρίσιμο σταυροδρόμι. Η δύναμη για να παραμείνει ζωντανό είναι στα χέρια των φιλάθλων. όσες κυρώσεις κι αν επιβάλει η UEFA σε ομάδες και παίκτες, από την στιγμή που αυτές έχουν στο μυαλό τους μόνο το κέρδος δεν θα μετρήσει. Ο κόσμος όμως μπορεί να αλλάξει την κατάσταση. Η αλήθεια είναι ότι ήδη υπάρχουν μεγάλες αντιδράσεις στα φόρουμ των οπαδών των ανωτέρω συλλόγων, αφού κανείς δεν θέλει να δει την ομάδα του αποκομμένη από τις εγχώριες μάχες. Όλοι γουστάρουν να βλέπουν μεγάλα ευρωπαϊκά ντέρμπι, αλλά λατρεύουν τις μάχες εντός των τειχών και τους εθνικούς τίτλους. Οι πρώτοι τριγμοί πάντως στην κίνηση, φαίνεται να έρχονται από την Γιουβέντους, η οποία είναι και από τους βασικούς συντελεστές της κίνησης, αφού με ανακοίνωσή της προς τους μετόχους της εταιρείας φροντίζει να ξεκαθαρίσει ότι δεν μπορεί να διασφαλίσει ότι το project θα υλοποιηθεί με επιτυχία ή να προβλέψει τον ακριβή χρόνο υλοποίησης. Τονίζει δε, ότι δεν διαθέτει επαρκή στοιχεία να τους παρουσιάσει για τον αντίκτυπο της European Super League στα χρηματοοικονομικά δεδομένα του συλλόγου και στην απόδοση αυτών.