ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΟΡΤΑ & ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «TOP GIRLS» ΤΗΣ CARYL CHURCHILL ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΘΩΜΑ ΜΟΣΧΟΠΟΥΛΟΥ

της Λίλας Παπαπάσχου

Το Θέατρο Πόρτα είναι ένας από τους πιο σημαντικούς και συνεπείς καλλιτεχνικά αθηναϊκούς θεατρικούς χώρους, παρουσιάζοντας πάντα προσεγμένες παραστάσεις, ιδιαίτερα δημοφιλείς στο κοινό, όπως το θρυλικό πλέον «Σκλαβί» της Ξένιας Καλογεροπούλου που έχει γράψει τη δική του ιστορία και επαναλαμβάνει την επιτυχημένη του πορεία σε μια νέα σκηνική εκδοχή, εφάμιλλης αισθητικής και ουσίας με την παλαιότερη παράσταση που αποτελεί πλέον σημείο αναφοράς.
 
Μια τέτοια περίπτωση, ποιοτικής – και ταυτόχρονα γνήσια ψυχαγωγικής - καλλιτεχνικής δημιουργίας, είναι και η παράσταση «TOP GIRLS» που παρακολουθήσαμε λίγες μέρες μετά από την πρεμιέρα της στις 2/11, στο πάντα φιλόξενο θέατρο της Μεσογείων. Το διάσημο θεατρικό έργο της Caryl Churchill, που μπορεί να πρωτοανέβηκε το 1982, αλλά μοιάζει σαν να γράφτηκε χθες, συναντά τη σκηνοθετική μαεστρία του Θωμά Μοσχόπουλου και μέσα από τρεις άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους θεατρικές πράξεις (που χωρίζονται με ολιγόλεπτα διαλείμματα) φωτίζεται η διαχρονική αγωνία της γυναίκας να υπάρξει ως αυτόφωτη προσωπικότητα, διαφυλάσσοντας τη θηλυκότητά της και διεκδικώντας επί ίσοις όροις τα δικαιώματά της, σε έναν κόσμο φτιαγμένο από άντρες, για άντρες. Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι;
 
Ο καταξιωμένος δημιουργός που εδώ και πολλά χρόνια ξεχωρίζει με τις ανατρεπτικές προτάσεις του, παρουσιάζει φέτος μία παράσταση απενοχοποιημένα διασκεδαστική και ταυτόχρονα διεισδυτική και επίκαιρη, χρησιμοποιώντας την ευφρόσυνη γραφή της σπουδαίας βρετανίδας συγγραφέα, για να μιλήσει για δομικά γυναικεία θέματα, που ενώ σε μία πρώτη ανάγνωση μπορεί να φαίνονται παρωχημένα, παραμένουν επίκαιρα και δυστυχώς ανεπίλυτα στο διηνεκές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα – μεταξύ διαφόρων άλλων δυσάρεστων περιστατικών - να καταγράφεται παγκοσμίως η ραγδαία και ανησυχητική αύξηση της βίας κατά των γυναικών, που μοιραία οδηγεί σε εξίσου ακραίες συμπεριφορές και παρωχημένη συνθηματολογία, γεννώντας υπεραπλουστευμένα κινήματα  τύπου «MeToo» (κι άλλων παρόμοιων…), τα οποία λειτουργούν μεν επικοινωνιακά, αλλά μακροπρόθεσμα αποπροσανατολίζουν την κοινή γνώμη από τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος και άθελά τους (ή εσκεμμένα...) υποβαθμίζουν τη σοβαρότητα των γυναικείων αιτημάτων .

Επτά από τις καλύτερες  ηθοποιούς της γενιάς τους αντιμέτωπες με το ρόλο της γυναίκας διαχρονικά, παγκόσμια και...οικουμενικά!

Τους πολυδιάστατους, κωμικοτραγικούς, συμβολικούς και ταυτόχρονα ιντριγκαδόρικους ρόλους του έργου κλήθηκαν να ερμηνεύσουν επτά από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς τους, οι οποίες με βάση όσα είδαμε, βιώσαμε και συν-αισθανθήκαμε, όχι απλά επιβεβαιώνουν τον τίτλο τους, αλλά υπερβαίνουν τον εαυτό τους, καταθέτοντας αριστουργηματικές ερμηνείες δουλεμένες μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, λειτουργώντας άριστα ως ομάδα, αλλά και αναδεικνύοντας τις λεπτές αποχρώσεις και τις ξεχωριστές ποιότητες του κάθε ρόλου με συγκινητική προσήλωση και αίσθηση του μέτρου.
 
Με τη δυναμική, «ψυχρή» καριερίστα Marlene της περίφημης Αλεξίας Καλτσίκη, να ξετυλίγει το νήμα μίας ιστορίας που καταργεί το χρόνο και τον χώρο και εκκινεί από τα βάθη των αιώνων για να φτάσει λίγο πριν από το δικό μας σήμερα (το οποίο η διορατική συγγραφέας είχε διαβλέψει ότι δεν θα διαφέρει και πολύ απ’ όσα βιώνουμε στις μέρες μας) και τις εκπληκτικές Μαρία Καβογιάννη/Ιζαμπέλα Μπερντ/Τζόις/Κυρία Κιντ, Αλεξάνδρα Αϊδίνη/Κυρία Νύτζο/Ουίν, Βίκυ Βολιώτη/Πάπισσα Ιωάννα/Λουίζ, Ευδοκία Ρουμελιώτη/Γκριζέλντα/Τζανίν/Γουίν,Ειρήνη Μακρή/Σερβιτόρα/Κιτ/Σώνα & Άλκηστις Πολυχρόνη/Χαζό Γκρέτα/Άντζι  να την ακολουθούν σε αυτό το ταξίδι αυτογνωσίας, αυτοκριτικής και αναστοχασμού πάνω στη θέση της γυναίκας, περιπλανηθήκαμε μαζί τους σε διαφορετικές ηπείρους, διαφορετικούς πολιτισμούς, διαφορετικές κουλτούρες για να καταλήξουμε στο τέλος στην Αγγλία της δεκαετίας του ΄80 και να παρακολουθήσουμε μία από τις ωραιότερες σκηνές που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στο θέατρο, η οποία κορυφώθηκε σε ένα εξαγνιστικό φινάλε (ένα masterclass υποκριτικής από τη Μαρία Καβογιάννη και  την Αλεξία Καλτσίκη με τη νεότερη Άλκηστη Πολυχρόνη να στέκεται δίπλα τους επάξια).

Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης...

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος και οι επτά «μούσες» του, ξεκινώντας τη σκηνική τους αφήγηση με μια ονειρική πρώτη σκηνή όπου ιστορικοί και διάσημοι μυθοπλαστικοί γυναικείοι χαρακτήρες καταθέτουν κατά τη διάρκεια ενός εστέτ δείπνου με μεταφυσικές προεκτάσεις, τις ιστορικά διαφορετικές πτυχές του ζητήματος της κοινωνικής θέσης των γυναικών, μας μεταφέρουν στη συνέχεια στο χρόνο συγγραφής του έργου, τα «τιμημένα» ΄80’s δηλαδή, για να παρακολουθήσουμε τα παιχνίδια εξουσίας των σύγχρονων εργαζόμενων γυναικών, που φορούν βάτες, ογκώδη και φανταχτερά κοσμήματα, αυστηρά ταγέρ κλπ, χρησιμοποιώντας τον συγκεκριμένο εργασιακό χώρο που σκοπό έχει την ανεύρεση εργασίας σε γυναίκες, ως εφαλτήριο για μία εφ’ όλης της ύλης συζήτηση πάνω στο τί καθιστά τελικά ισχυρή μια γυναίκα, αλλά και συνδέοντας δραματουργικά το δεύτερο με το τρίτο μέρος της παράστασης, όπου όλα ανατρέπονται, αποκαλύπτοντας οικογενειακά μυστικά, ματαιωμένα όνειρα και χρόνια απωθημένα...
 
Αλήθεια, πόσο μεγάλη είναι η απόσταση από τον ποιητικό σουρεαλισμό που έφερε στο ίδιο τραπέζι την Ιζαμπέλα Μπερντ την Πάπισσα Ιωάννα, την Κυρία Νίτζο, την Γκριζέλντα, την Χαζό Γκρέτα και τη σιωπηλά παρούσα Σερβιτόρα έως την πεζή εργασιακή πραγματικότητα της εποχής του Θατσερισμού, της Wall Street και του άκρατου υλισμού, όπου οι ίδιες ηθοποιοί ενδύθηκαν τα κοστούμια των σύγχρονων αντανακλάσεων των προαναφερθέντων epic ηρωίδων; Πόσο ευτυχισμένες είμαστε οι σύγχρονες γυναίκες με τα επιτεύγματα μας Πόσο αλληλέγγυες είμαστε μεταξύ μας; Πόσο ελεύθερα εκφράζουμε τη σεξουαλικότητά μας; Καριέρα και μητρότητα συνδυάζονται; Τι συμβαίνει αν μια γυναίκα δεν είναι πλασμένη για την «κορυφή»; Πόσο επηρεάζουν οι εκάστοτε πολιτικές, θρησκευτικές και κοινωνικές συνθήκες τη διαμόρφωση διαφορετικών γυναικείων προτύπων;  Πόσο «ευνουχισμένοι» αισθάνονται οι άντρες απέναντι στη σύγχρονη, δυναμική γυναίκα που υπεραμύνεται της αυτάρκειάς της; 
 
Σε όλα τα παραπάνω (ενδεχομένως και σε πολλά ακόμη) καίρια ερωτήματα καλούνται να απαντήσουν όχι μόνον οι ηρωίδες του έργου, αλλά και όσοι πραγματικά επικοινώνησαν με την παράσταση που δημιούργησε με τόση φροντίδα, σεβασμό  και αγάπη προς όλες τις γυναίκες, top girls και μη, ο Θωμάς Μοσχόπουλος, αποσπώντας από τις ηθοποιούς του μοναδικές υποκριτικές στιγμές, που χρήζουν ειδικής μνείας.

Η  ταλαντούχα Άλκηστις Πολυχρόνη
​σε στιγμιότυπο από την παράσταση

Ξεκινώντας από την γάργαρη σαν το νερό ερμηνεία  της Αλεξάνδρας Αϊδίνη που κατάφερε, μεταξύ άλλων, να μιλήσει ελληνικά με ιαπωνική προφορά, ενσαρκώνοντας μία γυναίκα που από παλλακίδα του αυτοκράτορα γίνεται Βουδίστρια μοναχή, παραμένοντας εξίσου πειστική και ως η σύγχρονη εκδοχή της, συνεχίζοντας με την γεμάτη ρομαντισμό και νωχελικότητα σκιαγράφηση του μεσαιωνικού πορτραίτου της Γκριζέλντα από την πραγματικά εντυπωσιακή Ευδοκία Ρουμελιώτη, που μας εξέπληξε ευχάριστα με τη μεταμόρφωσή της σε κυνική, αλλά και απογοητευμένη γυναίκα καριέρας και προχωρώντας στη σαρωτική Βίκυ Βολιώτη, που ειδικά ως Πάπισσα Ιωάννα μας συνεπήρε με τον ορμητικό της μονόλογο, για να καταλήξουμε στις δύο νεότερες και πολύ ταλαντούχες  Άλκηστη Πολυχρόνη και Ειρήνη Μακρή που υποδύθηκαν με χειρουργική ακρίβεια και νεανικό ενθουσιασμό μια νέα γενιά γυναικών, που ονειρεύεται να ζήσει, να αγαπήσει, να γευτεί τις χαρές της ζωής, χωρίς απαραίτητα στο τέλος της διαδρομής να την περιμένουν αξιώματα, διακρίσεις, βραβεία…παιδιά…
 
Υποκλινόμαστε στην ευρύτατη ερμηνευτική γκάμα μίας ηθοποιού του μεγέθους της κυρίας Καβογιάννη, που δεν διστάζει να τσαλακωθεί ερμηνεύοντας με άνεση και διαπεραστική αμεσότητα τρεις εντελώς διαφορετικούς γυναικείους χαρακτήρες που όλοι όμως συγκλίνουν – από διαφορετική οδό ο καθένας -  σε μία αξιοθαύμαστη γυναίκα που δεν λάμπει, αλλά είναι…χρυσός.  Όσο για την Αλεξία Καλτσίκη, ένα είναι σίγουρο: πως ο Θωμάς Μοσχόπουλος δεν μπορούσε να κάνει πιο ιδανική επιλογή για το ρόλο της «σιδηράς κυρίας», που η «πανοπλία» της έχει αρχίσει να σκουριάζει και να τρίζει, κρύβοντας κάτω από την καλογυαλισμένη αυτοπεποίθησή της, τους ίδιους φόβους, τις ίδιες ανασφάλειες και την ίδια επιτακτική ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί, όπως κάθε άλλη γυναίκα, όπως κάθε άνθρωπος ανά τον πλανήτη.
 
Η εικαστική προσέγγιση της παράστασης είναι εξίσου ενδιαφέρουσα με την πλοκή της και στην εύστοχη απεικόνιση των διαφορετικών χωροχρονικών πλαισίων της συντέλεσαν καθοριστικά τα περίτεχνα και καλοφτιαγμένα κοστούμια της Κλαιρ Μπρέισγουελ, τα ευέλικτα και λειτουργικά σκηνικά της Ευαγγελίας Θεριανού  και οι ατμοσφαιρικοί φωτισμοί του Νίκου Βλασόπουλου, που προσέδωσαν στις δυνατές εικόνες της παράστασης ένταση και βάθος, χαρίζοντας μας την αίσθηση ότι παρακολουθούμε πίνακες ζωγραφικής που εναλλάσσονται για να μας αποκαλύψουν διαφορετικές τεχνοτροπίες πάνω στο ίδιο θέμα. 

Το έργο έκανε πρεμιέρα στη Μεγάλη Βρετανία το 1982 απ’ το Royal Court Theatre,  ενώ παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1983, απ’ το Εθνικό Θέατρο. Παράλληλα με το θέατρο Πόρτα παρουσιάζεται αυτήν την περίοδο στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου (2019) και κλείνοντας αξίζει να αναφέρουμε, ότι το πολυσυζητημένο και επαναστατικό για την εποχή του “TOP GIRLS” της Caryl Churchill αποτελεί μια ωδή στο γυναικείο φύλο, προάγοντας τον φεμινισμό σε ένα πολύ ανώτερο επίπεδο, από αυτό του "να γίνουμε άνδρες στη θέση των ανδρών" κι εκεί κατά τη γνώμη μας έγκειται και η διαχρονική αξία και ομορφιά του.

Δύο κορυφαίες ηθοποιοί σε μία από τις πιο δυνατές σκηνές της παράστασης

TOP GIRLS
της Caryl Churchill
Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος
Από 2 Νοεμβρίου 2019
 
Teaser: https://bit.ly/2VlIMzi.
 
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος      
Κοστούμια: Κλαιρ Μπρέισγουελ   
Σκηνικά: Ευαγγελία Θεριανού     
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Ρωμανός Μαρούδης
Βοηθός σκηνογράφου: Έλλη Παπαδάκη
Βοηθός ενδυματολόγου: Σοφία Βάσο
Γραφιστική επιμέλεια: Μάριος Γαμπιεράκης - Χρυσούλα Κοροβέση [mavra gidia]
Φωτογραφίες-trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας
Διεύθυνση παραγωγής: Αναστασία Καβαλλάρη
Γραφεία Τύπου & Επικοινωνίας: Ανζελίκα Καψαμπέλη (STEFI & Lynx PRODUCTIONS) - Ελεάννα Γεωργίου (θέατρο ΠΟΡΤΑ)
Μια παραγωγή της Stefi Productions - Γιάννης Μ. Κώστας σε συμπαραγωγή με το θέατρο ΠΟΡΤΑ.
 
ΠΑΙΖΟΥΝ 
Μαρία Καβογιάννη, Αλεξάνδρα Αϊδίνη, Βίκυ Βολιώτη, Αλεξία Καλτσίκη, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Ειρήνη Μακρή, Άλκηστις Πολυχρόνη
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ
Τετάρτη 20.00
Πέμπτη-Παρασκευή-Σάββατο: 21.00
Κυριακή: 19.00
 
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ
ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ Κάθε Πέμπτη 12€
 
Τετάρτη 
17 ευρώ-Κανονικό
15 ευρώ-Φοιτητικό & άνω των 65
12 ευρώ-Ανέργων
Πέμπτη-Παρασκευή
15 ευρώ-Κανονικό
12 ευρώ-Φοιτητικό και άνω των 65
10 ευρώ-Ανέργων
Σάββατο-Κυριακή
20 ευρώ-Κανονικό
15 ευρώ-Φοιτητικό & άνω των 65
12 ευρώ-Ανέργων

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ:
https://bit.ly/2YYNmos
viva.gr, 11876, SevenSpots, Reload Stores, WIND, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Αθηνόραμα, Viva Kiosk, Yoleni’s