Τα talent shows χάνουν το...ταλέντο τους σιγά σιγά

γράφει ο Alex Ηλιάδης

Όπως (μπορεί να) φαντάζεστε, τα talent shows που σχετίζονταν με μουσική και τραγουδιστές, μου τραβούσαν πάντα την προσοχή. Όχι γιατί πίστευα ποτέ, πως θα δω την πραγματική δυνατότητα οποιουδήποτε τραγουδιστή. Αφενός, όπως μου έχει πει ο Πάνος Κιάμος σε παλιά μας συνάντηση, «παρακολουθούμε την προσπάθεια των παιδιών αυτών, να βγάλουν ένα τραγούδι την εβδομάδα. Με αυτόν τον ρυθμό, για να φτάσουν να κρατήσουν, έστω και μικρό κομμάτι από το πρόγραμμα ενός μαγαζιού, θα χρειαστούν 2-3 ζωές». Αφετέρου γιατί ήταν εμφανές ότι ποτέ δεν ένοιαζε τα κανάλια το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Ενδιαφέρον τους, ήταν η ατάκα, η κατινιά και το να παίζουν την επόμενη μέρα σε κάθε κουτσομπολίστικη ενότητα εκπομπής, κάθε lifestyle έντυπο και πάει λέγοντας. 

Τι να περιμένει άλλωστε κανείς, από ένα «star system» και ένα κοινό, το οποίο έκανε τον Παρασκευά, (συμμετέχοντα στα «Παρατράγουδα» της Αννίτας Πάνια), ανάρπαστο. Δεν κάνω πλάκα. Ο τύπος αυτός, κυκλοφόρησε τραγούδια, έκανε περιοδεία με εισιτήριο 15€-20€ και πουλούσε αυτόγραφα με 5€.

Κατάλαβα λοιπόν νωρίς, ότι στόχος τους, δεν ήταν το ταλέντο. Άλλωστε, πολλές φορές στις οντισιόν, οι κριτές / coaches, ή όπως αλλιώς λέγονταν σε κάθε περίπτωση, έλεγαν απροκάλυπτα σε κάποιους από τους υποψήφιους παίκτες, ότι τους έκοβαν ή τους περνούσαν, λόγω στυλ, ή εξωτερικής εμφάνισης, αφήνοντας μας να αναρωτιόμαστε γιατί ο κριτής δεν πήγε να παραστήσει τον ειδικό στο GNTM.

Επίσης δεν κατάλαβα ποτέ, την επιμονή του «συστήματος» στο να πρέπει να τραγουδούν όλοι τα πάντα, ανεξάρτητα από τις δυνατότητές τους, τις επιλογές τους ή την προσωπικότητά τους. Σαφώς η επιμονή ήταν μονόπλευρη και αφορούσε την απαίτηση όλοι να τραγουδούν και ελληνικά. Το να τραγουδούν όλοι και ξένα δεν τους αφορούσε. Γιατί λοιπόν ζητάμε σε έναν ροκ τραγουδιστή να πει Γονίδη, αλλά όχι σε έναν λαϊκό τραγουδιστή, να πει Queen; Γιατί δεν νοιάζεται ο coach αν θα ξεφτιλιστεί ο παίκτης του στην μία περίπτωση, αλλά τον καλύπτει να μην το πάθει στην άλλη;

Το τελευταίο διάστημα τα πράγματα έγιναν, ας πούμε, πιο δίκαια με το The Voice. Ένα talent show καλοστεκούμενο, με coaches που ήξεραν ως πού μπορούν να φτάσουν και πόσο σοβαρά πρέπει να το πάρουν. Ακούσαμε αξιόλογες φωνές, γνωρίσαμε ωραίους τραγουδιστές, «συναντήσαμε» επαρκείς καλλιτέχνες. Όλα αυτά λογικά άγχωσαν το κανάλι του Φαλήρου. Οι ιθύνοντες λοιπόν, φρόντισαν να μας γυρίσουν πιο πίσω και από το ξεκίνημα των talent show στην Ελλάδα με το House Of Fame.

Πολλοί είπαν ότι είναι το Fame Story, με άλλο όνομα. Διαφωνώ κάθετα. Διότι στο Fame Story, μπορεί να είδαμε καυγάδες από το πουθενά μεταξύ παικτών (βλ. Άσπα Τσίνα να έχει κάνει άνω-κάτω όλο το σπίτι και στη συνέχεια να καπνίζει ήσυχη το τσιγαράκι της, μην καταλαβαίνοντας την έκρηξη των υπολοίπων). Είδαμε τον Παναγιώτη Χατζηστεφάνου να καταφέρεται ενάντια στους πάντες, γιατί (νόμιζε ότι) μπορεί. Είδαμε να παρουσιάζουν η Τατιάνα Στεφανίδου και να είναι στην κριτική επιτροπή η Δάφνη Μπόκοτα. Στον αντίποδα όμως, είδαμε να το παρουσιάζει η Ναταλία Γερμανού. Συναντήσαμε στην κριτική επιτροπή, τους Αντώνη Βαρδή, Χρήστο Δάντη και Καίτη Γαρμπή.

Δεν καταλαβαίνω γιατί να κάνει βήματα προς τα πίσω η τηλεόραση. Θα απαντήσουν πολλοί, «γιατί πουλάει το reality». Σύμφωνοι. Αλλά στο Survivor και στο Nomads που είναι επιβίωση. Όχι στο Master Chef και στο House Of Fame, που δημιουργήθηκαν με σκοπό να εντοπιστούν άνθρωποι με συγκεκριμένα ταλέντα. Αν οι ιθύνοντες των καναλιών, κατανοούν βάσει των στοιχείων που έχουν, πως δεν θα προχωρήσει τίποτα αποκλειστικά και μόνο με τη μαγειρική, το τραγούδι, ή οποιοδήποτε άλλο ταλέντο, ας αγοράσουν ό,τι format επιβίωσης υπάρχει. Αλλά ας μην μπλέκουμε τα πράγματα.

Δε θέλετε άλλα reality επιβίωσης κύριοι των καναλιών; Δεν θέλετε καθαρά talent show; Δείτε στο BBC. Έχει τη λύση για εσάς.

Συγκεκριμένα το BBC, αγόρασε ένα Κορεάτικο format, που περισσότερο φέρνει σε τηλεπαιχνίδι, αλλά έχει τραγουδιστές και ειδικούς, οι οποίοι καλούνται να βοηθήσουν τον παίκτη. Είναι πάντως, τουλάχιστον πιο ειλικρινές, από αυτό που μας παρουσιάζει η τηλεόραση του ΣΚΑΪ...

Λέγεται, I Can See Your Voice.

Το setting-up του είναι παρόμοιο με το Guess My Age. Κάθε παίκτης, καλείται να καταλάβει αν κάποιος είναι καλός τραγουδιστής, από πολλά πράγματα. Όχι όμως από τη φωνή του.

Αν κάποιος μας διαβάζει από τον όμιλο ΣΚΑΪ, σκεφτείτε να αγοράσετε αυτό το format, αντί να πάτε το House Of Fame σε δεύτερη σεζόν. Θα βγάλει περισσότερο χιούμορ και τουλάχιστον θα είναι πιο ειλικρινές.

Το πρώτο επεισόδιο έπαιξε στο BBC στις 10 Απριλίου και μπορείτε να το δείτε εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=tne_Pneb_G8