ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «SUPER SUPPER: A TITLE IN ENGLISH FOR NO ACTUAL REASON»

26/3/2018

της Λίλας Παπαπάσχου

Η άκρως καυστική διάθεση του Γρηγόρη Χατζάκη δημιουργού/ηθικού αυτουργού αυτής της τόσο ασυνήθιστα αστείας αλλά και απόλυτα δραματικής παράστασης φαίνεται ήδη από τον τίτλο της, που μιλάει για όλα αυτά που «ήταν τόσο μικρά μα που ρίχναν σκιά για να μοιάζουν παλάτια» που λέει και το τραγούδι. Ή αλλιώς για όλα αυτά που καθημερινά επαναλαμβάνουμε χωρίς ιδιαίτερο νόημα, θεωρώντας ο καθένας για τον εαυτό του, πως είναι άκρως σημαντικά και πως επηρεάζουν τον μικρόκοσμό μας και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον μας σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, από αυτόν που πραγματικά συμβαίνει.

Ο Γρηγόρης Χατζάκης έχοντας στη διάθεση του δύο εξαιρετικά έμπειρους και καταξιωμένους ηθοποιούς, με αξιοζήλευτες περγαμηνές στην κωμωδία, την πάντα απολαυστική Ελένη Γερασιμίδου και τον ταλαντούχο Αντώνη Ξένο, αλλά και το νεότερο - εξίσου γνωστό και δημοφιλή - Χάρη Ασημακόπουλο (ο οποίος δίνει ένα πραγματικό υποκριτικό ρεσιτάλ σε έναν μονόλογο που κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει) αλλά και την υπέροχη Αγγελική Ξένου στο ρόλο της μοναχοκόρης αυτής της «παράξενης» οικογένειας μικροαστών υπερηρώων, κατάφερε να παρουσιάσει μία ξεκαρδιστική μεν, μα και πικρή σάτιρα για την ελληνική οικογένεια και τις εγγενείς παθογένειες της, χωρίς να αφήσει απ’ έξω μια ολόκληρη κοινωνία (έναν ολόκληρο κόσμο!) που «βυθίζεται» μέσα στον μικροαστισμό της, πιστεύοντας μάλιστα πως είναι πολύ...μπροστά....

Τα τρία μέλη της οικογένειας, στην καθημερινότητα της οποίας μας έβαλε από την «κλειδαρότρυπα» ο Γρηγόρης Χατζάκης υπογράφοντας το κείμενο και την σκηνοθεσία ξυπνούν μαζί, πίνουν το καφέ τους μαζί (με τον κάθε καφέ να συμβολίζει και από ένα διαφορετικό ηλικιακό και πολιτισμικό "στάτους") βάζουν και βγάζουν μαζί τις ρόμπες τους που από κάτω κρύβουν τις μπέρτες τους και φυσικά τις εντυπωσιακές υπερδυνάμεις τους, που τους βοηθούν να ολοκληρώσουν με επιτυχία τις εντελώς κοινότοπες και μικροαστικές αποστολές τους. Με αυτό το εύστοχο σκηνοθετικό εύρημα της αντίφασης μεγαλείου-ασημαντότητας, το οποίο υπηρέτησαν και οι τρεις ηθοποιοί που συναποτελούν την "ιερή ελληνική οικογένεια" με ερμηνευτική συνέπεια και σχεδόν νατουραλιστική σκηνική απεικόνιση, ο σκηνοθέτης της παράστασης "ειρωνεύεται" μια καθημερινότητα στην οποία, λίγο έως πολύ, όλοι έχουμε πέσει θύματα καταπλακώνοντας κάτω από τη ρουτίνα, τον άκρατο υλισμό και τις καθημερινές μας "μικρότητες" τις πραγματικές μας επιθυμίες, τα βαθύτερα όνειρα και τις προσωπικές μας ανάγκες.

Η αγαπημένη Ελένη Γερασιμίδου ως μία γνήσια Ελληνίδα υπερ-μητέρα και υπερ-νοικοκυρά

Την ήσυχη και τακτοποιημένη μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια οικογενειακή ζωή της φοβερής και τρομερής αυτής οικογένειας έρχεται να διαταράξει ένας άντρας αγνώστων λοιπών στοιχείων. Το μόνο που μαθαίνουμε για αυτόν είναι πως πρόκειται για τον"κακό" (κάθε ιστορία με υπερήρωες έχει τον κακό της που πρέπει πάση θυσία να κατατροπωθεί). Ο Χάρης Ασημακόπουλος κρύβει κι εκείνος κάτω από το comme il faut πουκάμισό του, το δικό του "σούπερ" μυστικό, με το Γρηγόρη Χατζάκη να μας κλείνει το μάτι για μία ακόμη φορά, αποσπώντας το σκωπτικό μας γέλιο.

Ομολογώ - και ντρέπομαι που το λέω αλλά είναι αλήθεια - ότι γνώριζα τον εξαιρετικά ταλαντούχο ηθοποιό κυρίως μέσα από την τηλεοπτική του πορεία (κάπως παράδοξο αυτό αν σκεφτεί κανείς ότι η σχέση μου με το εν λόγω μέσο είναι από περιορισμένη έως ανύπαρκτη παρόλα αυτά τον κ. Ασημακόπουλο τον θυμάμαι να πρωταγωνιστεί σε πολλά και επιτυχημένα τηλεοπτικά σήριαλ).και πραγματικά έμεινα άφωνη με την υποκριτική του δεινότητα, αλλά και τον τρόπο που κατάφερε να μαγνητίσει τους θεατές που τον παρακολουθούσαν απόλυτα σιωπηλοί και συγκεντρωμένοι να αφηγείται μία εξίσου ασήμαντη και τετριμμένη ημέρα από τη ζωή του, αποσπώντας το αυθόρμητο γέλιο του κοινού και εντείνοντας την ήδη φορτισμένη -κωμικοτραγική- ατμόσφαιρα.

Ελένη Γερασιμίδου και Χάρης Ασημακόπουλος σε ένα κωμικό κρεσέντο που θα σας καθηλώσει...

Η παράσταση "Super Supper: A title in English for no actual reason" τα έχει όλα. Το κυρίαρχο αρσενικό/πατέρα/Αντώνης Ξένος, την αρχετυπική μαμά/νοικοκυρά-Ελένη Γερασιμίδου, την καλ(κ)ομαθημένη κόρη/Αγγελική Ξένου, που αδυνατεί να απογαλακτιστεί, αν και καμώνεται την cool της παρέας, τον άγνωστο εισβολέα/Χάρη Ασημακόιπουλο, που θα μπορούσε να είναι ο συγγενής, ο φίλος, ο συνάδελφος, ο γείτονας, οποιοσδήποτε τέλος πάντων δεν ανήκει στο "σκληρό" πυρήνα της οικογένειας.

Κι όλοι αυτοί οι τόσο οικείοι χαρακτήρες/ρόλοι ασφυκτιούν μέσα στα "δεσμά" τους, άσχετα αν αυτά στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι καμωμένα "με και από" μεγάλη αγάπη. Η αγάπη - σε όλες τις μορφές και εκφάνσεις της - χρειάζεται και οξυγόνο για να αναπνέει. Κάτι που συχνά δεν συμβαίνει στους κόλπους της ελληνικής οικογένειας (όχι ότι αλλού δεν ισχύει το ίδιο), παράγοντας "νευρωτικούς" γονείς και "ευνουχισμένα" παιδιά.

Πέρα όμως και πάνω απ' όλα η παράσταση με τον ευρηματικό τίτλο και την ευφάνταστη σκηνοθετική προσέγγιση, την οποία απογείωσαν οι ερμηνείες των τεσσάρων πρωταγωνιστών της, αλλά και η σκηνογραφική και ενδυματολογική προσέγγιση της Ζωής Αρβανίτη σε συνδυασμό με την "υπερβατική" μουσική του Βύρωνα Κατρίτση και τα "ζωώδη" ηχητικά εφέ με τη φωνή του πολυτάλαντου Χρήστου Καπενή, αποτελεί ένα ευφυέστατο κοινωνικοπολιτικό σχόλιο, πάνω στην "αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι" και την αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου να λειτουργεί μέσα σε κάποια προκαθορισμένα όρια και νόρμες, προκειμένου να μη χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα, αφού οτιδήποτε "άγνωστο" προς αυτόν έχει εκπαιδευτεί να το αντιμετωπίζει ως εχθρικό και εν δυνάμει επικίνδυνο.

Πέρασα πολύ όμορφα στο θέατρο Από Κοινού, γέλασα, ψυχαγωγήθηκα επί της ουσίας και ανακάλυψα (έστω και κάπως όψιμα) έναν ακόμη αξιόλογο χώρο στην Αθήνα που αξίζει τον κόπο να εντάξετε στο πρόγραμμα σας (ξέρω πως δέχεστε έναν καταιγισμό πληροφοριών και η αλήθεια είναι πως έχουμε κι εμείς ευθύνη για την όσο το δυνατόν ευρύτερη και αντικειμενικότερη ενημέρωσή σας) για να ανακαλύψετε με τη σειρά σας ότι ορισμένα "διαμάντια" κρύβονται και σε λιγότερο 'glamorous" χώρους, που έχουν δημιουργηθεί με πολύ μεράκι από ανθρώπους που γνωρίζουν και αγαπούν το θέατρο και δεν υστερούν σε τίποτα από τους αντίστοιχους...must see...και τα συναφή...

Συντελεστές:
Κείμενο -Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Χατζάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: Ζωή Αρβανίτη
Μουσική: Βύρων Κατρίτσης
Γραφιστική Επιμέλεια: Michelangelo Bevilacqua
Β. Σκηνοθέτη: Κική Μπαρμπαβασίλογλου
Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης

Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):
Ελένη Γερασιμίδου
Αγγελική Ξένου
Αντώνης Ξένος
Χάρης Ασημακόπουλος
Φωνές ζώων: Χρήστος Καπενής
Διάρκεια παράστασης: 75′

Το έργο Super Supper: a title in english for no actual reason του Γρηγόρη Χατζάκη ανεβαίνει στο Από Κοινού θέατρο, από τη Δευτέρα 5 Μαρτίου 2018.