ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΕΙΔΕ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ SKROW...ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΑ! ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «ΤΟ ΒΡΑΚΙ» ΤΟΥ ΚΑΡΛ ΣΤΕΡΝΧΑΪΜ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΜΑΡΙΛΙΤΑΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ

της Λίλας Παπαπάσχου

Μια πολύ ιδιαίτερη θεατρική συνθήκη ζήσαμε όσοι βρεθήκαμε  στο Θέατρο Skrow και στην μεταμεσονύχτια παράσταση «Το Βρακί», που είχε κάτι από τη λάμψη μιας επίσημης πρεμιέρας, σε συνδυασμό με τη ζεστασιά μιας παρέας φίλων που μοιράζονται ένα ξεχωριστό καλλιτεχνικό γεγονός. Στο κατάμεστο (παρ'όλη τη φρενίτιδα του κορωνοϊού) και πάντα φιλόξενο θέατρο στο Παγκράτι παρακολουθήσαμε παρουσία πολλών επωνύμων, μια άκρως ψυχαγωγική παράσταση που κάτω από την κωμική της επίφαση κρύβει πολλά επίπεδα ανάγνωσης, αναδεικνύοντας διαχρονικές παθογένειες των ανθρώπινων κοινωνιών.
 
Η θεατρική ομάδα Zero Gravity, μετά τα επιτυχημένα Σκακιστική Νουβέλα και Ένα Φεγγάρι για τους Καταραμένους, παρουσιάζει την ξεκαρδιστική πολιτική φάρσα (γραμμένη το 1911) του «αιρετικού» Γερμανού συγγραφέα Καρλ Στερνχάϊμ,  γνωστού και ως "Γερμανός Μολιέρος",  σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα και δραματουργική επεξεργασία/σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου, χρησιμοποιώντας το έργο ως ένα πρώτης τάξεως όχημα για να θίξει τα κακώς κείμενα της ανθρωπότητας στο διηνεκές. Το έργο με τον προβοκατόρικο τίτλο και τις πολύσημες αναφορές «τάραξε το νερά» όταν πρωτοπαίχθηκε στη Γερμανία, ενώ στην Ελλάδα το παρουσίασε για πρώτη φορά πριν από 20 χρόνια ο Γιάννης Χουβαρδάς, στο Θέατρο Αμόρε, σε μια παράσταση που έκανε αίσθηση στο αθηναϊκό κοινό.
 
Το προκλητικό έργο του Γερμανού συγγραφέα μιλάει με τρόπο καυστικό και ταυτόχρονα ντελιριακά αστείο για πανανθρώπινα θέματα που συνεχίζουν να μας απασχολούν (και θα μας απασχολούν και στο μέλλον), γιατί απ' ότι φαίνεται με βάση όσα πυροδότησε η πρόσφατη επικαιρότητα, ο άνθρωπος παραμένει το ίδιο υποκριτής, εγωιστής, μισαλλόδοξος, κυνικός, σκοταδιστής και ανίκανος να διαχειριστεί τις ατομικές και συλλογικές του ελευθερίες, με σεβασμό και αίσθημα ευθύνης απέναντι στον συνάνθρωπό του,
​
Η πολυτάλαντη Μαριλίτα Λαμπροπούλου, που τα τελευταία χρόνια έχει σκηνοθετήσει μερικές από τις πιο αξιόλογες παραστάσεις που έχουμε παρακολουθήσει στις αθηναϊκές σκηνές, αναλαμβάνει να καθοδηγήσει υποκριτικά πέντε χαρισματικούς ηθοποιούς που διαθέτουν εκτός από υποκριτική δεινότητα και μία έμφυτη σκηνική γοητεία. Με τις ερμηνείες τους μας μετέφεραν τον εξπρεσιονιστικό αέρα του έργου, εκφράζοντας παράλληλα την ιδιότυπη κωμική γλώσσα του με άνεση, ερμηνευτικό πάθος και μια ιδιάζουσα σωματικότητα, που συνδυάζει το γκροτέσκο με το ρεαλιστικό στοιχείο σε γερές, αλλά ισορροπημένες δόσεις.

Έχοντας ως δραματουργικό καμβά την ατυχή πτώση του εσωρούχου της νέας, όμορφης και μικροπαντρεμένης κυρίας Λουίζε Μάσκε κατά τη διάρκεια υπαίθριας εορταστικής εκδήλωσης, παρουσία του βασιλιά και κυρίως όσα τραγελαφικά επακολούθησαν, το σκανδαλώδες για την εποχή έργο του Κ. Στέρνχάϊμ ξεγυμνώνει με βιτριολικό χιούμορ την ανερχόμενη μεσαία τάξη και τους θιασώτες της.
 
Με πρωταγωνιστές τον έξαλλο σύζυγο της νεαρής καλλονής και ανώτερο δημόσιο υπάλληλο που τρέμει μήπως αμαυρωθεί η υπόληψή του, αλλά και διάφορους επίδοξους εραστές - αυτόπτες μάρτυρες της αποκάλυψης - που προφανώς σαγηνεύτηκαν από τα κάλλη της δεσποσύνης,  η οποία με τη σειρά της δεν θα μείνει ασυγκίνητη από την πολιορκία τους, η ευφυέστατη αυτή σάτιρα δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο εκθέτοντας εμμέσως πλην σαφώς και το υπέδαφος που εξέθρεψε τον ναζισμό μέσα στα σπίτια και στα μυαλά των καθημερινών απλών, «τίμιων», «νοικοκυρεμένων» και «ευυπόληπτων» πολιτών.

Ένα πεσμένο βρακί γίνεται η αφορμή για αλυσιδωτές αντιδράσεις, που θα ανατρέψουν τις ισορροπίες και θα αποκαλύψουν τα πρόσωπα πίσω από τα προσωπεία...

Υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της ικανής δημιουργού, οι ηθοποιοί Γιάννης Τσορτέκης, Ελίζα Σκολίδη, Στέλιος Παυλόπουλος, Ελπίδα Τοπάλογλου & Κωνσταντίνος Ζωγράφος, «κέντησαν» τους ρόλους τους επικοινωνώντας μεταξύ τους ουσιαστικά καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης και ακολουθώντας έναν ολοένα και αυξανόμενο σκηνικό ρυθμό, που κορυφώθηκε σε ένα ανατρεπτικό φινάλε, το οποίο έχοντας «ξεβρακώσει» τους πάντες, άφησε την «πέτρα του σκανδάλου» μόνη, ανικανοποίητη, γεμάτη πικρία και αναπάντητα…ερωτηματικά.
 
Ο έμπειρος και πάντα αποτελεσματικός Γιάννης Τσορτέκης ήταν εξαιρετικός ως ο ατιμασμένος κύριος Μάσκε, που περήφανα διατυμπανίζει ότι είναι γρανάζι του συστήματος και κόπτεται για την υπόληψή του την ίδια στιγμή που και ο ίδιος έχει λερωμένη τη φωλιά του ποικιλοτρόπως, βρίσκοντας μετά από μία κάπως μουδιασμένη έναρξη (η οποία ενδεχομένως να οφείλεται και στην ιδιαιτερότητα της μεταμεσονύχτιας παράστασης, σε συνδυασμό με την εγγύτητα των θεατών στη σκηνή ) τον ρυθμό του και παρουσιάζοντας μία ολοκληρωμένη ερμηνεία. Η ευειδής και πολλά υποσχόμενη Ελίζα Σκολίδη ήταν ένα χάρμα οφθαλμών, πείθοντας απόλυτα ως η ονειροπόλα, ακούσια αισθησιακή συμβία του, που πριν γίνει το «αντικείμενο του πόθου» ετερόκλητων χαρακτήρων, που την περιτριγυρίζουν σαν όρνεα, ήταν η καταπιεσμένη και απαξιωμένη σύζυγος ενός τυπικού «αρσενικού» ελπίζοντας σε μία καλύτερη ζωή, χωρίς ωστόσο να διαθέτει την πυγμή για να την διεκδικήσει.
 
Γοητευτικά σαρδόνιος ο Στέλιος Παυλόπουλος στο ρόλο του ακόρεστου και άστατου δανδή που αλλάζει «μούσες» όπως αλλάζει ιδεολογίες και πολιτικές απόψεις, ξεκαρδιστική και γεμάτη δολιότητα η στερημένη γεροντοκόρη της Ελπίδας Τοπάλογλου, που πλευρίζει το «ωραίο» με απώτερους σκοπούς και προς ίδιον όφελος. Αποκαλυπτικά καίριος ο νεαρός Κωνσταντίνος Ζωγράφος, που αδιαμφισβήτητα διαθέτει κωμική φλέβα, αλλά και μία συμπαθή φυσιογνωμία πολύ χρήσιμη στον συγκεκριμένο ρόλο, αφού ανέδειξε ιδανικά την αναπόδραστη μοίρα του φτωχού και αδύναμου ανθρώπου που μοιραία γίνεται έρμαιο στις αποφάσεις των ισχυρών, βιώνοντας τον κοινωνικό ρατσισμό (και αποκλεισμό...)

Οι ηθοποιοί Γιάννης Τσορτέκης, Ελίζα Σκολίδη, Στέλιος Παυλόπουλος, Ελπίδα Τοπάλογλου & Κωνσταντίνος Ζωγράφος σε πέντε απολαυστικές ερμηνείες που μας έκαναν να γελάσουμε με όσα είναι κανονικά για κλάματα!

Η Ιωάννα Αποστόλου επιμελήθηκε την κίνηση και σε συνεργασία με την Μαριλίτα Λαμπροπούλου, απελευθέρωσε τα σώματα των ηθοποιών μέσα από μία αυστηρή  κινητική φόρμα, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό, καθώς όλοι οι χαρακτήρες της παράστασης είχαν και εξατομικευμένα κινησιολογικά χαρακτηριστικά, με το πρόσωπο και το σώμα τους να διαθέτει πλαστικότητα και εκφραστικότητα, που αναδείχτηκε μέσα από ευφάνταστα tableau vivant και ρυθμικές εναλλαγές στα όρια της screw ball κωμωδίας, σε συνδυασμό με την γκροτέσκ εξωστρέφεια της Commedia dell Arte. Η μουσική του Κώστα Λώλου, ενίσχυσε σημαντικά το ρυθμό και την ένταση μεμονωμένων σκηνών, αλλά και την ευτράπελη χροιά μίας παράστασης που μιλάει με ύφος ανάλαφρο για πράγματα πολύ...βαριά.
 
Μέσα στο «ασφαλές» σπιτικό του κύριου Μάσκε, το οποίο αποτυπώθηκε έντεχνα στο καλαίσθητο σκηνικό της Θάλειας Μέλισσα, φορώντας τα πολύ όμορφα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα και φωτισμένοι υπόκωφα από την Κατερίνα Μαραγκουδάκη, οι πρωταγωνιστές της παράστασης πετάνε τις μάσκες και μας αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό, που μπορεί να μην μας αρέσει και πάρα πολύ, αλλά σίγουρα βρίσκει την αντιστοιχία του στον δικό μας μικρόκοσμο ή γιατί όχι, σε εμάς τους ίδιους.
 
Η Μαριλίτα Λαμπρόπουλου ηγήθηκε  μίας ομάδας αξιόλογων ηθοποιών και συντελεστών, για να μας παρουσιάσει μίας άκρως επίκαιρη παράσταση που τοποθετεί στο μικροσκόπιο τον άνθρωπο σε όλον τον μεγαλειώδη ξεπεσμό του, καταφέρνοντας να μας κάνει να γελάσουμε, την ίδια στιγμή που νιώθουμε ένα σφίξιμο στο στομάχι για όσα κωμικοτραγικά διαδραματίζονται στη σκηνή….και την καθημερινότητά μας.
 
Δεν ξέρω τι μέλλει γενέσθαι και αν τις επόμενες ημέρες μετά τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και διάφορους άλλους ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς θα κλείσουν και τα θέατρα και θα ανακοινωθεί γενικευμένη καραντίνα, αλλά σίγουρα οι ήρωες του Καρλ Στέρνχάϊμ, όπως και ο κορωνοϊός αποτελούν μία καλή αφορμή για ενδοσκόπηση και αναστοχασμό με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, ώστε αυτός ο κόσμος να πάει κάποια στιγμή μπροστά, χωρίς τόσες πολλές - και τόσο επώδυνες - ενδιάμεσες παλινδρομήσεις. 

"Το Βρακί" του Καρλ Στερνχάϊμ, σε μετάφραση Γιώργου Δεπάστα και δραματουργική επεξεργασία/σκηνοθεσία Μαριλίτας Λαμπροπούλου...λαγνεία, καταπιεσμένα πάθη, υποκρισία και ηθική παρακμή στο προσκήνιο με αφορμή ένα βρακί και μία κοινωνία σε πτώση

Συντελεστές

Συγγραφέας:
Καρλ Στέρνχαϊμ
Μετάφραση:
Γιώργος Δεπάστας
Δραματουργική Επεξεργασία/Σκηνοθεσία:
Μαριλίτα Λαμπροπούλου
Σκηνικά:
Θάλεια Μέλισσα
Κοστούμια:
Βασιλική Σύρμα
Σχεδιασμός Φωτισμών:
Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Επιμέλεια Κίνησης:
Ιωάννα Αποστόλου
Μουσική:
Κώστας Λώλος
Παραγωγή:
Zero Gravity
Βοηθός Σκηνοθέτη:
Χριστίνα Ματθαίου
​
Ηθοποιοί:
Γιάννης Τσορτέκης
Ελίζα Σκολίδη
Στέλιος Παυλόπουλος
Ελπίδα Τοπάλογλου
Κωνσταντίνος Ζωγράφος
​
*Η παράσταση είναι επιχορηγούμενη από  το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Πρεμιέρα:
Σάββατο, 25 Ιανουαρίου 2020
​
Παραστάσεις:
Κάθε Σάββατο στις 18:00  &
κάθε Κυριακή στις 21:00​
​​
Διάρκεια:
80 λεπτά
​
Εισιτήρια:
€13  Κανονικό
€10  Φοιτητικό 
€ 8   Ανέργων, ΑΜΕΑ