ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΌΧΙ ΆΛΛΟ SCORPIONS & ΠΥΞ ΛΑΞ!

του Χρήστου Σούτου

Πριν πάει ο νους σας στο κακό θα ήθελα να ξεκαθαρίσω δύο πράγματα. Πρώτον, πρόκειται για δύο συγκροτήματα, ειδικά οι Γερμανοί, που λατρεύω να ακούω. Δεύτερον, και τα δύο σχήματα έχουν αναμφίβολα, στο μέτρο που αντιστοιχεί στο καθένα, γράψει και συνεχίζουν να γράφουν ιστορία στην μουσική βιομηχανία και σκηνή. Μετά από τις παραπάνω απαραίτητες διευκρινήσεις και δηλώνοντας φαν του δόγματος του Τζιμάκου, δηλαδή όχι άλλο Νταλάρα, Πάριο και Αλεξίου, πάμε να πούμε ορισμένα πράγματα. Οι περιπτώσεις των Scorpions και των δικών μας Πυξ Λαξ, αν και με τη συχνότητα που έρχεται το γερμανικό ροκ γκρουπ στην Ελλάδα εύκολα σε λίγο καιρό θα μπορούν να αποκτήσουν την ελληνική ιθαγένεια και οικογενειακή μερίδα σε όποιο Δήμο της χώρας θελήσουν, μοιάζουν σε πολλά. 

Τόσο οι Γερμανοί όσο και οι Έλληνες συνάδελφοι τους αποτελούν σημεία αναφοράς στο μουσικό είδος που υπηρετούν. Οι Scorpions είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα και μακροβιότερα group της παγκόσμιας σκηνής, ενώ οι Πυξ Λαξ από την δεκαετία του ΄90 που έκαναν την εμφάνιση τους μέχρι και το 2004 που διαλύθηκαν, για πρώτη φορά, ήταν το πιο εμπορικό με διαφορά από δεύτερο συγκρότημα της εγχώριας μουσικής βιομηχανίας. Τόσο οι Γερμανοί όσο και οι Έλληνες διαλύθηκαν, ανακοίνωσαν αποχαιρετιστήριες περιοδείες οι μεν, συναυλίες οι δε και στη συνέχεια επανενώθηκαν παραπάνω από μια φορά, για να παρουσιαστούν μπροστά στο φανατικό τους κοινό. Ενδεικτικά αναφέρω ότι οι Scorpions το 2010 ανακοίνωσαν την τριετή περιοδεία τους με τίτλο "Farewell tour" για να βάλουν ένα ένδοξο και τιμημένο τέλος σε πενήντα και πλέον χρόνια καριέρας. Τώρα ότι βρισκόμαστε στο 2018 και το συγκρότημα συνεχίζει είναι φαντάζομαι άλλη κουβέντα. Ο δικοί μας Πυξ Λαξ από την άλλη διαλύθηκαν το 2004, επανενώθηκαν το 2011 για ένα επετειακό tour με σκοπό να τιμήσουν και τον Μάνο Ξυδούς, που είχε φύγει λίγο καιρό πριν από τη ζωή και πλέον εν έτη 2018 συνεχίζουν απτόητοι τις επετειακές τους εμφανίσεις αν την Ελλάδα.

Σαφέστατα και το πρόβλημα μου δεν είναι τα ταμεία που κάνουν στις συναυλίες τους οι εν λόγω καλλιτέχνες ή η απήχηση που συνεχίζουν να έχουν στο κοινό, ακόμα και σε ηλικίες που δεν τους γνώριζαν στην ακμή τους. Ούτε φυσικά ότι είναι "ανακόλουθοι" στις εξαγγελίες τους περί τελευταίων παραστάσεων και άλλων συναφών. Άλλωστε, αν το κοινό τους είχε γυρίσει την πλάτη δεν θα υπήρχε και λόγος να κάνουν  σχεδόν κάθε  καλοκαίρι, εν είδη αναμνηστικής δόσης αντιβίωσης, εμφανίσεις. Το θέμα για μένα έγκειται αλλού. Στην ένδεια ταλέντων και νέων καλλιτεχνικών προτάσεων που παρατηρείται. Δεν είναι δυνατόν στις εποχές που ζούμε και που τα ερεθίσματα είναι πάμπολλα για να πιαστούν οι νέοι δημιουργοί να επιβιώνουν ορισμένοι μόνο διεγείροντας το θυμικό του κοινού και όχι παράγοντας νέα καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Μέχρι να αλλάξουν τα πράγματα ας γεμίσουμε το Καλλιμάρμαρο και το ΟΑΚΑ για μια τελευταία φορά....