Το Θεαθήναι βρέθηκε στο θέατρο RADAR & είδε την παράσταση "ΕΜΠΟΡΙΟ" από τη Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα σε σκηνοθεσία Κοραή Δαμάτη

γράφει η Λίλα Παπαπάσχου

«Εμπορία ανθρώπων είναι η πρόσληψη, μεταφορά, διακίνηση, στέγαση ή υποδοχή προσώπων, συμπεριλαμβανομένης και της ανταλλαγής ή της μεταβίβασης εξουσίας επί των προσώπων αυτών, με την απειλή της χρήσης ή τη χρήση βίας ή άλλων μορφών εξαναγκασμού, με απαγωγή, απάτη, παραπλάνηση, κατάχρηση εξουσίας ή ευάλωτης θέσης ή με πληρωμή ή αποδοχή χρημάτων ή άλλων απολαβών για την εξασφάλιση της συναίνεσης προσώπου κατέχοντος εξουσία επί ενός άλλου, με σκοπό εκμετάλλευσης».
Άρθρο 2 της Οδηγίας 2011/36/ΕΕ
​του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης

Ας αρχίσουμε από τα βασικά. Τι είναι η εμπορία ανθρώπων; Νομίζω ότι το Άρθρο 2 της Οδηγίας 2011/36/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης δίνει συνοπτικά μεν, με σαφήνεια δε τον γενικό ορισμό, αν και η ουσία πέρα από τα όποια φραστικά σχήματα και τις θεσμικές διατυπώσεις, είναι ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής υποβιβάζεται σε αναλώσιμο προϊόν που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σύμφωνα με τις ανάγκες της αγοράς και τις επιθυμίες του εκάστοτε πελάτη. 

Ωραία και;  Η εμπορία ανθρώπων δεν είναι φαινόμενο μόνο της εποχής μας, εδώ και αιώνες άνθρωποι υποδουλώνουν ανθρώπους και στη συνέχεια τους πουλούν και τους αγοράζουν ως κοινά αντικείμενα. To θέατρο περιμέναμε να μας κουνήσει το δάχτυλο και μάλιστα «εκ του ασφαλούς»; Καταρχάς το θέατρο ανέκαθεν απειλούσε αυτούς που είχαν σοβαρούς λόγους να το φοβούνται και κατά δεύτερον εννοείται πως είναι πάρα πολλά αυτά που δεν γνωρίζουμε. Με το να αρνούμαστε να αντικρύσουμε κατάματα την αλήθεια, στρουθοκαμηλίζοντας, το πρόβλημα θα γιγαντώνεται. 

Κι εδώ ακριβώς είναι που έρχεται το θέατρο. Τόσο αποκρουστικές αλήθειες μόνο μέσω της τέχνης μπορούν να ειπωθούν και να «βιωθούν». Μόνο έτσι μπορούν να αμβλυνθούν κάπως οι τόσο αιχμηρές γωνίες τους. Μέσα από τη θεατρική πράξη φωτίζονται όλα διαφορετικά και πάνω στη σκηνή αποκτούν τα γεγονότα την πραγματική τους διάσταση, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό, δεδομένης της θεατρικής συνθήκης. 

«Εμπόριο», λοιπόν, στο Θέατρο Radar, έναν ιδιαίτερα ζεστό και προσεγμένο χώρο. Συγκυριακά, είδαμε την παράσταση στις 20/10, μόλις δύο ημέρες μετά την Πανευρωπαϊκή Ημέρα κατά της Εμπορίας Ανθρώπων (EU Anti- Trafficking Day), γεγονός που δίνει μία ιδιαίτερη σημειολογία στην παρακολούθησή της, εντείνοντας τη σημασία όσων αναδεικνύονται μέσα από αυτήν, θέματα που σίγουρα «καίνε» και είναι κάτι παραπάνω από επίκαιρα.

Η Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα την οποία γνωρίσαμε μέσα από τις συγκλονιστικές «Γυναίκες από Χώμα», επανέρχεται φέτος με τη νέα της παράσταση (τρίτη κατά σειρά μετά το «Κατανόησε με ή σε καταβροχθίζω») για να μας μιλήσει με τόλμη, πάθος και τη γνωστή της συνέπεια στην έρευνα και τη συλλογή στοιχείων, για όσα αποτρόπαια συμβαίνουν αυτήν την στιγμή στον κόσμο (και μεταξύ μας ανέκαθεν συνέβαιναν) χρησιμοποιώντας ως δραματουργικό πρόσχημα μία μελλοντική δυστοπία, η οποία όσο εξωφρενική κι αν φαντάζει στον -κακά τα ψέματα – εφησυχασμένο σύγχρονο άνθρωπο, άλλο τόσο πιθανό είναι να αποτελεί την αυριανή μας πραγματικότητα (αν όχι τη δική μας σίγουρα των επόμενων γενεών). Τα παιδιά και οι γυναίκες κρατούν τα πρωτεία σε αυτόν τον φαύλο κύκλο της βίας και της εκμετάλλευσης, με βάση πάντα τις σχετικές έρευνες, οι οποίες σκιαγραφούν με στατιστικές και ποσοστά ένα «τέρας» με πολλά κεφάλια κι άλλα τόσα…πλοκάμια.

Η Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα και ο Κοραής Δαμάτης δημιούργησαν έναν ρεαλιστικό θεατρικό μετά-κόσμο που θέτει σοβαρούς προβληματισμούς για το μέλλον της ανθρωπότητας

Μέσα στο Mad Max αισθητικής, σκηνικό περιβάλλον που δημιούργησε ο Παύλος Ιωάννου - ο ίδιος επιμελήθηκε και τα εξίσου σκωπτικά κοστούμια της παράστασης - έναν κλειστοφοβικό, υπόγειο σκουπιδότοπο, όπου οι άνθρωποι δεν ξεχωρίζουν από τα απορρίμματα, έξι νέοι και ταλαντούχοι καλλιτέχνες, μας μετέφεραν εκεί που ακόμα κι ο πιο τρομακτικός μας εφιάλτης φαντάζει σαν παιδικό παραμύθι. Άνθρωποι από διαφορετικές χώρες προέλευσης, αλλά με τόσο κοινή μοίρα, ρημαγμένοι, κακοποιημένοι και γεμάτοι πληγές – μέσα κι έξω – αγωνίζονται να επιβιώσουν δίχως να ζουν, βιώνοντας το παρόν τους ως μία ατελείωτη καταδίκη.

Τα ιδρυτικά μέλη της ομάδας Φανή Γρύλλη, Ντίνα Κούκου,  Σοφία Ρούβα και Αναστασία Τσούτση συμπράττουν με τους Απόστολο Μπαχαρίδη και Νεκτάριο Φαρμάκη, υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του έμπειρου Κοραή Δαμάτη, που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, για να μας κάνουν κοινωνούς σε όσα συμβαίνουν στον κόσμο, στη χώρα μας, πιθανότατα στη γειτονιά μας και εμείς τα προσπερνάμε από άγνοια, φόβο ή απλώς αδιαφορία.

Την ώρα που οι σύγχρονοι – και μελλοντικοί - «σκλάβοι» υποφέρουν στα δεσμά τους, οι «ειδήμονες»  αναλύουν το φαινόμενο του trafficking, της αγοραπωλησίας ανθρώπων, της στυγνής εκμετάλλευσης των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, μέσα από ένα εξαιρετικά εύστοχο σκηνοθετικό εύρημα, που παραθέτει στο ίδιο κάδρο την θεωρία και την πράξη, γεννώντας σαφώς ερωτήματα, για το κατά πόσο οι αρμόδιοι φορείς είναι άμοιροι ευθυνών, χωρίς ωστόσο να απαλλάσσει εντελώς τα «θύματα» από τις δικές τους ευθύνες και επιλογές καθαγιάζοντάς τα.

Μέσα από τις γεμάτες δύναμη και πάθος ερμηνείες των έξι πρωταγωνιστών της παράστασης, ακούσαμε τις φανερές και κρυφές  ιστορίες των ηρώων, μάθαμε τα μυστικά τους και νιώσαμε την οδύνη, το αδιέξοδο και την απελπισία τους. Μέσα σε αυτό το άθλιο υπόγειο, έχοντας φτάσει στον «πάτο» μίας κοινωνίας που όσο περνούν τα χρόνια μοιάζει να εξελίσσεται μόνο τεχνολογικά, έχοντας σταδιακά αποκτηνωθεί και απογυμνωθεί από οποιαδήποτε ανθρωπιστική αξία, οι σύγχρονοι «δούλοι», αποδομούν τον καπιταλισμό και την επίπλαστη ευημερία του και αναζητούν μία διέξοδο από την επίγεια κόλασή τους.

Πολλές και διαφορετικές οι ανθρώπινες ιστορίες, ίδιο το νήμα που της ενώνει

Οι Κοραής Δαμάτης, Μιχάλης Καλαμπόκης, Περικλής Μοσχολιδάκης, Τζίνη Παπαδοπούλου, Μαίρη Σταυρακέλλη και Μαρία Φιλίππου δανείζουν τις φωνές τους στους «θεσμούς» που αν και αθέατοι σκηνικά παίζουν το δικό τους καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της δραματουργικής πλοκής η οποία ακολουθεί τη φυσική ροή των πραγμάτων για να καταλήξει στο ελευθερία ή θάνατος. Οι έξι έγκλειστοι ήρωες του έργου δεν είναι δυστυχώς προϊόν μυθοπλασίας και πάσα ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι διόλου συμπτωματική κι αυτό είναι που κάνει τη συγκεκριμένη παράσταση τόσο διαπεραστικά αληθινή και ταυτόχρονα σοκαριστική.

Πριν βιαστείτε όμως να οικτίρετε συγκριμένες κοινωνικές ομάδες, ρίξτε μια ματιά γύρω σας - και στον καθρέφτη σας - γιατί πέρα από αυτό καθ’ αυτό το φαινόμενο της εμπορίας ανθρώπων, η παράσταση θίγει και τη δική μας απραγία και υποκρισία.  Εμείς οι φαινομενικά ευαισθητοποιημένοι για τα ανθρώπινα δικαιώματα, δυτικοί άνθρωποι, που κακομάθαμε στην αφθονία του καπιταλισμού (λέμε τώρα….) άραγε συνειδητοποιούμε την ώρα που αγοράζουμε ένα φτηνό ρούχο made in…(βάλτε εσείς τα υπόλοιπα) ή διαβάζουμε κάποια ροζ αγγελία ή περνάμε από τα «σπίτια» με τα κόκκινα φώτα ή βιαζόμαστε να κολλήσουμε ταμπέλες σε οποιονδήποτε αποκλίνει από τη δική μας σεξουαλική ή άλλη «κανονικότητα», πόσες ιστορίες σαν αυτές που μας αφηγήθηκε η θεατρική ομάδα Ανδρομέδα και ο Κοραής Δαμάτης, κρύβονται πίσω από ένα ταμπελάκι, μία μισόκλειστη πόρτα, μία ροζ αγγελία.

Για να μην ανοίξουμε καν την κουβέντα περί της δικής μας καθημερινότητας και εργασιακής πραγματικότητας. Αλήθεια, πόσες και πόσοι από εσάς νιώθετε καλά μέσα στο πετσί σας; Πόσες και πόσοι από εσάς λαμβάνετε από τις διαπροσωπικές σας σχέσεις πραγματική αγάπη και σεβασμό; Πόσες και πόσοι από εσάς δουλεύετε σε μη τοξικά εργασιακά περιβάλλοντα; Σας φέρεται καλά ο εργοδότης σας ή αντίστοιχα θεωρείτε τους εαυτούς σας καλούς προϊστάμενους; Δεν περιμένω απάντηση, τα παραπάνω ερωτήματα είναι ρητορικά και η ίδια η εξουσία είναι από μόνη της διαβρωτικός παράγοντας, ένα πολύ επικίνδυνο ναρκωτικό, στο οποίο όλοι είμαστε επιρρεπείς και όσοι την κατέχουν πρέπει να είναι προσεχτικοί, γιατί μπορεί πολύ εύκολα να "καταπιεί" και τους ίδιους.

Ακόμα και μέσα στη μεγαλύτερη εξαθλίωση ο άνθρωπος συνεχίζει να ονειρεύεται...

Και πως θα τελειώσει όλο αυτό;  Όλα είναι σκοτάδι και το ανθρώπινο είδος οδεύει προς την αυτοκαταστροφή του, ενώ μόνο μία παγκόσμια ελίτ θα επιβιώσει; Όχι, το αντίθετο. Οι συντελεστές της παράστασης δεν πέφτουν στην παγίδα της καταστροφολογίας, της ηττοπάθειας και της θυματοποίησης. Επιλέγουν το δρόμο προς το φως, την ενημέρωση, την αφύπνιση, την αλληλεγγύη, το κοινωνικό ενδιαφέρον, τη δράση.

Ακόμα και μέσα στις αντίξοες συνθήκες της «φυλακής» τους, διατηρούν ένα κομμάτι τους ανέπαφο από τη βρωμιά κι αντλώντας δύναμη ο ένας από τον άλλο, αποτολμούν….καλύτερα όμως να παρακολουθήσετε τη συνέχεια στο Θέατρο Radar.

Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που με συγκίνησε, σχεδόν όσο και η ίδια η παράσταση. Η πλειοψηφία του κοινού ήταν νέοι ηλικιακά άνθρωποι. Πριν σβήσουν τα φώτα ακούγονταν γέλια, συζητήσεις κλπ.  Κατά τη διάρκεια της παράστασης δεν ακούστηκε ούτε ψίθυρος. Κι όταν τελείωσε η υπόκλιση και το χειροκρότημα η παρέα που καθόταν πίσω μας σηκώθηκε να φύγει προτρέποντας και τον φίλο τους που ακόμα καθόταν να τους ακολουθήσει «Νιώθω πολύ διαλυμένος για να σηκωθώ»….απάντησε εκείνος ή κάτι τέτοιο. Αυτό από μόνο του ίσως αποτελεί την καλύτερη κριτική της παράστασης και μία ελπίδα ότι αυτός ο κόσμος μπορεί όντως να γίνει καλύτερος και πιο ανθρώπινος. 

Μη μένεις αμέτοχος λοιπόν, σε μια άρρωστή πόλη, γιατί παγκόσμια πανδημία είναι και η εμπορία ανθρώπων...

​1109 - Γραμμή Πληροφόρησης για την Εμπορία Ανθρώπων
Μη γυρνάς την πλάτη - Μάθε την αλήθεια
Μη μένεις αμέτοχος σε μια άρρωστη πόλη
 
Η παράσταση ΕΜΠΟΡΙΟ πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού

Και με την υποστήριξη του Γραφείου του Εθνικού Εισηγητή, κ. Ηρακλή Μοσκώφ, για την καταπολέμηση της Εμπορίας Ανθρώπων, του Υπουργείου Εξωτερικών.
 
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
Συγγραφή έργου/σύνθεση κειμένων: 
Κοραής Δαμάτης & Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα
Σκηνοθεσία - Σχεδιασμός φωτισμών: Κοραής Δαμάτης
Σκηνικά - κοστούμια: Παύλος Ιωάννου

Παίρνουν μέρος αλφαβητικά: 
Φανή Γρύλλη, Ντίνα Κούκου, Απόστολος Μπαχαρίδης, Σοφία Ρούβα, Αναστασία Τσούτση, Νεκτάριος Φαρμάκης
 
Ακούγονται οι φωνές (αλφαβητικά): 
Κοραή Δαμάτη, Μιχάλη Καλαμπόκη, Περικλή Μοσχολιδάκη, Τζίνη Παπαδοπούλου, Μαίρη Σταυρακέλλη, Μαρία Φιλίππου

Φωτογραφίες παράστασης: Χρήστος Κοτσιρέας 
Trailer παράστασης: Θωμάς Παλυβός
Παραγωγή - Έρευνα για την επιμέλεια κειμένων: Θεατρική Ομάδα Ανδρομέδα
Τυπογραφείο για την καλλιτεχνική επιμέλεια και έκδοση του προγράμματος και της αφίσας: Εκδόσεις ΚΨΜ
 
*Το τελικό κείμενο της παράστασης έχει διαμορφωθεί μέσα από την έρευνά της ομάδας για το θέμα του trafficking, από πηγές, βιβλία, ντοκιμαντέρ, στατιστικές μελέτες και, κυρίως, συνεντεύξεις ανθρώπων, που έχουν υπάρξει θύματα.

INFO!

ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Από την Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2021 έως την Κυριακή 21 Νοεμβρίου
Κάθε Τετάρτη και Κυριακή στις 7 μ. μ.
Κάθε Πέμπτη έως Σάββατο στις 9 μ.μ.
 
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 80' (χωρίς διάλειμμα)

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ 
Γενική είσοδος: 13 ευρώ
Φοιτητές / ΑμΕΑ / άνω των 65/ Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ): 10 ευρώ
Kάθε Κυριακή γενική είσοδος: 10 ευρώ (λαϊκή απογευματινή)
Ατέλειες: 5 ευρώ
Προπώληση: VIVA.GR
https://www.viva.gr/tickets/theater/andromedaemporio/   
 
Θέατρο RADAR
Πλ. Αγίου Ιωάννη & Πυθέου 93, Νέος Κόσμος, Αθήνα (50 μέτρα από το Σταθμό Μετρό «Άγιος Ιωάννης»)
Τηλέφωνο: 2109769294
 www.radartheater.gr
FB page: Θέατρο-Radar , Instagram: @radarthater
E-mail: info@radartheater.gr

Πληροφορίες - Κρατήσεις: 210 9769294 / 6983631493
Προπώληση VIVA.GR  
https://www.viva.gr/tickets/theater/andromedaemporio/          
 
* ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΧΡΗΣΗ ΜΑΣΚΑΣ
* Για την πραγματοποίηση της παράστασης «ΕΜΠΟΡΙΟ», το θέατρο Radar θα λειτουργεί κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή ως αμιγώς covid free κλειστός χώρος, μόνο για εμβολιασμένους και νοσήσαντες με πιστοποιητικό σε ισχύ (180 ημέρες μετά τον πρώτο θετικό έλεγχο). Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη θα είναι μεικτός χώρος, δηλαδή για όσους έχουν κάνει rapid test με διάρκεια 48 ωρών, εμβολιασμένους και νοσήσαντες, και με πληρότητα 50%.
*Αστυνομική ταυτότητα, δίπλωμα οδήγησης ή διαβατήριο είναι απαραίτητα προκειμένου να διενεργείται έλεγχος ταυτοπροσωπίας.