Η Φαίδρα Σούτου μιλάει στο Θεαθήναι για την παράσταση «Pykšt pokšt tratata»

Η Φαίδρα Σούτου μιλάει
στον Alex Ηλιάδη με αφορμή 
την παράσταση ​«Pykšt pokšt tratata»

Η Ελληνίδα χορογράφος και performer, Φαίδρα Σούτου, μας μίλησε για την παράσταση physical theater «Pykšt pokšt tratata» που αποτελεί μια συμπαραγωγή της θεατρικής ομάδας nOrmalus teatras με το θέατρο Panevėžys theatre, αλλά είναι ταυτόχρονα και η σύμπραξη δύο καλλιτεχνών, της Λιθουανής σκηνοθέτιδας, Monika Klimaitė και της ίδιας. 

Την ευχαριστούμε για το χρόνο της και όσα ενδιαφέροντα μοιράστηκε μαζί μας.

Η Λιθουανία, έχει και εκείνη μία ιστορία δύσκολη σε σχέση με την εμπλοκή της σε πολέμους. Τι ρόλο έπαιξε αυτό, στην υποστήριξη της παράστασης από το Υπουργείο Πολιτισμού της Λιθουανίας και τι απήχηση έχει στο κοινό;

Ύστερα από μακροχρόνιες συζητήσεις, τοποθετήσεις, ανταλλαγές απόψεων και ιστορικών δεδομένων, καταλήξαμε με τη Monika και την υπόλοιπη ομάδα, ότι αυτό που μας παρακινεί και μας ωθεί στη δημιουργική γραμμή που επιλέξαμε να κινηθούμε, είναι η ανθρώπινη ύπαρξη σε καιρούς υπερβατικούς όπως συμβαίνει στην εμπόλεμη ζώνη. Συλλέγοντας υλικό από συνεντεύξεις συγγενών μας, οι οποίοι μοιράστηκαν τη βιωματική εμπειρία τους ως επιζήσαντες πολέμου, οδηγηθήκαμε στο συμπέρασμα, ότι όλες έχουν κοινό παρονομαστή τον αγώνα για μια ζωή ελεύθερη και αυτός ο αγώνας και οι εκφάνσεις του αποτέλεσαν τον κεντρικό πυρήνα. Δε γνωρίζω αν έπαιξε ρόλο όσον αφορά την υποστήριξη της παράστασης από το Υπουργείο πολιτισμού της χώρας.

Η παράσταση θα «ταξιδέψει» και σε άλλα μέρη εκτός της Λιθουανίας;

Ο στόχος είναι να παρουσιαστεί σε όσες περισσότερες χώρες μπορεί ήδη βρισκόμαστε σε συζητήσεις με κάποια θέατρα και φεστιβάλ, ελπίζουμε για το καλύτερο.

Παίρνοντας ως άξονα την, δυστυχώς, μακρά ιστορία του λαού μας με εμπλοκές σε πολέμους αλλά και την επαφή του συγκεκριμένου έργου με την Ελληνική Τραγωδία, πώς θεωρείτε ότι θα το αποδεχτεί το Ελληνικό κοινό;

Οι Τρωάδες στάθηκαν βασική πηγή έμπνευσης αλλά και δραματουργικής επεξεργασίας. Όπως είπε και η Μόνικα, είδε τη τραγωδία ως ανοιχτό θραύσμα πολέμου, έτσι εστιάσαμε στο στοιχείο που μεταμορφώνει τον άνθρωπο μετά τη μάχη για την επιβίωση και πως ο ίδιος είναι αναγκασμένος να συνεχίσει να ζει με τις συνέπειες του πολέμου. Οι Έλληνες πλέον είναι «εκπαιδευμένοι» στο να βλέπουν εκσυγχρονιστικές προσεγγίσεις του τραγωδιακού υλικού, ωστόσο εμείς δεν παρουσιάζουμε την τραγωδία Τρωάδες αλλά μια παράσταση παρακινούμενη από τη τραγωδία και τον άνθρωπο. 

Πότε θα δούμε την παράσταση στην Ελλάδα;

Είναι επιθυμία και της σκηνοθέτιδας και δίκη μου να τη παρουσιάσουμε στο ελληνικό κοινό. Ελπίζω μέσα στον επόμενο χρόνο!

Κάποια στιγμή, μου είχαν πει για ένα πειραματικό project κάπου στο Κέντρο της Αθήνας, που σε ενός τύπου αστυνομική ιστορία, η εξιχνίαση ενός εγκλήματος και κατ' επέκταση το τέλος μίας παράστασης, αποφασιζόταν εν πολλοίς από τον κόσμο. Δεν μπόρεσα να το παρακολουθήσω και δεν είχα ακούσει κάτι παρόμοιο, μέχρι που διάβασα για αυτήν την παράσταση. Μιλήστε μας λίγο, γι' αυτό που διαβάζω στο Δελτίο Τύπου, ότι το κοινό «μοιράζεται» τη σκηνή με τους ερμηνευτές και επιλέγει και το τέλος.

Οι θεατές παρακολουθούν τη παράσταση καθισμένοι σε έναν κύκλο πάνω στη σκηνή μαζί με τους ερμηνευτές. Με αυτόν το τρόπο θέλαμε να δώσουμε την ευκαιρία στο κοινό να γίνει μέρος του σύμπαντος της παράστασης, να νιώσει την ανάσα των ερμηνευτών, τη σύγκρουση τους, να ακούσει και να αισθανθεί τις ιστορίες και στο τέλος αφού έχει παρακολουθήσει το παρόν που δημιουργήθηκε από τις μνήμες του παρελθόντος καλείται να αποφασίσει το μέλλον.

Διαβάζω στο Δελτίο Τύπου και συγκεκριμένα στη δική σας τοποθέτηση σε σχέση με την παράσταση, "Pykšt pokšt tratata", το σημείο που λέτε πως βλέπουμε επί της ουσίας «πώς μια αρχαία τραγωδία συναντά την πραγματική ζωή και πώς η πραγματική ζωή φαίνεται να είναι μια τραγωδία σε χρόνια πολέμου»; Πιστεύετε ότι ζούμε μία τέτοια κατάσταση, όπου η πραγματική ζωή, είναι μία τραγωδία σε χρόνια πολέμου; Θεωρείτε ότι ζούμε μία «εμπόλεμη κατάσταση»;

Όταν το υπαρξιακό ζήτημα μπερδεύεται με το πολιτικό πλαίσιο εκεί τότε αρχίζει η τραγωδία. Οπότε η πραγματική ζωή μπορεί να αποκτήσει τραγωδιακή διάσταση, μέσα από αυτή τη διαπίστωση και τη σκέψη ναι πιστεύω ότι ζούμε σε καιρούς πολέμου. Λαοί αλληλοσκοτώνονται, κυβερνήσεις καπηλεύονται πανδημικούς καιρούς για να καταπατήσουν ανθρώπινα δικαιώματα, οικογένειες   πνίγονται στη προσπάθεια τους να οδηγηθούν σε μια καλύτερη ζωή. Όλα αυτά που βιώνουμε δεν είναι έξω από εμάς. Όσο ο χρόνος περνάει, τόσο πιο άγριο γίνεται το τοπίο, και εμείς μέσα από τη τέχνη μας έχουμε την υποχρέωση να προτείνουμε στο κοινό έναν κόσμο μεταβαλλόμενο, έναν κόσμο ανθρώπινο. Διαφορετικά γιατί να δημιουργούμε παραστάσεις;

«Pykšt pokšt tratata»

Μια παράσταση για τον πόλεμο, την καταστροφή, την ανθρώπινη ύπαρξη.

Η παράσταση physical theater «Pykšt pokšt tratata» είναι μια συμπαραγωγή της θεατρικής ομάδας nOrmalus teatras με το θέατρο Panevėžys theatre Art.

Επιχορηγούμενη από το Υπουργείο Πολιτισμού της Λιθουανίας είναι μια διεθνής θεατρική παραγωγή καθώς και η σύμπραξη δύο καλλιτεχνών. Tης Λιθουανής σκηνοθέτιδας, Monika Klimaitė και της Ελληνίδας χορογράφου και performer, Φαίδρας Σούτου.

Η παράσταση ισορροπεί ανάμεσα στην αρχαία τραγωδία «Τρωάδες» του Ευριπίδη και σε υλικό ντοκιμαντέρ της δημιουργικής ομάδας.

Δημιουργική Ομάδα:
Σκηνοθέτης: Monika Klimaitė
Χορογράφος: Phaedra Soutou
Σύνθεση μουσικής / Εκτέλεση: Rūta MUR
Σκηνογράφος / Ενδυματολόγος: Patricija Vytytė
Performers:
Kristina Švenčionytė
Anupras Jucius
Παραγωγή: nOrmalus teatras
Συμπαραγωγή: Panevėžys theatre ,,Art

Πρεμιέρα
12 & 13 Ιουνίου
Panevėžys theatre ,,Art , Panevėžys, Lithuania.
Με την υποστήριξη του Υπουργείου  Πολιτισμού Λιθουανίας