Το Θεαθήναι είδε την ταινία «Mulan» και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του

γράφει ο Μιχάλης Λαγάνης

Πέρασαν περίπου δύο δεκαετίες από την πρώτη animation κινηματογραφική εκδοχή της Mulan, από την Disney.

Η παραδοσιακή -κινεζικού μύθου- ιστορία του μικρού κοριτσιού, που με τη βοήθεια του πνεύματος του αρχαίου «Χρυσού Φοίνικα»  μεταμφιέζεται κρυφά από τους γονείς του σε αγόρι και αντικαθιστά τον ηλικιωμένο πατέρα της στον αυτοκρατορικό στρατό, ο οποίος μάχεται ενάντια στους μοχθηρούς, αιμοσταγείς Ροτάρους και την αμφιλεγόμενη μάγισσα Ζιανιάνγκ, είναι ο βασικός δραματουργικός καμβάς της ταινίας, διανθισμένος με πιο σύγχρονες αφηγηματικές πινελιές. 

Το Mulan σε αυτήν τη μοντέρνα εκδοχή του, είναι ότι πρέπει για θερινό σινεμά, ικανοποιώντας επαρκώς το νεανικό κοινό, αλλά και όσους αγαπούν τις ταινίες με πολεμικές τέχνες, απολαμβάνοντας μιάμιση ώρα εξωτικής περιπέτειας συνοδεία ζεστού ποπ κορν. 

Η χρονική διάρκεια της ταινίας (115'), η πλοκή, τα οπτικά εφέ και η φωτογραφία από τα μαγευτικά ανάκτορα, καθώς και από τη φύση της πόλης Τινγκουάν, σε συνδυασμό με την απαραίτητη «νότα» της φιλοσοφίας και αρχαίας κινεζικής παράδοσης της πολεμικής τέχνης του τάι τσι τσουάν είναι «τόσο όσοι». 

Με ξεκάθαρο στόχο να ψυχαγωγήσει και με τεχνολογικές αξιώσεις που εντυπωσιάζουν, χωρίς να κουράζουν το κοινό που απευθύνεται, η Mulan είναι η πιο ακριβή παραγωγή στην ιστορία της Disney και ταυτόχρονα μια ταινία που δεν προσφέρει πολλά μεν στον πιο ψαγμένο θεατή αλλά από την άλλη εξυπηρετεί τον σκοπό της, αρκεί να μην απαιτείς και εσύ πολλά από τη συγκεκριμένη χολιγουντιανή περιπέτεια. 

Σε σκηνοθεσία Νίκι Κάρο και αρκετά πειστικούς στους ρόλους τους τη «Μουλάν» Γιφέϊ Λιού – η οποία ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων με τις πρόσφατες δηλώσεις της, όπου τάχθηκε υπέρ της βίαιης καταστολής των διαδηλώσεων των πολιτών του Χόνγκ Κόνγκ ενάντια στο Καθεστώς του Πεκίνου που ελέγχει το αυτόνομο κρατίδιο - την «κουκλάρα» όσα χρόνια και αν περάσουν Γκονγκ Λι, η οποία στο ρόλο της «μάγισσας Ζιανιάγκ» προσθέτει μια αύρα ποιότητας στην ταινία και τον βετεράνο σούπερ σταρ του ασιατικού κινηματογράφου Τζετ Λι.

Όσον αφορά στα περί πολιτικής ,ανθρωπίνων δικαιωμάτων, γυναικείας χειραφέτησης και τη λοιπή παραφιλολογία που αναπτύχθηκε γύρω από την συγκεκριμένη ταινία, ήταν μάλλον στο πλαίσιο της προώθησής της, αφού τα 200 εκατομμύρια δολάρια που κόστισε συνολικά η παραγωγή, μάλλον δε συνάδουν με το γενικότερο σκεπτικό και την αίσθηση του συγκεκριμένου εγχειρήματος, κρίνοντας φυσικά εκ του συνολικού αποτελέσματος.  

Αν λοιπόν θέλετε να περάσετε ευχάριστα και χωρίς πολύ περίσκεψη και προβληματισμό ένα από τα τελευταία καλοκαιρινά – παρά τα μέσα του Σεπτέμβρη - βράδια σας, η «Mulan» αποτελεί μια «ασφαλή επιλογή».

Και μετά από την συγκεκριμένη ταινία, κάντε μια στάση στο βίντεο κλαμπ της περιοχής σας - ή δείτε τα στις ανάλογες διαδικτυακές πλατφόρμες - για να πάρετε μια γερή δόση από Τίγρη και Δράκο ή τα Ιπτάμενα Στιλέτα, χαρακτηριστικά και αγαπημένα δείγματα του γνήσιου κινεζικού κινηματογράφου δράσης.