ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΩΡΓΟ ΚΑΤΣΙΦΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ «LOST DRIVE» ΠΟΥ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ ΑΠΟ 16/1 ΣΤΟ FAUST

της Νίκης Ράπτη

Θα ήθελα να μου μιλήσεις για το «Lost drive», το εντυπωσιακό θεατρικό σου έργο που από τις 16 Ιανουαρίου θα έχουμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε στη θεατρική σκηνή του Faust.

Μία παρέα καλοκαιριού, αποτελούμενη από νέα παιδιά, κάπου στη μετά-εφηβεία, συναντιούνται στο στέκι τους. Ένα beach bar. Προσπαθούν να δραπετεύσουν από μία καθημερινότητα που τους προβληματίζει και τους απογοητεύει. Ένας μικρός μπλε κύβος ξεδιπλώνει τα άδυτα του ασυνειδήτου και σκάβει τις πιο ενδόμυχες σκέψεις τους. Όμως αυτή η βραδιά δεν θα μοιάζει με τις υπόλοιπες. Έχουν πάρει μία κοινή απόφαση…

Έχεις μια εξαιρετικά δυνατή γραφή και χρησιμοποιείς και σε αυτό το έργο, όπως πάντα, μια γοητευτική γλώσσα, καλλιεργώντας ατμόσφαιρες και αναπτύσσοντας ποιότητες μεταξύ των χαρακτήρων με τεράστιο ενδιαφέρον. Τι ήταν εκείνο που σε ενέπνευσε να γράψεις αλλά και να σκηνοθετήσεις το συγκεκριμένο έργο;

Ήταν μία έκρηξη πολλών συναισθημάτων που υπήρχαν μέσα μου καιρό κι έψαχναν έναν τρόπο να εκφραστούν. Αρχική πηγή έμπνευσης μου βέβαια υπήρξε το Mulholland drive του David Lynch. Το καλοκαίρι καθώς γράφτηκε και μιλάει για τη περίοδο του καλοκαιριού, τα Σάββατα μου, οι παρέες μου, κι άλλα πολλά.

Θες να μου μιλήσεις για τους συνεργάτες σου στο θεατρικό αυτό «ταξίδι»;
 
Θεωρώ μεγάλη τύχη και χαρά που συνάντησα στο δρόμο μου όλους αυτούς τους ανθρώπους. Θα μιλήσω αρχικά για τη δραματουργό -και επιμελήτρια των κειμένων μου- Ανδρονίκη Μαστοράκη, είναι μαζί μου σε κάθε μου βήμα και με στηρίζει όσο κανείς άλλος. Έπειτα οι ηθοποιοί που είναι πέντε φρέσκα, πολύ ταλαντούχα παιδιά. Η Ιόλη Κιστάνη, η Φανή Παρλή, o Γιώργης Παρταλίδης, ο Νίκος Σιγάλας και η Άλκηστις Χριστοπούλου. Αγαπούν αυτό που κάνουν κι ήταν πάντα διαθέσιμοι παρά τις αντιξοότητες που συναντήσαμε στο στήσιμο της παράστασης. Ο καθένας τους ξεχωριστός με τα δικά του προσωπικά χαρίσματα κι όλοι μαζί ενώνονται και συνθέτουν μία δυναμική παρέα εντός κι εκτός σκηνής. Πολλά ευχαριστώ οφείλω σε όλους τους συντελεστές που είναι άψογοι επαγγελματίες και εξαιρετικοί συνεργάτες. Ο σχεδιαστής φωτισμών Αλέξανδρος Πολιτάκης, η φωτογράφος μας Άρτεμις Σκεύα, ο δημοσιογράφος που φροντίζει για την επικοινωνία της παράστασης Θανάσης Ξάνθος, η Ίριδα Κατσούλα που μας έκανε το τρέιλερ της παράστασης. Τέλος να ευχαριστήσω το Faust που μας φιλοξενεί και δίνει πολλά περισσότερα από αυτά που συνηθίζεται.

"Lost Drive", του Γιώργου Κατσίφη πρεμιέρα την Τετάρτη στο FAUST

Αν σου ζητούσα να ξεχωρίσεις μια αγαπημένη σου στιγμή μέσα στο έργο, ποια θα ήταν αυτή;
 
Θα ξεχωρίσω μία φράση. «Όλοι ενωμένοι, αλλά και λίγο μόνοι.»
 
Ποια είναι τα θέματα που θα σε ενδιέφεραν ως θεατρικό συγγραφέα στο μέλλον να προσεγγίσεις;
 
Μου αρέσουν λίγο spooky θέματα, οι κατά συρροή δολοφόνοι, τα super natural, θέματα που συναντάμε κυρίως σε series κι όχι τόσο στο θέατρο.
 
Αγαπημένοι σου συγγραφείς και σκηνοθέτες που σε εμπνέουν και τους θαυμάζεις;
​
Δεν θα μπορούσα να μην έχω στη κορυφή τον Ανδρέα Φλουράκη σαν συγγραφέα και σκηνοθέτη. Είναι όλη η δραματουργία του εικοστού πρώτου αιώνα. Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι άνθρωποι που εκτιμώ και θαυμάζω, θα ξεχωρίσω φυσικά εσένα, το Βασίλη Μαυρογεωργίου, τον Κώστα Γάκη, τη Χριστίνα Χριστοφή, τη Θεώνη Δέδε και τη Μαρία Αιγινίτου.
 
Η μουσικότητα, η ποίηση, μια έντονη κινηματογραφική αίσθηση και πληθώρα εικόνων, το ενδιαφέρον και πάντοτε επιτυχημένο πάντρεμα ρεαλισμού και ονείρου, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία της τόσο ξεχωριστής γραφής σου. Εκτός από το θέατρο, ποιά άλλη μορφή τέχνης σε συγκινεί και σου δημιουργεί έντονα συναισθήματα;

Αυτά που όπως προείπες με επηρεάζουν και στη γραφή μου. Η ποίηση, ο κινηματογράφος και η ζωγραφική.
 
Αν σου ζητούσα να μου περιγράψεις το θεατρικό σου έργο «Lost drive» με τρεις λέξεις;
Σύγχρονο, ονειρικό, παρεΐστικο.

Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας μια ευτυχισμένη σου στιγμή στη μέχρι τώρα θεατρική σου πορεία.
 
Η performance «Επαναστατικά αντικείμενα» στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν. Όλη η διαδικασία ήταν ένα όνειρο που εκπληρώθηκε πολύ νωρίς για εμένα.

Μια παράσταση που ξεχώρισες μέσα στο 2018;
 
To «Fucking men» του Joedi Pietro, σε μετάφραση-διασκευή και σκηνοθεσία του Αντώνη Γαλέου.

Αγαπημένο σου ελληνικό και ξένο λογοτεχνικό βιβλίο;
 
«Ελένη ή ο Kανένας» της Ρέας Γαλανάκη και το «Call me by your name» του Andre Aciman.
 
Ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρο σε σχέση με το θέατρο;
 
Να δω έργο μου εκτός Ελλάδος. Έχουν μεταφραστεί κάποια έργα μου από την εξαιρετική συγγραφέα και μεταφράστρια Margaret Wesseling κι έχουν γίνει κάποιες συζητήσεις για τις Βρυξέλες και την Αγγλία, ώστε να παρασταθούν.  Όποτε αυτός είναι και ο επόμενος στόχος μου.

Η δυνατή ομάδα του "LOST DRIVE" επί σκηνής...

Λίγα λόγια για τον Γιώργο Κατσίφη

Ο Γιώργος Κατσιφής γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Είναι σπουδαστής κλασσικού τραγουδιού ανωτέρας τάξης και θεατρικός συγγραφέας. Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια θεατρικής γραφής. Είναι μέλος της θεατρικής συγγραφικής ομάδας SCENE (+). Έχει συμμετάσχει σε συγγραφικές performance παρουσιάζοντας ο ίδιος κείμενα του («Θεϊκά αντικείμενα», σε σκηνοθεσία Ανδρέα Φλουράκη στο Θέατρο Μπιπ, «Επαναστατικά αντικείμενα», σε σκηνοθεσία Ανδρέα Φλουράκη στο Θέατρο Τέχνης του Κάρολου Κουν). Έχουν παρασταθεί τα έργα του: «80», σε σκηνοθεσία Μιχάλη Δημητρίου στο Booze Cooperativa Theater, «Νόμοι της έλξης», σε σκηνοθεσία Ιωάννη Μπακογεώργου στη κεντρική σκηνή του Θεάτρου Επί Κολωνώ, στα πλαίσια του Οff Off Athens, «Lost Drive» (από τον Ιανουάριο του 2019), σε σκηνοθεσία του ιδίου, στο Faust Bar Theater. Μέσα στο 2019, θα παρασταθεί το έργο του «Μέριλιν αυτοκτονία;» σε σκηνοθεσία της Νίκης Ράπτη. Σαν τραγουδιστής έχει εμφανιστεί σε μουσικές σκηνές της Αθήνας, στο Θέατρο του Κολεγίου Αθηνών καθώς και σε ανοιχτά θέατρα της υπόλοιπης Ελλάδας.
​