ΤΟ ΘΕΑΘΗΝΑΙ ΕΙΔΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ «LEBENSRAUM-ΖΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ» ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΤΡΙΑΡΙΔΗ ΣΕ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΠΗΓΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

της Λίλας Παπαπάσχου

Το θέατρο είναι ούτως ή άλλως μία συμμετοχική τέχνη, γοητευτικά εφήμερη, αφού ότι συμβαίνει επί σκηνής αφορά το κοινό της συγκεκριμένης παράστασης και μόνον αυτής,  με δεδομένο ότι κάθε φορά τα δεδομένα αλλάζουν και όσα συμβαίνουν μεταξύ των ηθοποιών και των εκάστοτε θεατών, είναι μοναδικά και ανεπανάληπτα.
 
Στην περίπτωση του πολυσυζητημένου «Lebensraum-Ζωτικός Χώρος», του ευφυέστατου έργου του Θανάση Τριαρίδη, που παρουσιάζεται για τρίτη χρονιά φέτος λόγω επιτυχίας,  η συνθήκη της διάδρασης με το κοινό αποτελεί επί της ουσίας τον τρίτο πρωταγωνιστή της παράστασης, με τον κομβικό  του ρόλο να παραμένει ανατρεπτικός και απρόβλεπτος μέχρι το τελευταίο, αγωνιώδες, λεπτό της εφιαλτικά επίκαιρης αυτής ιλαροτραγωδίας, που φωτογραφίζει με τον πλέον εμφατικό τρόπο το αέναο υπαρξιακό αδιέξοδο της ανθρωπότητας, καταργώντας τα όρια ανάμεσα στην κωμωδία και το θρίλερ, στην αλήθεια και το ψέμα, στους ηθοποιούς και το κοινό, στην αθωότητα και την ενοχή.
 
Το οξυδερκές, σαρκαστικό και με βιτριολικό χιούμορ κείμενο του αξιόλογου συγγραφέα, ευτύχησε μίας εξίσου «ιδιοφυούς» σκηνοθεσίας από την Πηγή Δημητρακοπούλου, η οποία δεν αποτύπωσε απλά σκηνικά το γεμάτο συμβολισμούς και υπαρξιακά διλήμματα κείμενο του Θανάση Τριαρίδη, αλλά του έδωσε ζωή και υπόσταση, χαρίζοντάς μας μία σπάνια και εξαιρετικά δυνατή θεατρική εμπειρία, από αυτές που καταργούν τις όποιες σκηνικές συμβάσεις, προσφέροντας τις σωστές δόσεις ψυχαγωγίας και προβληματισμού και πυροδοτώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις, ανοίγοντας παράλληλα ένα απέραντο πεδίο σκέψεων, ψυχαναλυτικών προσεγγίσεων και επώδυνων διαπιστώσεων.

Η έμπειρη Πηγή Δημητρακοπούλου, έχοντας ως δραματουργικό σημείο εκκίνησης τη ναζιστική επεκτατική θεωρία του Ζωτικού Χώρου (Lebensraum) τοποθετεί δύο άνδρες στη σκηνή ενός θεάτρου, σε χρόνο ενεστώτα,  δίνοντας στον έναν το ρόλο του Χειριστή/Πάνος Ζουρνατζίδης και στον άλλο το ρόλο του πειραματόζωου έναντι αμοιβής-Αποδέκτη/Σήφης Πολυζωΐδης, κλιμακώνοντας υποδειγματικά αυτό το ιδιόμορφο, αρχετυπικά διαστροφικό δίπολο και μεταχειριζόμενη τις γεμάτες ένταση στιχομυθίες των δύο πρωταγωνιστών, σαν ένα οπλισμένο περίστροφο έτοιμο να εκπυρσοκροτήσει. Οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές,  το στρέφουν αλλεπάλληλα ο ένας στον άλλο, με το κοινό να αγωνιά κάθε φορά για την τελική έκβαση αυτής της «μονομαχίας», που παραμένει αμφίδρομη μέχρι την τελευταία στιγμή.

Σήφης Πολυζωΐδης και Πάνος Ζουρνατζίδης
​ή αλλιώς η απόλυτη σκηνική χημεία...

Επιλέγοντας για τους δύο καίριους ρόλους του Χειριστή και του Αποδέκτη του πειράματος, δύο εκρηκτικά ταλαντούχους ηθοποιούς, τον «χαμαιλέοντα» Σήφη Πολυζωΐδη  και τον συγκινητικά χαρισματικό Πάνο Ζουρνατζίδη, η σκηνοθέτις απογείωσε αυτό το θεατρικό mind game, αποσπώντας από τους ηθοποιούς της δύο συνταρακτικές ερμηνείες, κινηματογραφικής φυσικότητας και βαθιά ανθρώπινες μέσα στον κυνισμό τους, οι οποίες μας γέννησαν αβίαστα μία πληθώρα συναισθημάτων, διεγείροντας τις αισθήσεις μας και παίζοντας με το μυαλό μας, με τον ίδιο σαδομαζοχιστικό τρόπο που οι δύο πρωταγωνιστές της παράστασης «αλληλοσπαράσσονταν» με στυλ, παίζοντας το «Θεό» και τον «Αμνό προς σφαγή» ταυτόχρονα.
 
Ο απίστευτα πειστικός στο ρόλο του Σήφης Πολυζωΐδης, ισορρόπησε ιδανικά ανάμεσα στο αφελές πειραματόζωο που είναι έτοιμο να προσφέρει τον εαυτό του στην επιστήμη, πιστεύοντας a priori στην καλοσύνη των ανθρώπων, για να καταρρεύσει στη συνέχεια μαζί με τις θεωρίες του, ενσαρκώνοντας τον σύγχρονο, συντετριμμένο άνθρωπο, που μετατρέπεται από θύμα σε θύτη, ακούσια ή εκούσια, αναλαμβάνοντας μία ευθύνη μεγαλύτερη από αυτήν που του αναλογεί και βιώνοντας το φόβο και την ενοχή σε κάθε, μικρής ή μεγαλύτερης σημασίας, απόφασή του.
 
Στην αντίπερα όχθη, ο «μακιαβελικός» Χειριστής της υποκριτικής "βόμβας"που ακούει στο όνομα Πάνος Ζουρνατζίδης, παρέμεινε αινιγματικός, απόμακρος και υποδόρια επιθετικός καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της πνευματικής. ψυχικής και διαπολιτισμικής αναμέτρησης, ελέγχοντας απόλυτα τη «διαδικασία» ακόμα και όταν άφηνε να διαφανούν «ρωγμές» ευαισθησίας στο σκληρό προσωπείο του.
 
Ο επιφανειακά ήρεμος και πειθαρχημένος Χειριστής του Πάνου Ζουρνατζίδη, οδήγησε  το πείραμα εκεί που  ήθελε εξ’ αρχής, αποκαλύπτοντας τον πραγματικό αποδέκτη του, τον οποίο σίγουρα αξίζει να ανακαλύψετε κι εσείς συμμετέχοντας (με δική σας ευθύνη…) σε ένα διαφωτιστικό, καλλιτεχνικό… «έγκλημα».

"LEBENSRAUM-Ζωτικός Χώρος"
ο άνθρωπος αντιμέτωπος με τον εαυτό του και έναν ολόκληρο πλανήτη που χωράει σε μια μικρή υδρόγειο σφαίρα...

Στον αφαιρετικό, καλαίσθητο και καθολικά προσβάσιμο χώρο του Θεάτρου Ίσον, η Πηγή Δημητρακοπούλου και οι ικανότατοι συνεργάτες της,  έστησαν ένα μινμαλιστικό υπερθέαμα, χρησιμοποιώντας όλα τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα προς όφελος μίας άρτιας, μετά-μοντέρνας και λειτουργικής σκηνικής σύνθεσης που τα είχε όλα. Σασπένς, σωστά δομημένη πλοκή, κοινωνικοπολιτικές αιχμές, συγκλονιστικές ερμηνείες και φιλοσοφικές προεκτάσεις.
 
Με τους υποβλητικούς φωτισμούς του γνωστού και καταξιωμένου σκηνοθέτη Κοραή Δαμάτη να υπογραμμίζουν τις εκφράσεις, τις χορογραφημένες κινήσεις, τις προμελετημένες παύσεις και τα διαπεραστικά βλέμματα των ηθοποιών, την εξαιρετική διαμόρφωση του σκηνικού χώρου από τον Κώστα Παππά που δημιούργησε το κατάλληλο εικαστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινήθηκαν οι δύο ηθοποιοί και τα δηλωτικά των χαρακτήρων κοστούμια της Μαρίας Κοντοδήμα, το συνολικό σκηνικό αποτέλεσμα ήταν κάτι παραπάνω από άρτιο, αναδεικνύοντας τις κρυφές πτυχές ενός πολύσημου κειμένου, το οποίο αποτέλεσε το εφαλτήριο για μία εντυπωσιακή και καλοδουλεμένη παράσταση, από αυτές που μένουν στο μυαλό των θεατών-συνενόχων, προσφέροντας…τροφή για σκέψη. Σημαντική, επίσης και η συνεισφορά του Βαγγέλη Πιτσιλού, που επιμελήθηκε την κίνηση σε μία άκρως απαιτητική κινησιολογικά παράσταση.
 
Ο φασισμός, η προπαγάνδα, ο αμοραλισμός, η μονάδα και το όλον, ο καπιταλισμός, η επεκτατική πολιτική της δύσης, η ζωώδης φύση του ανθρώπου και πολλά ακόμη μπαίνουν στο μικροσκόπιο του «Lebensraum- Ζωτικός Χώρος» , με το ίδιο το Θέατρο Ίσον και τη σύμπραξη δυνάμεων που συντέλεσαν στη δημιουργία του, να αποτελούν την καλύτερη απάντηση για το τι πραγματικά μπορεί να πετύχει ο άνθρωπος αν απαλλαγεί από το φόβο, τις προκαταλήψεις και όσα του έχουν «φυτευτεί» στο κεφάλι ως «κανονικά» και «κοινωνικά αποδεκτά», αναδεικνύοντας την ίδια την τέχνη σε ένα ισχυρό αντίδοτο απέναντι σε κάθε μορφής ρατσισμού, αποκλεισμού και απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας.
 
Η παράσταση ολοκληρώνοντας (προσωρινά τουλάχιστον) την πορεία της στην Αθήνα, θα παρουσιαστεί σε επιλεγμένους θεατρικούς χώρους εκτός των τειχών, για να προσφέρει την ευκαιρία σε όσο το δυνατόν περισσότερους θεατές να ανακαλύψουν το «φως» και το «σκοτάδι» που συν-υπάρχει σε κάθε άνθρωπο, μέσα από μία υψηλών εντάσεων καλλιτεχνική πρόταση, που είμαστε σίγουροι ότι θα ικανοποιήσει ακόμα και τον πιο απαιτητικό θεατή.
 
Εμείς πάντως στη σκηνή του Θεάτρου Ίσον το μόνο που είδαμε, είναι δύο ισάξια ταλαντούχους ηθοποιούς να δίνουν το 100% της ενέργειας και των ψυχικών & σωματικών αποθεμάτων τους, για να υπηρετήσουν όχι μόνο τους ρόλους που κλήθηκαν να ερμηνεύσουν, αλλά και την ίδια την ιδέα που διέπει το έργο του Θανάση Τριαρίδη.  Κι αυτό νομίζω πως είναι το μεγαλύτερο κέρδος, για όλους μας. 

Πάνος Ζουρνατζίδης, ένα σπάνιο ταλέντο
​ένας ηθοποιός με υψηλή σκηνική και υποκριτική ευφυία

Lebensraum - Ζωτικός Χώρος
του Θανάση Τριαρίδη
 
Πρεμιέρα: 18 Οκτωβρίου
 
Κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00
στο θέατρο ΊΣΟΝ
(Μελενίκου 33, Γκάζι / Βοτανικός)
 
Σχετικά με τον συγγραφέα
 
Ο Θανάσης Τριαρίδης γεννήθηκε το 1970 στη Θεσσαλονίκη. Υπήρξε ακτιβιστής για τα κοινωνικά δικαιώματα των τσιγγάνων στα χρόνια 1996-2001 και από το 2009 είναι αντιρρησίας συνείδησης. Από το 2000 έχει εκδώσει περισσότερα από 40 βιβλία με αφηγήσεις και δοκίμια – ανάμεσά τους τα μυθιστορήματα «Ο άνεμος σφυρίζει στην Κουπέλα» (2000), «Τα μελένια λεμόνια * η διαθήκη των γκαβλωμένων ανθρώπων» (2005), «Τα χλωρά διαμάντια * το δειλινό των γκαβλωμένων ανθρώπων, Βιβλίο Πρώτο, δειλινά 1-333» (2011). Επίσης έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 300 αισθητικά και πολιτικά δοκίμια και άρθρα, ενώ έχει φτιάξει και επιμεληθεί διάφορα εκδοτικά σχήματα, σειρές και περιοδικά. Από το 2007 οργανώνει κύκλους σεμιναρίων πάνω σε θέματα του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Όλα τα βιβλία του και όλα τα δημοσιευμένα κείμενά του βρίσκονται στην ιστοσελίδα http://triaridis.gr/
 
Έχει εκδώσει (έντυπα ή ηλεκτρονικά) δεκατέσσερα θεατρικά έργα: La ultima noche ή οι καρχαρίες (2010), Ηistoria de un amor ή τα μυρμήγκια (2011) και Μένγκελε (2012), Liberté (2013), Égalité (2013), Fraternité (2013), Humlet (2013), Οιδίνους (2013), Zόοτ (2013), Lebensraum (2014), Zyklon ή το πεπρωμένο (2014), Lacrimosa ή το απέπρωτο (2014), Dämmerung (2015), O Νανουριστής (2015). Οχτώ από αυτά έχουν ανεβεί σε σκηνές της Αθήνας και άλλων πόλεων της Ελλάδας, της Γερμανίας και της Κύπρου και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά.
 
Σχετικά με τη σκηνοθέτιδα
 
Η Πηγή Δημητρακοπούλου εργάστηκε για χρόνια ως σκηνοθέτιδα στην τηλεόραση - ανάμεσα στις τηλεοπτικές σκηνοθεσίες της δύο πολυβραβευμένα σήριαλ των τελευταίων δεκαετιών, η «Αίθουσα του Θρόνου» (βασισμένο στο μυθιστόρημα του Τάσου Αθανασιάδη) στο Mega και το «Δέκα» (βασισμένο στο μυθιστόρημα του Μ. Καραγάτση) στον Alpha. Ανάμεσα στις σκηνοθεσίες της στο θέατρο, ο «Επαγγελματίας» του Ν. Κοβάσεβιτς, οι «Εκτελεστές» του Γ. Σκούρτη, και η «Ισορροπία του Nash» στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.
 
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
 Κείμενο: Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία: Πηγή Δημητρακοπούλου
Φωτισμοί: Κοραής Δαμάτης
Σκηνικά: Κώστας Παππάς
Κοστούμια: Μαρία Κοντοδήμα
Επιμέλεια Κίνησης: Βαγγέλης Πιτσιλός
 
Παίζουν: Πάνος Ζουρνατζίδης, Σήφης Πολυζωίδης
 
Πρεμιέρα: 18 Οκτωβρίου
Παραστάσεις: Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:00
Διάρκεια: 75 λεπτά  (χωρίς διάλειμμα)
Εισιτήρια: 10€ (Γενική είσοδος), 8€ (Μειωμένο: Φοιτητικό, ΑμεΑ, Άνεργοι, Συνταξιούχοι), 5€  (Ατέλειες ΣΕΗ ή Θεατρικών Σπουδών)
 
Απαραίτητη η κράτηση θέσης: 2130411546
Προπώληση εισιτηρίων: Viva.gr
 
Θέατρο ΊΣΟΝ
Μελενίκου 33 Βοτανικός / Γκάζι
Τηλέφωνο: 2130411546
www.ison.com.gr